het geheime geheim. [ Voltooid ]

Het geheim van Seuvel

POV Chelsey

Ik luister met door deur naar het gemompel van mijn vader. Ik luister al een half uur maar ik hoor niks bijzonders. Sinds mijn 4e doet mijn vader al raar. Misschien dat ik wat vind in zijn kamer. Normaal mag ik daar niet komen maar dit is belangrijk!

Na paar trappen op en af, kom ik uitgeput aan bij de deur van mijn vaders kamer. Ik heb echt een conditie van 0. Voorzichtig doe ik de deur open. Onee hè, dit dacht ik al. De deur zit op slot.

Dan zal ik nog wel even naar White toegaan om te kijken hoe het met hem gaat. Ja oke ik weet dat ik moet slapen nu maar ik kan een hele goeie band opbouwen met White.

Waarom hebben we hier geen liften. Ik moest wel 10 minuten lopen. Maar nu ben ik eindelijk bij White. Ik loop naar zijn cel toe.

Huh, hij is er niet. Hoe kan dat? Hij past nooit met zijn grote kop door die tralies. Maar hoe kan het dan? Ik zie geen andere ontsnapping uitbraak. (Of hoe je dat ook noemt ) Ik moet hem snel zoeken. En als het moet ga ik het hele kasteel af. Lets go. Hier kom ik White. Je kan niet ontsnappen van mij!

POV Seuvel.

Waar blijft Shadow toch? Het is al half 3. Ik zit nog steeds met Àelin te wachten bij die stenen tot Shadow terugkomt. Het kan toch niet zolang duren? Zou hij Selua al gevonden hebben? Misschien duurt het wel zolang omdat Selua niet meewilt. We moeten echt snel een anti hersenboom vinden. Maar voor de zekerheid blijven we hier de hele nacht wachten totdat Shadow terugkomt.

Maar wacht eens, ik heb een idee! Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Ik tik op Àelins schouder. Ja hoor ze is weer eens in slaap gesukkeld. Ik tik nog harder op haat schouder. Hehe eindelijk wordt ze wakker. ' Wattizer? ' Vraagt ze slaperig.

' Wordt wakker Àelin. Ik heb een idee! '

' Voor wat dan? '

' Voor een anti hersenboom. '

Meteen is Àelin klaarwakker.

' Wat heb je dan bedacht? Vertel! '

' Nou je weet dus dat ik half aardelf ben. Ik heb van mijn vader geleerd hoe je bomen maakt. Dus kan ik een anti hersenboom maken. '

' Wow geweldig idee, Seuvel. '

Inderdaad dat dacht ik ook!
Met een simpele handomdraai begin ik met het maken van de stam. Een ronde, groene stam. Dan maak ik rondjes met mijn vingers en de stam wordt langer en groter. Uiteindelijk krijgt de boom bladeren en is hij klaar.

' Ik wou dat ik dat ook kon. Maar ja ik heb waterkrachten. Trouwens, ik begin het koud te krijgen. ' Zegt Àelin. Inderdaad, ik zie haar al wat klappertanden.
' Zal ik een vuurtje maken? ' Vraag ik.

' Ja fijn., heb jij dan ook vuur krachten? '

' Ja ik ben half aardelf en half vuurelf. '
Yes het vuurtje is gelukt.

' Bedankt voor het vuurtje. Maar hoe komt het dat jij 2 krachten heb? Je kan toch maar 1 kracht hebben? Dat is teminste bij de waterelfen. '

' Dat is een geheim van mij. ' Zeg ik met een brok in mijn keel.

' Oeh ik ben dol op geheimen. '

' Wil je het echt weten dan? '

' Als jij het wilt. We zijn toch vrienden? Zeemeerminnen kunnen heel goed geheimen bewaren. '

' Oke oke ik zal het vertellen. ' Als ik deze woorden uitspreek, voel ik een steen in mijn maag. Kom op Seuvel je kan het! Ik weet dat ik dit moeilijk vind om te

'Ik heb twee krachten omdat mijn vader een aardelf is en mijn moeder een vuurelf. ' Begin ik. Oke Seuvel het begin gaat al heel goed.

' Mijn vader woonde in een stadje. Op die plek begon het. Mijn moeder ging in dat stadje op vakantie en ze ontmoette mijn vader. Allebei hadden ze andere krachten maar dat wist je al. Maar in het stadje waar mijn vader woonde mogen 2 elfen die allebei een andere kracht hebben niet samen zijn. Mijn vader wist dat maar al tegoed maar toch bleven ze in het stadje. Toen kregen ze een kindje. Ik dus. Maar toen kwam de burgemeester erachter van mijn ouders. De burgemeester stuurde mannen achter ons aan. We moesten met z'n 3en vluchten. We leefden op verschillende plekken. Mijn vader leerde me aardesturen en mijn moeder leerde me vuursturen. Toen ik 10 was vonden de mannen van de burgemeester ons en namen mijn vader en moeder mee. Huilend rende ik naar mijn oma's huis in het bos. Dat was gelukkig dicht bij. Sinds toen woonde ik bij mijn oma. '

' Maar weet je dan wel wat er met je ouders gebeurt is? ' Vraagt Àelin meelevend.

' Nee maar ik ben ban dat ze niet meer op deze aardbol lopen. ' Een traan glijdt over mijn wang.

' Het komt wel goed. ' Àelin wrijft over mijn schouder.

' Ik ga maar slapen. ' Zeg ik.

' Goed idee. Ik zal de wacht houden. Welterusten. '

' Welterusten. '