Kış Güneşi

21.Bölüm Bu Dünyada Tek İnandığım Şey Bora Sözü

Selam arkadaşlar ❣️

Bölümleri iki günde bir atıyorum. Umarım okuduğunuzda gelecek bölümleri merak ediyorsunuzdur.

Sizce Borayla Havin , kader teyzeyi bulabildiler mi?

Bu sorunun cevabı bu bölümde

İyi okumalar ❤️

Gözümü araladığımda güneşin doğmuş olduğunu fark ettim. Hâlâ çok uykum vardı ama uyanmam gerekiyordu . Yataktan doğrulup saate bakmak için telefonumu elime aldım Bora'dan mesaj geldiğini gördüm mesajı açıp okudum.

7:35
"Havin hadi uyan Kader teyzenin yanına gideceğiz."

7:53
"Tamam kalktım. Elimi yüzümü yıkayıp giyiniyorum."

Bora hemen çevrimiçi olup yazmaya başladı.

"Tamam bekliyorum. Kahvaltıyı hazırladım."

"Tamam."

Mesajı yazar yazmaz yataktan kalktım. Banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım. Kafamı kaldırıp aynada kendime baktım.

Her sabah mutsuz uyanan ben, bugün yüzünde tatlı bir tebessümle uyanmıştım ve hâlâ gülüyordum.
Aynı evin içinde mesajlaşmıştık. Aramızda sadece bir merdiven fark vardı.

Banyodan çıkıp üzerimi giyindim. Odaya güneş girmesi için perdeleri araladım. Perdeleri aralarken pencerelerde ki demirleri gördüm.

Bora pencerelere demir yaptırmıştı. Odadan çıkıp mutfağa doğru ilerledim. Mutfağa girdiğimde Bora bana bakarak "günaydın" dedi. Bende ona gülümseyerek "günaydın" dedim.

Masaya oturup kahvaltı etmeye başladık. Bora çok heyecanlı görünüyordu. Bir an önce kahvaltı yapabilmek için son hızında yiyordu.

Benim kahvaltı yapasım yoktu. Sadece çay içtim. Tabi Bora'nın zorla ağzıma tıktığı lokmaları saymazsak.

Doyduktan sonra Bora yine aynı hızda mutfağı toparladı. Ben ise onun hızına yetişmeye çalışarak bulaşıkları halletmeye çalışıyordum.

Sonunda işler bittikten sonra evden çıktık. Arabaya binip huzurevine gitmeye başladık.

"Bora"

"Efendim."

"Çok mu heyecanlısın."

"Evet."

"Peki ya duyacağın şeyler hoşuna gitmezse."

Bora arabayı bir kenara çekerek durdurdu.

"Annenin katili sensin ,derse mi diyorsun?"

Bora'ya cevap vermedim. Kafamı öne eğip Bora'nın arabayı çalıştırmasını bekledim. Çalıştırmadı konuşmaya devam etti.

"Havin ben sadece gerçekleri bilmek istiyorum. Kendimi suçsuz çıkarmak değil."

Kafamı kaldırıp Bora'ya baktım. Gözlerinde pişmanlık vardı belki de acı. ikiside gözlerinde var gibiydi.

Kafamı anladım dercesine sallayıp önüme döndüm ve Bora'yı üzecek bir kelime daha etmemek için konuşmamaya karar verdim.

Bora bir süre daha bana baktıktan sonra arabayı çalıştırdı. Uzun bir yol gittikten sonra huzurevine geldik.

Huzurevinin bahçesine girdik. Burası gerçekten huzur verici bir yerdi bahçesinde rengarenk çiçekler vardı ve oldukça sakindi . Fazla ses yoktu.

Binadan içeriye girip danışmanın yanına doğru ilerledik. Danışman bizi görünce gülümsedi.