PANZEHİR

13. Kızgın Yaralar ve Emareleri

Merhaba tekrardan hoş geldiniz...

Beni takip edebileceğiniz sosyal medya hesaplarım
Instagram : @nemesisyazar
  Twitter : @nemesisyazar

Kitabımızın resmi hesabı;
Instagram: @panzehirofficialpage

Bölüm ile ilgili yorumlarınızı ve sorularınızı Twiter'da #PanzehirV etiketli ile buluşalım.

Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi oradan da takip edeceğim. Lütfen bölümü okuyunca oraya da gelin. Etiketi kullandığınızı görmek beni mutlu ediyor.

Önemli!!! Devrim'in tüm bölümlerdeki adı DEVRİM AHVER olarak değiştirilmiştir. İkinci adı kullanılmamaktadır.

Okunma ile oy ve yorum arasındaki fark o kadar fazla ki. Bu beni üzüyor. En azından bu bölüm arttıralım.

Beni buradan da takip etmeyi ve alma verme dengesi için beğenip yorum yapmayı unutmayın!

Bölüme geçmeden buraya okuduğunuz saati yazar mısınız?

Keyifli okumalar...

Bölüm şarkıları;
Sen orada yoksun- Göksel
Zaman- Kaan Kara
House of Balloons- The Weeknd
Git- Sezen Aksu

Göğsümde açtığın hiç kapanmayan bir yara.
Dökülür diliminden acı bir nara.
Bir gün adım son kez yazılacak adının yanına.
Bu bir yemin değil bu sefer elveda.

🕯️

Vuslat Ece'nin güncesinden...

Bu sensiz geçen kaçıncı güneşin batışı sevgilim? Kaç günün ölüşü? Kokun olmadan daldığım kaçıncı rüyadayım? Gözlerimin kurumadığı kaç gün kaç gece oldu? Devrim canımın içi. Bugün bebeklerimizin ilk tekmesini hissettim ama hangi günde olduğumuzu bilmiyorum. Bir odadayım sadece beyaz bir ışık var. Bir de senin bazen gelip bazen giden hayalin. Bebeklerimiz için güçlü ol diye fısıldıyorsun kulağıma. Gözlerimi açtığım an kayboluyorsun ama ben duyuyorum sesini. Çok gün oldu sevgilim bugün yine gelmedin...

🩹

Moskova

Acı; çorak toprakta yetişen bir diken gibi umuda sarılınca bir katre gözyaşında boğulurmuş kalp.

Sevgisizliğin ne olduğunu öğrendiğimde beş yaşında bir çocuktum. Kreşe gittiğim bir çarşamba günüydü. Günlerden ise 23 Nisan. Sahnenin tam ortasında bir arı kostümünün içinde dans ediyordum. Karşımdaki alkış tutan kalabalığın içinde anne ve babamı aramam birkaç hareketi yanlış yapmama sebep bile olmuştu. Gösteri bittiğinde arkadaşlarımın ailelerine koşuşlarını seyrederken bir umut belki annem gelir  diye o sahneden uzunca bir süre inmesem de o gün eve dadımla birlikte dönmüştüm.

O akşam anneme neden gelmediğini sorduğumda beni bir çöp gibi kenara atarak en kızgın haliyle çekil başımdan deyişi kulaklarımdan yıllarca hiç silinmemişti.

Biraz büyüdüğümde beni neden sevmedin diye sormak istediğim her an dudaklarıma dizilen kelimelerin intiharını meşru kılan kalbim, hiçbir şey olmamış gibi davranmam için beni içten bir yeisle bir başıma bıraktığından yıllar süren suskunluğumda da nihai bir sonla paramparça olmuştu.