het geheime geheim. [ Voltooid ]

Onverwacht

Heyyy! : ) Vinden jullie het boek nog een beetje leuk? Je mag altijd reageren. Trouwens, op het plaatje van dit hoofdstuk, zie je de outfit die dit mysterieuze meisje aanheeft. Maar in dit verhaal heeft het meisje geen oranje haar en ook geen bruine ogen. Later zien jullie hoe ze er echt uitziet van uiterlijk. Maar goed, enjoy van mijn verhaal!!!

Ik doe mijn ogen open. Voor me zie ik een jongen. Heb ik die jongen niet eerder gezien? O ja, in het bos. ' Zo, ons spionnetje is wakker. Wie ben jij eigenlijk? ' ' Spionnetje? Ik ben een mens..... ehh, ik bedoel een elf. Eigenlijk weet ik het niet zo goed.' ' Oke.' zegt de jongen terwijl hij nadenkt. ' Wat is je naam dan?' nu weet ik niet wat ik moet antwoorden. Ik vertrouw hem niet. ' Nou, hoe heet je? Reageer eens op mijn vraag.' De jongen kijkt een beetje geïrriteerd. ' Ik.. ik heet...... ik kan het niet zeggen. ' ' Oke, zeg het later maar, Spion.' ' Waarom noem je me een spion? ' Vraag ik. ' Kop op, dat weet je zelf toch ook wel. Jij bent zeker een zwart elf. Maar je bent vermomd als een natuur elf. mooie vermomming hoor!' ' Wat is een zwart elf?' Vraag ik. Ik snap er helemaal niets van. ' Maaaaaaaam.' Schreeuwt de jongen. Een vrouw, die ook in het bos was, komt aangelopen. Het is waarschijnlijk de moeder van de jongen. Ik schat dat de vrouw rond de 50 is. ' Wat is er?' Vraagt de moeder. ' Mam, zou jij haar bloed kunnen prikken om te kijken of ze een spion is of niet?'Voor ik nog een vraag kan stellen, pakt de jongen mijn hand en sleurt hij me mee naar de keuken. De moeder pakt een spuit. Ik schrik van de lange naald die eraan zit. De moeder van de jongen ziet mijn gezicht en zegt dat het wel zal meevallen. De vrouw doet de spuit in mijn linkerarm. Ik doe mijn ogen maar dicht. ' De spuit zit al halverwege.' Zoals de vrouw zei valt het best wel mee. Het doet geen eens zeer. Ik doe mijn ogen weer open. Ik zie dat het bloed groen is. Raar. Normaal zou het toch rood moeten zijn? Vroeger was dat wel zo. ' Zo klaar' De vrouw haalt de spuit uit mijn arm. Snel rennen de jongen en de vrouw naar de woonkamer. Ik wil er wel achteraan gaan maar ik doe het toch maar niet. Ik hoor ze fluisteren. Maar het enige wat ik er van hoor is: ' Het kan niet..... Speciaal..... Uitverkorne.' Oke wacht, dus ik ben een uiverkorrene. 1 woord: Cool!!! Dan komt de jongen naar mij toe en pakt mijn hand weer. ' Kom we gaan een stukje lopen. Ik moet je wat vertellen.'