sympathy for mr. vengeance ; minsung

on beş

jisung'un tutuklanması, güney kore'de ve uluslararası mecralarda büyük bir sansasyonel haber niteliği taşımıştı. birçok haber kanalı en sevilen ve işinde takdir edilen muhabirlerini, gazetecilerini bu haberin peşinden koşmaları için yüklü bir meblağ karşısında 'satın' almış sayılırdı. jisung'un hüküm giymesinin hemen ardından mahkeme önünde nöbet tutarak han seojun'un tek ve biricik varisinin kelepçeli ellerini ölümsüzleştirebilen herkesin cebine bolca sıfır girmesi sağlanmıştı.

birkaç saniyelik bir haber, bir manşet de değildi üstelik. olayların ekonomiyi dahi sarsması kaçınılmaz olmuştu.

han seojun ise tıpkı bayan choi'nin anlattıklarını yapmıştı. oğlunun tutuklanmasının hemen ardından basın açıklamaları düzenlemiş, halkına karşı acılı baba rolüne bürünmüş ve ne kadar hayal kırıklığına uğradığını bas bas bağırmıştı televizyon ekranından. sözleri yüzlerce, binlerce, milyonlarca insana ulaşmayı başarmış ve en nihayetinde halkı sarsmış olmasının bedelini ödemişti.

bedel ödemek onun için fazlasıyla pahalıya patlamıştı zira halk, en başlarda han seojun'a karşı fazlasıyla tepkiliydi. böylesine trajik bir olayın içerisinde han seojun'un oğlunun bulunması tüm itibarını yerle bir etmeye yeter de artardı bile. şirket hisseleri büyük bir düşüş yaşamış, iflasın eşiğine sürüklenmişti.

ancak bunların hepsi fazlasıyla kısa sürmüştü. kırsal kesimlerde kalan okulları yıkarak yenilerini yapmıştı. yetimhanelere bağışlar yapmış ve hastaneler, okullar, vakıflar kurmuştu. son parasını kendisini kurtarmak için heba etmesi, sonucunda ona daha fazla para gelmesini sağlamıştı.

halk seojun'u affetmişti. birkaç okul, birkaç hastane ve birkaç vakıfa patlamıştı kimsesiz, kendi hâlinde bir ailenin katledilmesi. çok geçmeden de unutulmuş, tozlu raflara kaldırılmıştı mizuhara ailesinin tüyler ürperten cinayeti.

han seojun, bir kez olsun jisung'u görmeyi aklından geçirmemişti. parası da, gücü de jisung'u oradan çıkarmaya yeterdi ancak hiçbir şey yapmamıştı. jisung'un yerine müebbet yatmaya gönüllü olacak onlarca adamı vardı ancak seojun, jisung'un kendisine daha fazla ayak bağı olmasını istemiyordu.

bunun en büyük sebebi jisung'un on sekiz yaşına bastığı andan itibaren şirket üzerinde söz hakkına sahip olmasıydı. sadece kendi hisseleri de değildi jisung'un üzerindeki hisseler, yıllar önce onu terk ettiğini ve sonrasında da öldüğünü sandığı zavallı anneciğinin hisseleri de jisung'a kalmıştı ve seojun'u asıl delirten de buydu. jisung'un hisseleri, kendi hisselerinden fazlaydı.

jisung'un hapise girmesi, hisselerinin elinden alması ve beraberinde gelen kaos sadece ve sadece işine yarardı. bir baba olarak jisung'un sorunlarına yıllarca katlanmış, en iyi şekilde büyümesini sağlamıştı. onu en iyi okullarda okutmuş, kimsenin önünden geçemeyeceği eğitim merkezlerine yollamış ve herkesten özel büyümesini sağlamıştı. babalık görevini en iyi şekilde yerine getirdiğini düşünüyordu ve şimdi, jisung'un babasının onun için yaptığı şeyleri geri ödemesi gerekiyordu. o hapisten asla çıkmayacak, seojun'un işlerini baltalamayacaktı.

en azından seojun'un düşündükleri bu şekildeydi.

birkaç hafta önce jisung'un ve minho'nun case 143'den kaçtığını öğrenir öğrenmez kırmızı alarma geçmişti. jisung'un böyle bir şey yapması beklenmedik değildi ancak yanında mizuhara ailesinin tek sağ kalan bireyi varken, seojun üç buçuk atıyordu.

eninde sonunda karşısına çıkacaklarını biliyordu seojun. onun istediği ise onların planını bozmak ve onları hiç beklemedikleri bir anda gafil avlamaktı. seojun, en güvenilir adamlarını jisung ve platoniğini bulması için görevlendirdiğinde bu işin beklediğinden kısa süreceğini düşünüyordu. jisung ve minho'nun asla bulunamıyor olması ise beklediği bir şey değildi.