engel evliliği //hyunlix//

13

2 gün geçmişti. Kendimi toparlamıştım çünkü bugün hyunjin eve geri gelecekti. Ji-ho dan hâla ses yoktu. Bu jia yıl üzüyordu. Hemde fazlasıyla. Her Gün gözümün önünde yok oluyor gibiydi. Uyuyamıyordu. Yine de ondan umudunu kesmeyip, onu hergün arıyordu. Hyunjin gelince onu bulacağını düşünüyordum.

Zil çalınca koşarak kapıyı açmaya gittim. Karşımda duran hyunjin i görünce kocaman gülümsemem ile ona sarıldım. O da bana.

"Seni gerçekten özlemişim Lix."

"Bende öyle."

"Ama eğer biraz daha sıkmaya devam edersen dikişlerim patlayacak ve tekrar hastaneye gitmek zorunda kalacağım." Dedi gülerek. Maalesef ki bu benim için komik değildi. Hemen ona birşey olmaması için geri çekildim.

"Hey! Korkma bu kadar. Sadece şaka yaptım." Dedi aynı gülen yüzü ile.

Birlikte içeri geçtik. Jia hyunjin e gülümsemeye çalışarak sordu.

"Hoşgeldin hyunjin. İyisin değil mi?"

Hyunjin jia nın zorla gülümsediğini fark etmiş olacak ki sordu.

"İyiyim iyiyim de sana ne oldu?"

"Hiç. Hiçbir şey" jia onu bunu söyleyerek geçiştirince ben konuştum.

"Bir sorunumuz var. Ji-ho senin vurulduğun günden beri ortalarda değil. Jia ya ben birkaç hafta evde olamayacağım yazmış ve bir daha telefonunu açmamış. Ulaşamıyoruz."

Hyunjin in kaşları çatıldı. Düşünmeye başladı.

"Merak etme jia. Ji-ho yu hangi deliğin içine girdiyse bulup getireceğim. Ona birşey olmaz. O her zaman başının çaresine bakmayı bilir. Bunu en iyi ben bilirim."

Jia sessizce başını salladı.

"Hyunjin ji-ho yu bulana kadar burada kal lütfen. Sana birşey olmasından korkuyorum. Doğru düzgün yemek bile yemiyorsun ben zorla yedirmesem."

"Ama ben sizi rahatsız etmek istemem. Merak etme yemeklerimi yerim. Kendi başımın çaresine her türlü bakarım."

"Gözlerin hiç öyle söylemiyor. Hem neden rahatsız olalım ki? Değil mi hyun?"

Hyunjin sessizce başını salladı. Daha sonra konuşmaya başladı.

"Lix haklı. Bizimle kalman en iyisi. Seni bu halde tek başına bırakmak doğru olmaz. Ben ji-ho yu ararken sen de en azından Felix ile birşeyler yaparak üzüntünü unutursun."

Jia bu ısrarların üzerine başını aşağı yukarı sallayıp teklifimizi kabul etti.

"Gerçekten çok teşekkür ederim. Yanımda olduğunuz için."

Hyunjin bu teşekküre sadece gülümsedi. Ben de jia ya sıkıca sarılıp kendini iyi hissetmesini sağladım.

*1 SAAT SONRA*

Jia gece uyuyamadığı için üst katta misafir yatak odalarının birinde uyuyordu. Ben ve hyunjin ise salonda birbirimize sarılmış hiçbir şey yapmadan öylece duruyorduk.

Bu sessizliğimizi ben bozdum.

"Biliyor musun? Seninle evlenmeden önce eğlenmek için çocuk yurduna gidip çocuklarla vakit geçiriyordum. Bu bana eğlenceli gelen tek şeydi."

"Bu aklına nerden geldi şimdi güzelim"
(Yorum olarak ay güzelin miyim gerçekten yazanları gebertiyormuşum :) )

"Hiç. Sadece orada çok sevdiğim ve onunla oynamaktan keyif aldığım bir çocuk vardı adı Diana olan. O geldi aklıma. Acaba beni özlemiş midir?"