Arlin İçin Kısa Hikayeler

Araz Ve Aylin (11)

28. Bölümün fragmanındaki sahneyi kendimce yazdım

"Otur," dedi Aylin ve Araza bir sandalyeyi işaret etti.

Araz başını olumlu anlamda salladı ve  denildiği gibi oturdu. Aylin bir süre sustuktan sonra konuya girdi.

"Ben fikrimi değiştirdim," diye başladı Aylin ve Arazın kaşlarının çatılmasına sebep oldu.

"Hangi konuda prenses?", diye sordu Araz gülümseyerek.

"Aramızdakileri arkadaşlarıma söylemek istiyorum."

Aylin Arazın yüzünden silinen gülümsemeye odaklandı. Gerilmişti, bu belliydi.

"Niye, yani konuşmuştuk bunu?"

"Arkadaşlarım benim için çok önemli, onlardan bir şey saklamak hoşuma gitmiyor."

"Ama Aylin, yani şuan bunu söylemek çok da doğru olmaz bence."

Aylin Arazın bu tepkiyi vermemesini dilemişti. Son kez bir umut, diğerlerinin yanıldığına inanmak istemişti. Sevda ona bazı şeyler söylemişti, Mert Gizem ve Arazı görmüştü. Buna rağmen Aylin Arazın samimiyetine inanmak istemişti.

Ama Araz verdiği bu tepkiyle az çok kendini ele vermişti.

"Sebep?"

"Düşmanlık demiştik ya, hani iki birbirini sevmeyen grup."

"Tek sebep bu mu?", diye sordu Aylin imalı bir gülümseme ile.

Araz kafasını olumlu anlamda salladı.

"Yani sebebi Gizem ve beni aynı anda idare etmen değil, öyle mi?"

Aylin Arazın ifadesiz kalan yüzünden sebebin bu olduğunu anladı. Araz önce itiraz bile edemedi. Sonradan konuşmaya başladı.

"Aylin, böyle bir şey yok."

"Beni kandıramazsın Araz, sakın deneme."

Araz ayaklandı ve Aylinin karşısına geçti gülümseyerek.

"Prenses, bak ben sadece Gizeme annesi yüzünden yardım ediyorum."

"Bana bir daha prenses deme," dedi Aylin duygusuz bir ses tonu ile. İçinde fırtınalar kopuyordu. Araza bağırmak istiyordu, öfkesini kusmak istiyordu. Ama okulda olmaları ve Aylinin bütün gücünün tükenmiş olması buna engeldi.

"Aylin..."

"Ben yaptığın her kötülüğü görmemezlikten geldim. Arkadaşlarıma söylediklerini yuttum. İçindeki iyiliğe güvendim ben, her şeye rağmen. Ama sen ne yaptın, beni kullandın. Benimle oynadın."

"Beni dinler misin lütfen."

Araz Aylinin ellerini kavradı, ama Aylin ellerini hızla geri çekti.

"Seni bu yaptığın kötülükten sonra affetmem için ya aptal olmam gerek ya da aşık. İkisi de olmadığına göre, benden bu kadar."

Araz yutkundu. Hangi şeye şaşırması ve üzülmesi gerektiğini bilmiyordu. Aylinin her şeyi bitirmesine mi, yoksa Aylinin açık bir şekilde ona aşık olmadığını söylemesine mi.

Aylin başka bir şey demeden kapıya yönelince Araz kolundan tuttu.

"Dinleseydin bari."

"Dinliycek bir şey yok Araz. Her şey eskisi gibi olacak. İki düşman tayfanın iki üyesiyiz biz. Sen ve ben diye bir şey yok. Sana Gizemle mutluluklar."

Aylin kolunu kurtardı ve arkasına bakmadan sınıfı terk etti.