Arlin İçin Kısa Hikayeler

Araz Ve Aylin (24)

Aylin ve Araz ortaya çıktıktan sonra, Melek ve Aylin dertleşmesi, artı arlin sahnesi.

Aylin ve Melek eve vardıklarında Aylin kendini ilk defa bu kadar huzurlu hissediyordu. Bir süre koltukta oturdular ve Melekle Zülfikarı konuştular. Bu sürede Aylin daha çok dinleyen taraf oldu. Ara sıra tepkisini gösterdi, ama çoğunlukta Meleğin anlatmasına izin verdi.

Aylinin neşesi yerindeydi. Arkadaşları artık Araz ve onun sevgili olduğunu biliyorlardı ve ilişkiyi de onaylamışlardı. Aylinin korktuğu şey başına gelmemişti, bir seçim yapmak zorunda kalmamıştı. Ama yine de Meleğin içten içe kızgın ya da kırgın olma ihtimalini düşündü.

"Melek şimdi sen kesin olarak bana kırgın değilsin dimi, yani önceden anlatmadım diye?"

Melek gülümsedi.

"Değilim Aylin, doğru zamanı bekledin sen. Ki zaten en sonunda da söyledin. Dediğim gibi, ben zaten her şeyi anlamıştım."

"Ama nasıl?", diye sordu Aylin merakla. En çok bunu merak ediyordu. Kimse anlamasın diye çok uğraş vermişti halbüki, ama Melek yine de farketmişti her şeyi.

"Açıkçası sizin aranızda hep tuhaf bir elektrik vardı. Mesela Arazın senin cüzdanını sana vermemek için direndiği zaman, göz göze geldiğinizde bu çok belli oluyordu."

Aylin gülümseyerek o anı hatırladı. Araza çok kızmıştı, ama gözlerine ilk bakışı da o zaman olmuştu. Ve itiraf etmeliydi ki, Meleğin kastettiği o elektriğin bir parçasını o an hissetmişti.

"Ama o zamanlar üstünde durmadım, senin Mertten hoşlandığını düşünerek. Bir de Can vardı."

Aylin şimdi kaşlarını çattı.

"Sen Canın hislerini biliyor muydun?"

"Zülfikarın öyle bir tahmini vardı evet, ama görünen o ki Can unutmuş."

"Biz onunla konuştuk hallettik. Mert olayına gelince.. Evet ilk başlarda bir hoşlantı vardı. Hatta Gizemi o yüzden grupta istemedim.. Ama o zamanlar hissettiğim şeyler ile şuanki hislerim çok farklı."

Melek Aylin'i dikkatlice izledi. Aylinin yüzünde beliren gülümseme, hisleri hakkında konuşunca parlayan gözleri. Arkadaşı gerçekten aşık olmuştu.

"Araza aşık olduğunu ne zaman anladın?"

Aylin düşünmeye başladı. Araz ile yaşadıklarını aklına getirdi. Aslında cevabını biliyordu.

"Arazın beni mutlu etmek için uğraşmasına bile gerek kalmadan, sadece yanımda olması ile mutlu olmamı sağladığını anladığımda, ona aşık olduğumu anladım. Eskiden Araz kapımı çalınca neden geldiğini sorgulardım, ama sonra onun kapımda belirmesi bile gülümseme sebebim oldu. Sadece Araz olması bile yetti bunun için, bu çok tuhaf bir şey. İlk defa böyle hissediyorum ben."

Aylin duygulandığını gözlerinde hissettiği göz yaşları ile anladı. Onları hızlıca sildi ve gülümsedi.
İyi gelmişti duygularını birine anlatabilmek. Bunca zamandır bu hisleri içinde taşıyıp, kimseye anlatamamıştı. Ama şimdi en yakını, kardeşi olan kişiye korkmadan anlatabiliyordu.

"Arazın seni bu kadar mutlu ettiğini tahmin etmemiştim. Yani sonuçta Araz bu, az çok bize nasıl davrandığı belli. İçinden böyle bir insan çıkması hepimize sürpriz oldu."

"İnan bana Melek, en çok bana sürpriz oldu. Karabayıra ilk adım attığımda okulun en arızasına aşık olacaksın deseler, kesinlikle inanmazdım. Ama oluyormuş..Ama başka bir şey oldu mu bizi ele veren?"

"Sen gözden kaybolduğunda Araz da yok oluyordu aniden. Bir de Mertin anlattıklarından sonra modunun düşmesi, bozulduğun çok belli olmuştu. Ayrıca sınıftaki oyun olsun, ondan sonraki kavgada Araz için endişelenmen olsun. Yani bir çok şey vardı aslında sizi ele veren, ama en çok da Araz mevzubahis olunca yüz ifaden, ya da biz onun hakkında olumsuz konuşunca olaya dahil olmamak için verdiğin çaba belli etti sizi."