2nd day in hospital,
Bible pov
ဆေးရုံပြတင်းပေါက်ကနေ နေရောင်ခြည်တွေဖြာထွက်နေပင်မယ့် ဘေးနားကလူကတော့ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်လေးတင်ကာအိပ်နေဆဲ
"သေချာကြည့်တော့လဲ ချစ်ဖို့ကောင်းသားဘဲ "
စင်းကော့နေတဲ့ မျက်တောင်ထူထူလေးတွေနဲ့ နှာတံချွန်ချွန်လေး၊ ပန်းရဲသန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကလဲ လှပနေသလို တချက်တချက်လှုပ်ရှားသွားရင် ပေါ်လာတတ်တဲ့ ပါးချိုင့်လေးတွေကို တဆင့်ချင်းငေးမောနေမိတာ သူဘယ်ချိန်နိုးလာမှန်းတောင်မသိလိုက်...
"Bible နိုးနေပြီလား "
မပွင့်တပွင့်မျက်လုံးလေးတွေ လက်နဲ့အတင်းပွတ်တတ်တာ သူအကျင့်လေးလား
"ကျစ်၊ ဘာလို့အတင်းပွတ်နေတာလဲ "
ပွတ်သပ်နေတဲ့ သူလက်လေးအား ဖမ်းဆုပ်ကာ တားလိုက်တော့ တချက်တွန့်သွားတာမို့
"ဘာလို့ အဲ့လောက်လန့်နေတာလဲ၊ လက်ဘဲကိုင်ရသေးတာကိုး"
"မဟုတ်ပါဘူး၊ ရုတ်တရက်မို့ပါ "
နားလေးတွေရဲတက်လာတာမို့ သူရှက်သွားတာကိုတော့ သတိထားမိလိုက်တယ်
"ယောင်္ကျားလေးတယောက်က လက်လေးကိုင်တာနဲ့ ဘာလို့ရှက်သွားတာပါလိမ့်၊ ရှက်သွားတော့လဲတမျိုးေလးချစ်ဖို့ကောင်းသားဘဲ " လို့စိတ်ထဲမှာ တွေးမိလိုက်တယ်။
Build Pov
Buiကလူငယ်ဆိုေတာ့ ဆေးရုံမှာ ပြန်လည်ထောင်ထူထောင်ရေး ၂ရက်လောက်လုပ်ရုံနဲ့ ကောင်းကောင်းထနိုင်လာတယ်၊ ခါးကဒဏ်ရာကလဲ သိသိသာသာအရောင်ကျလာတာမို့ အခြေအနေကောင်းမွန်လာတယ်။
"Bible ဒီနေ့ကောအလုပ်မသွားဘူးလား "
ဆိုဖာပေါ်မှာ laptop နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတာမြင်တာမို့ အားနာမိတယ်၊ တကယ်ဆို ငါလဲသက်သာနေပြီလေ ခုလိုထိုင်စောင့်ပေးနေစရာမှ မလိုတာ
"ခုနနေတော့ အပြင်သွားစရာရှိသေးတယ်၊ အလုပ်တော့မသွားတော့ဘူး ၊ ခနလောက်အပြင်သွားတာရတယ်မလား "
"အမ် , အော်ရပါတယ် "
ဘာလို့ငါဆီက ခွင့်ပြုချက်တောင်းနေပါလိမ့်၊ သွားချင်သွားပေါ့ သူ့သဘောလေ၊ Bible ကခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ တမျိုးထူးဆန်းနေတယ်
YOU ARE READING
Hope
Fanfictionအစွန်းတဖက်ဆီမှာ ရှိနေတဲ့ မင်း နဲ့ ငါ ကို ဘယ်အရာကဟန်ချက်ညီစေမှာလဲ ? ဒါကတော့ Biblebuild ရဲ့ fic နောက်တပုဒ်ပါ၊ plotကိုတော့ ဖတ်ရင်းနဲ့မှ သိစေချင်လို့ ဒီမှာဘာမှမရေးထားပါဘူးနော်။ ဒီplotလေးက ကိုအရေးချင်ဆုံးplotလေးမို့ ရေးကြည့်လိုက်တာပါ
