het geheime geheim. [ Voltooid ]

Kan het nog erger?

POV Àelin

We vliegen langs de bomen maar nergens resultaat. ' Er zou hier toch wel 1 anti hersenboom moeten zijn? '

' Ik weet het ook niet. Mijn vader heeft mij geleerd dat er veel bomen van dit soort zijn. Maar wacht eens even. Mijn vader zei ook dat er op maar 1 plek geen anti hersenbomen zijn. '

' Welke plek dan? ' Vraag ik bezorgd.

' De plek waar veel zwart elfen bij elkaar komen: Het zwart elfen rijk. Ze wonen er ook. En ik ben bang dat dat deze plek. '

' Onee hè! '

' Ik hoop zo dat Selua geen zwart elf tegen komt. '

Hoorde ik dat nou goed? Maakt hij zich echt zorgen om Selua? Ja oke, natuurlijk maak ik mij ook zorgen. Maar toch, een jongen?
'Zeg eens Seuvel ben jij verliefd op Selua? '

' Ehmm nee. '
Hij wordt rood.

' Ja dus.' Zeg ik vrolijk.

' Echt niet hoe kom je daar nu bij? '

' Nou je maakt je wel veel zorgen. En jongens die zich zorgen maken over meisjes? Nee gewoon niet. En toen ik het net vroeg werd je rood. Dus het is wel overduidelijk, hè? '
Seuvel grijnst. ' Oke oke je hebt gelijk. Ik begin Selua steeds leuker te vinden. En niet omdat zij de uitverkorene is maar omdat ze knap, mooi en slim is. Alleen is er 1 probleem: ik weet niet hoe ik het moet laten zien aan haar. Ik durf het ook niet te zeggen. Kan jij mij helpen? '

Oei! Dat wordt lastig. Zeemeerminnen zijn niet zo goed in het gebied van de liefde. ' Ehm ik kan niet zo heel goed met liefde omgaan, misschien dat Shadow je wilt helpen? '

' Oh oke. Maar over de anti hersenbomen, ik zie er nog steeds geen. Ik denk dat we echt in het rijk van de zwart elfen zijn. '

' Shit! ' Roep ik hard. ' Hoelaat is het eigenlijk. '

' 10 uur al! Waarschijnlijk zit Shadow op ons te wachten. Zullen we dan maar naar de hoop met stenen gaan? Ik heb er geen zin in als we worden opgepakt door de zwart elfen. '

' Oke dan.' Zeg ik. We vliegen naar de stenen.

POV Seuvel

In de verte zie ik de stenen al. Maar Shadow zie ik nog niet. Als hij er is moeten we zo snel mogelijk naar een andere plek waar veel anti hersenbomen zijn.

We landen bij de stenen en inderdaad ik had gelijk. Shadow is hier nergens te bekennen. Àelin loopt een rondje langs de stenen en ik kijk in de lucht of ik Shadow zie. Maar nergens, helemaal nergens, is Shadow te bekennen.

POV Selua

Ik loop al uren. Het houdt niet op hier. Het enige wat ik zie zijn bomen. Ik ben nog steeds boos op die mensen. Mij een beetje lopen plagen. Nou dacht het even niet. Wie verzint er nou zo'n onzin verhaal? Elfen, die bestaan toch niet? En een weerwolf en een zeemeermin? Allemaal onzin onzin onzin.

Ik voel iets op mijn schouder. Ik draai me om. Whaaaa! Een mens! Het is een jongen. Hij heeft zwart haar en warme ogen. En ook van die vleugels en van die puntige oren. Ik word dit echt zat. ' Ga weg! Jij bent zeker ook nep. ' Kaats ik.

' Ik zal bewijzen dat ik echt ben. Ik ben een zwart elf. Mijn naam is Dolf. En jij gaat met mij mee naar de heer der duisternis. '

' De heer der watte? ' Vraag ik.

' Kom gewoon mee! Dit is belangrijk. '

Ik loop maar mee. Die Dolf weet waarschijnlijk wel waar mijn ouders zijn en ik ben dan binnen de kortste keren weer thuis.