het geheime geheim. [ Voltooid ]

De geheime vloek

POV Selua

Dolf is best wel grappig maar ik ben niet verliefd op hem hoor. Hij zei dat hij mij naar de heer der duisternis brengt. De ene heer waar die pesters het ook overhadden. Maar op de een of andere manier vertrouw ik Dolf meer en alles wat hij mij verteld voelt niet als een leugen. Ik heb zo'n gevoel dat ik hem eerder heb gezien. Maar ik weet niet van waar.

' Hoever is het nog naar dat kasteel? '

' Niet zo ver meer voorbij die heuvels. ' Antwoord Dolf. ' Maar jou gezicht hè, volgens mij ken ik jou ergens van maar van wat weet ik niet. '

' Raar ik heb dat gevoel ook bij jou! ' Zeg ik wonderbaarlijk.

'Inderdaad raar ja. '

Na een kwartier gelopen te hebben wijst Dolf naar een kasteel. ' Kijk dat is het kasteel. '
Het kasteel ziet er wel een beetje somber uit. Het is zo grijs en kil. Maar het die heer heet ook niks voor niks de heer van de DUISTERNIS.
De lucht wordt al steeds lichter. Dus het is bijna ochtend. Dolf doet de deur van het kasteel open.
' Zwart elfinnen eerst. '

Oke? Ik loop naar binnen. Het is binnen dezelfde sfeer als buiten. Alweer zo grijs en kil. Daar hou ik niet van.

POV Dolf

Ik vraag me telkens af waar ik haar van ken. Niet van de Black High School inieder geval. Maar waar dan van? Ik doe de deur van het kasteel open. ' Zwart elfinnen eerst. ' Zeg ik Charmant.

Als we allebei binnen zijn kijkt het meisje met open mond naar de zaal.
' Wat vind je ervan? ' Vraag ik.

' Hmmmm... Wel leuk hoor. '
Zo te horen betekent dat dus: Nee ik vind dit niet echt mooi. '

We lopen naar de brede trap die naar de kamer lijdt waar we moeten zijn. Ik nog even achter me. Ik zie daar een jongen bij de deur staan. ' Een indringer! ' Roep ik.

De jongen kijkt naar me. Ik zal hem een lesje leren. Ik kan goed aardesturen dus een klein aardbevingtje kan geen kwaad.
De aarde trilt. Misschien trilt ie een beetje te hard. De jongen valt op de grond en hij staat weer op.
' Waarom deed je dat?' Vraagt hij verward. Ik begin te grijnzen.

' Ik weet wat je van plan bent. Trouwens ik ben Dolf en ik ben een zwartelf. En dit meisje blijft hier, hoor je me? Als je het nog 1 keer verpest, wordt het zo'n hevige aardbeving dat jij het niet zal overleven. En nu wegwezen! '
De jongen glipt snel door de deur heen. Wat een lafaard!

Ik klop de deur. De deur van mijn vader. Ja ik weet het, de heer der duisternis is mijn vader. Opeens komt mijn zusje gehaast aanrennen. Ze heet Chelsey.

' Dolf weet jij waar mijn hond is? '

' Heb jij een hond dan? Sinds wanneer? '

' Doet er even niet toe. Heb jij hem gezien? '

' Nee maar ik heb wel een jongen gezien met paarse ogen en blond/ wit haar. Ik heb hem naar buiten gestuurd. '

' Zei je nou paarse ogen? ' Vraagt Chelsey.

' Ehm ja. ' Antwoord ik ongemakkelijk.
Chelsey rent weer verder.
Ik klop nog een keer op de deur.

'Binnen. '

Ik doe de deur open en daar zie ik hem. ' Wie is dit? ' Fluistert het meisje in mijn oor.
' Dat is mijn vader. '

POV De heer der duisternis.

Mijn zoon komt binnen. Hopelijk heeft hij ook niet zo'n hond mee net als Chelsey. Ik kan echt niet nog meer stress gebruiken. Niemand weet van mijn vloek. Was het maar nooit gebeurd. Dan was mijn verloren dochter er nog. Gelukkig wist ik het oude volk van mij nog te laten geloven dat de elfenkoning er nog is. Niemand weet waarom ik zo geheimzinnig doe over de uitverkorene. Maar dat heeft allemaal te maken met mijn vloek. Binnenkort zal de uitverkorene weten dat zij mijn...

' Pap dit meisje heb ik gevonden ze is verdwaalt. Ik ken haar ergens van. '

Dit meen je niet. Dat meisje is de uitverkorene. Ik zie het aan haar felle blauw/ grijs ogen. Maar ik zie het niet alleen aan de ogen, ook aan haar vleugels. Dat zijn speciale vleugels die ik maar al tegoed ken. Ik moet het mijn zoon vertellen.

' Zoon dat is de uitverkorene. '

Het lijkt alsof de oogballen van mijn zoon er op elk moment kunnen uitspringen. De uitverkorene blijft er maar een beetje staan en kijkt een beetje boos.

POV Selua

Spelen hun nu ook dat zelfde spel al? Ik zal ze vertellen wat ik er van vind.

' Hou eens op met dat toneelstuk. Ik vind het niet meer leuk. Breng me naar huis. NU!!! ' Schreeuw ik. De man en Dolf kijken me raar aan.

' Nee nee nee! Ze heeft een hersenboom aangeraakt. ' Zegt de man in paniek. ' Dolf breng de uitverkorene naar de speciale kamer. '
' Oke pap. ' De jongen pakt mijn arm beet en sleurt me mee.