Kış Güneşi

28.Bölüm Evlenme Teklifi

Selam arkadaşlar ❣️

27.bölümün sonlarında Bora artık Havin'e herşeyi anlatmakta kararlıydı. Devamı bu bölümde.

İyi okumalar ❤️

Kafamı sallayarak Bora'yı onayladım. Bora bir iki saniye gözünü kapatıp bekledi. Gözünü açıp önce bana baktı. Daha sonra gözünü hiç kaçırmadan konuşmaya devam etti.

" Hiç karşına çıkmadım Havin. Nedenini merak ettiğini biliyorum. Unut istedim. Geçmişini yaşadıklarını hatta."

Bora bir nefes aldı. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.

"Hatta gerekirse beni de unut istedim Havin. Çünkü ben sana geçmişini hatırlatırdım. Eğer karşına çıksaydım unutamazdın Havin. Sende unutmak istedin biliyorum. Herşeyi silmek yeniden başlamak."

Haklıydı unutmak istedim. Geçmişime dair herşeyi ama Bora'yı değil Bora'yı unutmayı hiçbir zaman düşünmedim. Gözlerimden akan yaşlara engel olmadım.

" Her anında yanıdaydım Havin. Güldüğünde seninle güldüm. Ağladığında beraber ağladım Havin ama asla karşına  çıkmadım. Bunun benim için kolay bir durum olduğunu düşünme. Karşına her çıkmadığım gün kendimden biraz daha nefret ettim."

Ağlamaya devam ederken Bora'nın elini tuttum.

"Ama olmadı Havin bak buradasın kendine yeni sayfa açamadın. Bana kızma ama ben bunun için çok mutluyum. Yanımda olduğun için, şuan elimi tuttuğun için, komada bana söylediklerin için, herşey için çok mutluyum Havin. Çünkü içinde sen varsın."

Daha fazla kendimi tutmayıp ağlamaya devam ederken konuşmaya başladım.

"Bora ben seni hiçbir zaman unutmak istemedim ve asla unutmadım. Sen benim keşkelerimin içinde tek iyikimsin. Bende senin içinde bulunduğun herşey için çok mutluyum Bora."

Susup Bora'nın  gözlerinin içine baktım. Söylediklerim onun için o kadar önemliydi ki gözlerinin içi parlamıştı. Bora ayağa kalkarak yarasından dolayı ağrı hissetmesini umursamadan önümde diz çöktü.

"Havin seni çok seviyorum. Seni gördüğüm ilk andan beri çok seviyorum."

Bora'nın elinden tutup kalmasını istedim ama kalkmadı. Öyle çok ağlıyordum ki Bora'yı bile bulanık görmeye başlamıştım sanki.

Ağlamama engel olmaya çalışarak "Bende seni çok seviyorum Bora."dedim.

Bora'nın gözüne anlayamadığım  bir duygu oturdu. Kafasını yere eğip konuşmaya başladı .

"Biliyorum Havin. Eğer sen bana komadayken beni sevdiğini söylemeseydin belki de şuan ben bunları sana anlatamazdım. Herşeye cesaretim var Havin. Herşeyi kaybetmeyi de göze alırım ama seni asla kaybetmeyi göze alamazdım Havin. Eğer sen bana beni sevdiğin söylemeseydin ben asla söyleyemezdim Havin."

Elimle Bora'nın kafasını kaldırıp göz göze gelmemizi sağladım. Artık Bora da ağlıyordu.

"Havin çok korktum. Sana olan duygularımı öğrenirsin. Benden uzaklaşırsın diye çok korktum."

"Bora senden asla uzaklaşmam."

Bora kafasını sallayıp gözünden akan yaşları sildi. Yerden kalkmadan iki elimi de tuttu.

"Havin Demir şuan burada bu domatesin, salatalığın,buz dolabının, kahve makinesinin karışında."

Gülmeye başladım. Bora da gülmeye başladı.