22: Comfort

0 0 0
                                    

***

Khiya POV

"No! Ahhh! Help!"

"Please! Don't please!"

"Help me! Help me!"


I'm afraid. Can someone help me?

"Help! Help— "

"Khiya? Khiya?"

"No! Please! I'm begging you! Don't!"

"Shit! Binabangungot ka ba? Wake up!"

"Please! No! No— "

That dream again... that nightmare.

"Khiya?— "

I'm afraid, I'm really afraid to be alone. I'm afraid that they might chase me again.

That's why I found myself hugging someone comfortably while crying, holding it tightly.

I need some comfort— and this somebody's embrace feels warm.

I found a comfort and a safety to this someone's presence and arms. It's just new— the presence was new—but familiar.


"Shhh... okay ka na?" am I okay?

"Will I be okay?"

"Anong nangyari ba?"

"I'm afraid... " I cried out.

"Don't cry... you're safe now"

That voice— this warmth, this arms, this feelings... it's all familiar. This scene seems familiar.

He feels and sounds that man— that man who saved me from that nightmare.

###

Razzell POV

Nakailang kurap na yata ako— tamang proseso pa rin sa nangyari. Nagising na lang kasi ako sa ingay ng kung sinong nasigaw at nahingi ng tulong akala ko naman nung una sino na si panget lang pala nung lapitan ko para gisingin bigla na lang bumangon ng nakapikit at niyakap ako, akala ko na-tsansing lang pero hindi pala...

She's crying— for real.

It was my first time seeing her like this. She's not awake— probably in the middle of dreaming— nightmare to be exact.

Naalarma ako nung tumawag na siya ng tulog habang pikit— naiyak pa. Kinabahan bigla ako sa kanya.

"Khiya? Khiya? Wake up" I tried to wake her up pero wala talaga, she's still crying and she even hug me tight like she's scared of something.

Kung normal lang na sitwasyon toh baka naitulak ko na siya kaso hindi— randam ko yung panginginig niya. Takot na takot, hindi ko alam kung anong klaseng panaginip ang napapanaginipan niya ngayon kaya ang tanging magagawa ko na lang ay tapikin siya ng marahan sa likod.

"It's okay... shhh" I even caressed her hair, walang issue gusto ko lang patahanin siya.

Kung kanina iyak siya ng iyak ngayon hikbi na lang kaya tinuloy ko na lang yung ginagawa ko.

Hindi ko inakala na aabot kaming dalwa na ganito kalapit sa isa't isa. Hindi naman pala ganun kasama yumakap ang panget na toh, nung una nailang ako sa hindi ko alam na dahilan,  medyo nagiging komportable na ako ngayon.

"Psttt? Okay ka na?" sana naman okay na siya. Hindi ako sanay na may umiiyak sa harapan ko.

Naghintay ako ng ilang minuto, wala na akong naramdaman na kahit anong hikbi hindi na rin siya guumagalaw. Anak ng!

Secrets in Disguise Where stories live. Discover now