PANZEHİR

6. Düşmanın İni

Merhaba hepiniz tekrardan hoş geldiniz...

Beni takip edebileceğiniz sosyal medya hesaplarım
Instagram : @nemesisyazar
Twitter : @nemesisyazar
Wattpad: @nemesisyazar

Bölüm ile ilgili yorumlarınızı Twiter'da #PanzehirV ve #Nemesisyazar etiketleri ile de paylaşırsanız mutlu olurum. Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi oradan da takip edeceğim.

Bir sürü satır arası yorum istesem. Çünkü çok uzun bir bölüm oldu günlerimi verdim. Bir de ufak bir rica çok uzun bir bölüm oldu atlamadan okuyun ara vererek okuyun ama lütfen atlamayın. Geçmiş sahneler de önemli ricam onları da atlamamanız.

Bir de yorumlarınızı benimle lütfen paylaşın bu yolda siz olmadan ilerlemem mümkün değil düşünceleriniz benim için önemli. Eğer beni Instagramdan da takip ederseniz bölüm için ve kitap için hem görsel hem alıntı hem de playlist paylaşıyorum haberiniz olur.

Bölüm uzun bu yüzden dinlene dinlene okuyun ve atlamadan okuyun.

Beğenmeyi ve yorumu geçmeyelim.

Keyifli okumalar...

Bölüm şarkıları;
Balmorhea- Rememberance
Göksel - Sen orda yoksun

Hazır mıyız ?
3. 2. 1. kayıt 🎬

⚖️

Vuslat Ece'nin günlüğünden...

Bugün yine gelmedin sevgilim. Kokun yok teninin sıcaklığı yok sesinin verdiği huzur yok sen yoksun. Niye yoksun Devrim? Hep gelirim demiştin halbuki kandırmışsın beni ama küsemiyorum da sana. Dün gece rüyamda ikiz bebeklerimizin olduğunu gördüm. İkisi de sana benzeyen dünyalar tatlısı oğullarımız vardı. Karnımda senden bir değil iki can taşıyormuşum meğer canımın içi tıpkı hayallerimdeki gibi. Şimdi yanımda olsaydın kaşlarını çatar ve gülmemek için kendini zorlasan da dayanamaz gülerdin sonra da 'Rüyandan yola çıkarak mı karar verdin buna deli bebek?' derdin. Benim canım sevgilim... Keşke keşke yanımda olsaydın. Belki o zaman bu kadar korkmazdım. Kızma ama bana sakın. Kendim için korkmadım hiçbir zaman. Bebeklerimiz için Savaş'ımız Barış'ımız için korkularım her gece kabuslara dönüşüyor. Ya onları koruyamazsam diye çok korkuyorum Devrim. Bir de seni bir daha görememekten. Hadi bul beni de bebeklerimize patikler alalım burası soğuk ben üşüyorum, onlar hiç üşümesin...

- Ertesi gün -

Saat 07.07

Beşiktaş, İstanbul

Hayatımın, kanlı ellerin parmak uçlarında oynandığı bir kukla olduğunu öğrendiğimde iki şey için ah verdim.

Birincisi; Bana kıyametimi bu dünyada yaşatan kuklacılar için ölü ruhlar senfonisini besteleyecektim.

Gökyüzünün kan ağladığı o gece de ağıtlarımla beraber avuçladığım kara toprağı her bebeklerimin üzerine atışımda ciğerlerime batan nefeslerin hesabını beni ipin ucunda sallandıran herkeste senfoninin bir parçası olarak vermeye mahkum olacaktı.