İlk yazdığım hikayem , umarım beğenirsiniz. İlk bölümler sıradan gelebilir. Ama devamını okumanızı öneririm. Pişman olmayacağınıza eminim😊
"Haydi Feride!! Rekora gidiyorsun kızım hızlan , aynen böyle devam et!"
"Hadi Fero , harikasın!"
Havuz parkurunu sonunda tamamlayıp içinden çıktım ve bana sözde yardım etmek için gelen arkadaşlarıma baktım. Nisa ve Emir, bana köstek olmak için ellerinden geleni yapıyorlardı sanki. Nisa'nın elinde kronometre havuzun başından sonuna kadar kaç saniyede yüzdüğümü hesaplamaya çalışıyordu. Emir bir ara kendisini o kadar çok kaptırmıştı ki biraz daha hızlanayım diye kenarda duran bir board'ı bana fırlatmıştı. Allah aşkına başım suyun içinde ben onları nasıl duyabilirim? Sonunda parkuru bitirip , havuzdan çıktım.
"Fero! tam tamına 40 saniyede bitirdin. Ciddi ciddi çok iyisin lan!" Diyen Emir'e baktım.
"Herhalde oğlum , ne sandınız siz beni. O kadar kursa gidip geliyordum. Olacak o kadar." Deyip kendimi şişirdim biraz. Sonra hemen ardımdaki havluya sarıldım. Çok soğuktu...
"Hâlâ bize ders vermeme konusunda kararlı mısın kicibe?" Diyen Nisa'ya acırcasına baktım.
"Maalesef , hayatım. Biliyorsun ben meşgul bir kadınım." Deyip hemen ardından göz kırptım.
Ağzının içerisinde "Bitch!" Diye mırıldandı. Şakası bir yana ama değil bu iki salağa ders vermek , çoğu zaman uyumaya bile zamanım olmuyordu. Zaten yüzmeyi biliyorlardı. Ama bir lisans yüzücüsü gibi yüzmek istiyorlardı. Yani benim gibi... Ama bunun için uzun zaman boyunca eğitim almaları gerekiyordu. Fakat benim oldukça zeki olan arkadaşlarım bunu reddediyorlardı. Neymiş efendim "Ben onların arkadaşıymışım vermek zorundaymışım." İyi o zaman kalırsınız böyle.
"Kicibe ben çok acıktım ya , gidip bir yemek mi yesek?" Diyen Nisa'ya baktım. Gerçekten bende çok acıkmıştım.
"Aynen ya bende çok acıktım." Emir'de Nisayı destekleyen nitelikteydi.
"Tamam o zaman , dışarda araba da beni bekleyin. Hemen duş alıp geliyorum." Dedim. İkisini ardımda bırakıp giderken.
Hızlıca duşumu alıp , üstümü giyinip eşyalarımı aldım. Tam havuzdan çıkacakken havuzun temizlik görevlisi Sara seslendi.
"Feride abla , Murat hoca seni çağırıyor."
"Tamam canım , teşekkür ederim." Neden çağırıyordu ki beni? Daha bu sabah konuşmuştuk halbuki. Düşüncelerimin ardından odasına gidip kapıyı çalmıştım. İçeriden onay gelince hemen girdim.
Murat hoca yaşının verdiği hafif yaşlantıyla ile birlikte yüzü biraz çökmüştü. Ama hâlâ çok tatlı ve çok anlayışlı bir insandı. Bir hoca olması haricinde bir arkadaş gibiydi bana. İlk yüzmeyi babamdan sonra dosdoğru öğreten o'ydu bana. Ama bu aralar biraz sıkıntıları vardı hissediyordum her ne kadar belli ettirmemeye çalışsada.
"Gel Feride , işin yoktu değil mi kızım?"
"Yok hocam , sadece arkadaşlarım aşağıda eğer bir şey yoksa yemek yemeye gidecektik."
"Tamam kızım , zaten kısa konuşacağım. Gel otur şöyle." Deyip koltuğu işaret etti. O an odaya gelince fark etmemiştim ama odada ben ve Murat hoca haricinde bir kişi daha vardı. Yaklaşık yirmili yaşlarında olan bu adamı tanımıyordum. Murat hocanın dediği yere , adamın tam karşına oturdum çekingen bir tavırla. Dikkatlice beni süzüyordu sadece. Bakışlarından rahatsız olmuştum son derece. Söze başlayan Murat hoca ile bakışlarını çok şükür ki kesmişti.
