"Kıskandın mı yoksa?" derken onu taklit ediyordum. Benim aksime katı ifadesini bozmadı.
"Kıskanmaya hakkım yok."
Pekâlâ, böyle bir cevap beklemiyordum.
"Beni terk ederken sana dair hissedebileceğim her şeyin hakkını benden aldın. "
Boğazıma bir y...
Saat on iki, küçük kız sütünü içti..Katran karası gözlerin korkusuna uykusunu hiç etti..!
Keyifli okumalar ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Paramparça bütün aynalar, içinde kan revan birisi var
Seksendört | Kendime yalan söyledim
27.01.2022
■][■][■
2. Bölüm
Merdivenleri çıkarken hızlıydım, anahtarı bulup kapıyı açarken de öyle. Aceleciliğim evimin kapısını aralar aralamaz koltuğumda geriye yaslanmış oturan adamı fark etmemle son buldu. Dumura uğramış bir ifadeyle öylece kara gözlere bakarken nefesimi tuttum.
Bir defasında gözlerindeki ifadesizlik canımı yakmıştı, daha öncesinde hiç bana öyle bakmamıştı çünkü. Şimdilerdeyse bu bakışlara karşı hatrı sayılır bir deneyim kazanmış sayılırdım ama o kalbimdeki sıkışmaya söz geçirebildiğim yoktu.
Gerçek olmayan bir gülümseme dudaklarımı ele geçirdi. "Seni buraya hangi rüzgar attı Atmaca ?"
Beni afallatan onun gözlerindeki tepkisizlikse onu afalattan da benim gerçek olmayan gülümsemelerimdi şüphesiz. Bunu elinde olmadan kırışan alnından fark ediyordum.
Rol yapmak duygularıma ket vurmak hep yaptığım şeylerdi. Yetenekle alakasız bunun üzerine eğitilmiştim ben, becerememem söz konusu bile değildi. Fakat en içten gülümsemelerimin sebebi olan adam sahtesini nasıl ayırt edemezdi ki ?
"Geç kaldın " Aytaç'tan kurtulabildiğim ilk an kendimi eve atmıştım ama o ne ara gelmişti ki ? Bir şey dememe kalmadan devam etti.
"Kumalı işini neden devraldın?" Doğruca sormuş net bir cevap bekliyordu. Lafı dolandırmayı hiçbir zaman sevmemişti zaten.
"Öyle gerekti" Cevabım onu tatmin etmedi. Alaylı bile olsa bir gülüş yüzünde belirir diye hevesle bekledim ama aynı tepkisizlikle "Bu işin peşinde olduğumu biliyordun" dedi. Sesi sakindi, gözlerinden hiçbir duygu yansıtmıyor ve bu kadarı da beni delirtiyordu.
"Ne olmuş?" Umursamaz bir şekilde omuz silkip yanındaki tekli koltuğa attım kendimi. Üzerimdeki elbisenin derin bacak yırtmacı hareketimle sıyrılırken gözleri kısa bir an oraya düştü. "Bu havada mantıksız bir seçim olmuş. "
