Arlin İçin Kısa Hikayeler

Araz Ve Aylin (16)

Araz Aylinin sırasına bir kağıt bırakmıştı. Aylin yerine geçtiğinde o kağıdı gördü ve biraz şaşırarak okudu.

Bugününü Araza ayırmaya ne dersin prenses?

Evet :-)
Hayır :-(

Aylin arkasını döndü ve en arka sırada oturan Araza bakarak, gözleri ile 'bu ne' dedi?

Araz ise eliyle yazma işareti yaptı ve Aylinin işaretlemesini istedi.

Aylin bunu yaptı ve kağıdı dikkat çekmeden arkaya gönderdi.
Kağıt Araza ulaşınca o bir süre öylece kağıda baktı, sonra da gözlerini devirerek Ayline. Aylin ise omuzlarını silkti.

Aylin üçüncü bir şık ilave etmişti.

Bilmiyorum, Ne olduğuna bağlı.

Aniden Sadi belirdi Arazın yanında ve kağıdı elinden aldı.

"Bu ne Sarı, yoksa dersi dinlemiyor musun?"

"Yok hocam, tabi ki dinliyorum. Ben örnek öğrenciyimdir."

"Daha geçen gün övüp duruyordun beni? Şimdi senin dikkatini dağıtan şey ne bir bakalım?"

Sadi kağıdı sesli okuyunca Aylin yüzünü eliyle kapattı, Araz da yüzünü sıraya gömdü.

"Kime gitti bu kağıt?"

"Ayline," dedi Sevda anında.

"Sağol Sevda," diye bağırdı Araz başını kaldırarak ve diğer herkes gülmeye başladı.

Sadi kağıdı Ayline uzattı.

"Cevabını iyi düşün."

"Hocam!", dedi Araz şimdi de Sadiye üzgün bir bakış ile.

Yine sınıf güldü, Aylin de gülmemek için kendini zor tuttu.

,,,

Dersten sonra ikisi birlikte, el ele Karabayırda dolaşmaya başladı.

"Hala nereye gittiğimizi söylemedin?"

"Sadece bir yere gitmicez ki? Bugün günün Araz Demir tarafından planlandı."

"Korkmalı mıyım?"

Araz hafif gülen Ayline baktı.

"Ayliiiin, niye söz konusu ben olunca hep en kötüyü düşünüyorsun?"

"Saçmalama, öyle olsa seninle sevgili olur muyum?"

"Yani bazen sevgili olduğumuzu unutuyorum sanki."

Aylin tereddüt etmeden yanağından öpünce Araz duraksadı.

"Şimdi hatırladım," diyerek güldü ve Aylin de eşlik etti.

Yol boyunca Araz eskiye dair komik şeyler anlattı ve Aylinin gülmesini izledi. En sonunda gelmek istedikleri yere varmışlardı.

"Burası?"

Aylin güllere baktı. Bir gül bahçesinin önündeydiler.

"Çiçekçi ablanın bahçesi, getiricem demiştim."

Aylinin gözleri parlıyordu, aynı zamanda Arazın ona ilk gül hediye ettiği an geldi aklına. Belki de o zaman içindeki hoşlantı yavaş yavaş aşka dönüşmeye başlamıştı, Araz ona o gülü verince. Aylinin ister istemez gözleri doldu. Ona gülümseyerek bakan Arazın kaşları çatıldı bunu görünce.

"Noldu? Niye gözlerin doldu?"

"Sadece aklıma bana verdiğin ilk hediye geldi."

Araz gülümsedi. Sonra da Aylinin elini kavradı ve birlikte bahçeye girdiler. Çeşitli çiçekler vardı, ve rengarenkti. Araz yine bir gül aldı ve Ayline uzattı.