"Avukat! Nereye?"
"Konuşmam bitti beyefendi." arkamı dönüp kapıya yürürken
"Beyefendini yesinler." dediğini duydum.
Devam ediyor. ☕
İyi okumalar 💌
#69 Kurgu
#1 Bu Kız
#96 Hikaye
Kitap düzenlenecektir. 🗯️
Hatalar olabilir.
Dikkat! Bu kitapta +18...
Dün Aras Bey ile konuşmamızdan sonra bana mesajla gideceğim yerin adresini atmıştı. Sahile yakın güzel bir restauranta doğru gidiyordum. Ne konuşmak istediğini açıkçası merak ediyordum çünkü mahkemeye ilgili konuşulacak pek bir şey yoktu. Arabamı valeye verdikten sonra adımlarımı girişe doğru yönlendirdim. Üzerime toprak tonlarına yakın bir elbise ve kaban giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Elbisenin kol detayı güzel mi sizce? Ya da elbise güzel mi??)
İçeriye girdikten sonra gözlerimle restaurantı tararken Aras Bey ile göz göze geldim. Onun yanına doğru yürümeye başladım.
O sırada o da ayağa kalkmıştı. "Avukat Hanım" diyerek gülümsedi. İlk defa alaycı olmadığını görüyordum. Bende gülümsedim ve çektiği sandalyeye oturdum. O sırada yanımıza garson geldi ve siparişleri aldı.
"Mahkeme hakkında konuşmak istemiştiniz? " dedim garson gittikten sonra.
"Ne? Evet, evet istemiştim." dedi ve daha sonra " Beni kurtaramazsanız mapuslara düşecek miydim Avukat Hanım?"
"Aras Bey bu mümkün değil çünkü dün sizden sonra sizi şikayet eden şahısın şikayeti geri çektiğini öğrendim. Hatta o yüzden şaşırdım mahkeme hakkında konuşmak istemenize." dediğim sırada garson elinde yemeklerimizle geldi.
"Açıkçası öyle bir şey olduğunu bilmiyordum. Ama olsun yine sizinle yemek yemek isterdim ve hala istiyorum." dediğinde gülümsedi. Bende gülümsedim ve gelen yemeğimi yemeğe başladım.
"Bade merhaba." diye bir ses duyduğumda kafamı sağa çevirdim.
"Aa merhaba Emre nasılsın?" dedim.
"İyiyim sen? Bayadır görüşmüyorduk." O sırada kafasını Aras' a çevirdi.
"Merhaba ben Emre. Liseden arkadaşız Bade ile. Sen erkek arkadaşısın sanırsam. Memnun oldum." Ben normal giden konuşmasının boka sarış şekliyle hemen konuşmaya başladım.
" Hay-"
Aras sözümü keserek ve yüzündeki gülümsemesiyle konuşmaya başladı. "Merhaba. Bende memnun oldum. Aras ben bu arada." dedi.
"Eee Bade ben sana demiştim sonunda birine aşık olursun diye. Lisedeyken ' Ben o işlere gelemem.' ' Ben kim aşık olmak kim' diye geziyordun. Biliyordum böyle olucağını." yüzüm kızarmaya devam ediyordu. Ve bu Emre niye susmuyordu!? " Bu arada bizim Ela ile hafta sonu nişanımız var ikinizi birden bekliyorum. Eğer gelmezsen bütün hayatım boyunca seni affetmem. Ela da affetmez. "
" Ela çok büyük bir hata yapıyır." hızla kaşlarını çattı.
"Evleniyorum çatla."
"Büyüyle kendine bağladığını düşünüyorum. Ayrıca Ela nerde aldatıyor musun yoksa? "
"Yürü git başımdan. Tövbe estağfurullah ne aldatması. Bebeğim bekler beni ben zaten gidiyordum. Enişte sana emanet." diye Aras' a göz kırptı ve kafamı karıştırıp gitti. Ne ara enişte diyecek samimiyete ulaştı noluyordu anlamıyordum.
Derin bir nefes verdim. "Niye söylememe izin vermedin yanlış anladı işte. Neyse ben anlatırım bi ara."
"Anlatma." dedi Aras tekrardan yemeğe başlayarak.
"Neden? Anlatıyım sen de gelmek zorunda kalma." dedim ben de elime çatalı alarak.
"Çünkü ben zaten istiyorum."
"Gelmek istiyorsan arkadaşım olarak gelirsin. Hem bak sevgilin yoksa kısmetin açılır daha ne istiyorsun?"
"Sevgilim yok." dedi sırıtarak yemek yemeği bırakmış beni izliyordu.
" Ne güzel işte." dedim ama ben hala salatayı yiyordum.
" Çok güzel. Senin var mı sevgilin?"
Yemek yiyordum kafamı geriye atarak "Çık" dedim ve lokmamı yuttum. "Benim işim olmaz." dedim.
"Neden öyle diyorsun belki seni seven vardır?" dedi.
Alayla güldüm. " Kimi beni mi sevicekler. Beni kim sever ki?"diyip çatalı salataya birkaç kez batırdım.
"Ben severim." dedi.
Ben severim.
~~~~~~
Bölüm sonuuuuuu. Nasıl sizce?? Öf kimse yorum yapmıyor çok sıkılıyorum.
Neyse okuyan bir insan varsa lütfen vote ve yorum yapmayı unutmasın. Takip etmeyi de unutmayın.