DELİ KOMUTAN

3

Arabanın durmasıyla eve geldiğimizi anladım. Cafeden çıktıktan sonra dedikleri gibi ilk önce hastaneye gidip bütün evraklarını halletmişlerdi. Bende o sırada iki üç parça kıyafetimi bir çantaya koymuştum.

İşimizi bitirdikten sonra arabaya binip eve doğru yola çıktık.

İlk defa. Sanki hayatımda ilk defa mutlu olduğumu hissetmiştim. Şu lanet yerden çıktım için herkese sarılıp gülebilirdim.

Arabaya bindiğimde ise mutluluğum kısa sürmüştü. Aryayla Salih bana nefret dolu bakışlar atıp beni istemediklerine dair imalarda bulunmuşlardı. Küçük velet ise 'üçlü olsun güçlü olsu' diyerek onlara takılmıştı.

Aklıma diğer velet gelmişti ister istemez. Bana çok duygulu duygulu bakmıştı. İlk defa bana sanki öyle bakmış gibi hissettim. Tuhaf bir his.

Bunları daha fazla düşünmeyip arabadan inmiş ve eve doğru gidiyorduk. Ev üç katlıydı ve kocaman bir bahçesi vardı.

Bahçede çok rahat gözüken oturma yerleri gözüme takılmıştı. Orada kitap okumaya aklıma not etmiştim.

Var olmayan aklın

Kafamdaki sesi umursamamaya çalışıp devam evi inceledim.

Dışardan oldukça lüks görünüyordu. Küçük bir park alında vardı ve orda yaklaşık 6 tane araba vardı ve hepsi 'ben pahlıyım' diye bağırıyordu.

İncelemeden yorulduğum için önümdekilerine takıldım. Kapıya vardıklarında tam zile basacakken birden bir adamdan açılmıştı.

Merhaba bile demeden "Yanlıştı değil mi Ayra bizim kardeşimiz" demişti heyecanla.

Önümde Ayra ve Hakan bey oldu için beni görmemişti muhtemelen. Ayranın başını saladını gördüğümde ise adamın "Nasıl ya" diyişini duymuştum.

Hakan bey ise yalandan öksürüp "bunları içerde konuşuruz Demir" dedi.

Demir denilen herif içeriye girdiğinde Hakan bey bana dönüp tebessüm ederek beni belimden tutup önüne alarak yönlendirdi.

Evin içine girdiğimizde sade ve güzel dekorlarla karşılaştım. Şahsen şimdi beyaz ve altın renklerini bekliyordum ama daha çok kahverengi ile yeşil ile dekore edilmişti.

Salona geçtiğimizdede aynı şekilde dekore edildiğini gördüm ve mobilyaların tahtaydı. Açıkçası çok hoşuma gittmişti bu tarz. Burdan ayrıldıktan sonra kendi evimi de böyle yaparım diye düşündüm.

Gelelim güzel(!) aileme. İçerde 5 adam ile 3 kadın oturuyordu ve bana tuhaf tuhaf bakıyorlardı.

Üçü bana nefretle, biri düşünceli, diğeri ise boş gözlerle.

Hakan bey belimi nihayet bıraktında "İstediğin yere otura bilirsin kızım" diyip gülümsemişti. Bende ilk gördüm tekli koltuğa gidip oturmuştum.

Herkes bir yere oturduktan sonra Hakan bey boğazını temizleyip konuşmaya başladı. "Çocuklar ne için hastaneye gittiğimizi biliyorsunuz. Maalesef Ayra bizim gerçek kızımız değilmiş. Ama tabiki bu hiç bir şeyi değiştirmez. Kanımızdan olmazsa bile kızım o benim ben büyütüm. Buda gerçek kardeşiniz Ilgaz Deniz. Kızım bunlarda abilerin. Bu en büyük abin Giray. Kendisi asker" dediğinde ister istemez yutkunmuştum. Gözlerim bir numaraya kaydığında bana boş gözlerle bakan olduğunu gördüm.

Kumraldı ve Siyaha yakın bir göz rengi vardı. Belki cidden siyah ama güzeldi.

"Buda ikinci abin Asaf. Kendisi psikiyatrist olur. Anlatmıştık ya" dediğinde gözlerim ikinci numaraya gitti.