het geheime geheim. [ Voltooid ]

gelijk of niet?

Sorry dat jullie zo lang moesten wachten op een nieuw stuk. Ik had het een beetje druk op school. Maar hier ia een nieuw stuk. Stuur please tips in de reacties zodat ik fouten kan verbeteren. ; )
Xxx Daniëlle.

Ik knipper met mijn ogen. Maar ik heb het goed gezien. Ik had gelijk. Yes yes yes yes yes! Ik wil net het liedje "happy" opzetten, maar mijn moeder roept dat ik snel naar beneden moet komen. Zo snel als ik kan ren/ haast ik de trap af. Ik val bijna van dec trap af. Als ik de woonkamer in loop knuffelen mijn ouders me. ' Gefeliciteerd schat.Kom zitten dan krijg je je cadeau maar eerst, moeten we je wat vertellen.' We gaan aan tafel zitten. Er valt een lange stilte tot mijn vader aan het woord begint. ' Oke, misschien heb je al die oren gezien. Het zijn namelijk elfen oren. Wij zijn eigenlijk niet je echte ouders....' 'Wat?!' , schreeuw ik. ' Hebben jullie mij al die tijd voorgelogen? Hoe kunnen jullie? Wie zijn mijn ouders dan? Wie ben ik? ' Boos stampvoetend loop ik naar mijn kamer. Eigenlijk ben ik ook wel een beetje blij omdat ik al die tijd gelijk had. Mijn moeder komt me achterna. Ik ga op mijn bed zitten. Mijn moeder komt naast me zitten. ' Liefje, ik zal je het vertellen wie jij echt bent. Jij bent geen mens, vandaar dat slechte contact met mensen op je school.' Dat klopte eigenlijk wel. Ik voelde me altijd anders en alleen. Had ik dat eigenlijk al verteld? Mijn nepmoeder vervolgde haar verhaal weer. ' Bijna 16 jaar geleden, toen jij 2 maanden was, vroeg een vage schim of ik en je vader jou wouden verzorgen. We zeiden natuurlijk ja. Je zag er toen zo schattig uit! Maar ik weet niet van wie jij het kind ben. En daar moet jij achter komen. Maar dat niet alleen. Je moet je kracht ontdekken. Maar nu komt het belangrijkste: zoek je echte ouders. Wij kunnen niet meer lang voor je zorgen. ' ' Maar waarom?', vraag ik half huilend. ' En hoe vind ik helemaal alleen mijn ouders?' Ik had echt niet verwacht dat ik al zo snel weg moest. Maar waar naar toe? Duizenden vragen spoken er door mijn hoofd. ' Je gaat niet alleen op reis.' Zegt mijn vader opeens die de kamer in komt lopen. ' Wow pap, hoelang sta je hier al?' 'Een tijdje. Goed dan, zullen we ons cadeau geven dan maar? , vraagt hij vragend aan mijn moeder. Mijn moeder knikt.Ze geven mij een paarse doos met een witte lint er omheen. Voorzichtig maak het open. Ik kijk in de doos. ' Wat is dit?' , vraag ik verbaasd.