Variables // Stray Kids✔

♧19♧

Medya: Neoni- Notorious

Kim Sunoo, elinde ok ve yayıyla spor salonunda karşısındaki hedefe odaklanmaya çalışıyordu. Oldukça gergin ve endişeliydi ama umuyordu ki burdan elinin titremesine çözüm bularak ayrılacaktı.

Seungmin düşünmek istediğini söyleyip herkesi cevapsız bırakınca, belki bir savaş olur diye buraya gelmişti Sunoo. Öylece kenarda oturup beklemeyezdi, bir şeyler yapmalıydı. En azından elinin titremesine bir çare bulmalıydı.

Aslında şöyle bir bakıldığında San ve Riki oldukça mağdur durumdalardı. Ailesini öldüren bir vampir konseyi, açlık hissiyatı ve elbette gelecekte gelicek olan bir savaş, herkes stres altına girebilirdi.

Onlar neden kurtlardan yardım istemişlerdi bilmiyordu ama kendi taraflarında da oldukça stres ve gerginlik vardı. Seungmin sadece arkadaşlarının zarar görmesini istemiyordu hepsi o kadardı. Ama aynı zamanda San ve Riki'ye de yardım etmek istiyordu. Arafta kalmıştı...

Bu yüzden dolayı Sunoo önlemini almalı ve hazır olduğunu herkese göstermeliydi. Herkese iyi olduğunu göstererek anlatmalıydı. Derin bir nefes aldı ve yayı kaldırdı. Oku gerdi ve bırakmaya hazırlandı. Bırakabilseydi...

Sol eli yine titremeye başlamış ve yayı düzgün tutamıyordu. Neden böyle oluyordu ki?? Her zaman tam oku bırakacağı zaman eli titriyordu ve hedeften oldukça şaşıyordu. Bir türlü çözemiyordu bunu ve ne yapması gerektiğini de bilmiyordu.

"Kahretsin!!"

Sinir ve öfkenin birleşimiyle yayı indirdi ve daha fazla sinirlenmemek için derin bir nefes almıştı. Gözleri de çoktan dolmuştu ama ağlamamak için kendini tuttu. Hep böyle olup bu şekilde ağlıyordu. Ama bu sefer ağlamayacaktı, kendini tutup bir şekilde titremesine çözüm bulacaktı.

Kendini daha iyi hissettiğinde yayı tekrar kaldırdı ve oku gerdi. Eli titremeye başladı ama bu sefer kolay bir şekilde bırakmıyacaktı. Tam bırakacağı sırada da bir anda kendi ellerinin üstünde başka bir el hissetti. İlk başta korkup yerinden sıçrasa da sonra garip bir şekilde bu eller onu iyi hissettirdi.

Şimdi daha sakindi ve odaklanmış bir şekilde yabancı ellerin yardımıyla oku bıraktı. Ok tam on ikiden vurduktan sonra Sunoo'nun yüzünde bir gülümseme oluştu. Arkasındaki beden de geri çekilmişti zaten...

"Teşekkür ederim"

"Önemli değil, sadece çok düşünüyor gibiydin. Bu yüzden dolayı yardım etmek istedim"

Sunoo arkasındaki tanıdık bedene döndüğünde yüzünde bu sefer minnettar bir gülümse oluşmuştu. Açıkçası onun neden yardım etmeye çalıştığını anlamıyordu ama yine de minnettardı. Nishimura Riki, oldukça tuhaf birisiydi.

"Sence gerçekten çok mu düşünüyorum? Ben sadece elimin titremesini durdurmaya çalışıyordum"

"Hmm, ilk önce elinin neden titrediğini bulmaya çalışmalısın. Çünkü bu fiziksel değilde ruhsal bir olay"

"Ruhsal mı??"

"Evet, psikolojik yanii... hiç psikoloğa göründün mü??"

"Hayır, açıkçası biz bunun daha çok fiziksel olduğunu düşündüğümüz için doktorlarla pek bir çare bulamıyorduk. O zamanlar o kadar çok kötüdüydüm ki bunu hiç düşünmedim sanırım"

"O zaman ilk işimiz elinin titremesinin nedenini bulmak olucak. Mesela sen... tam ok atacağın sırada ne düşünüyorsun??"

"Bilmem, sanırım elimin titremesinin nasıl durduracağımı düşünüyorum"

"Hayır yani gözünün önüne ilk önce ne geliyor? Hangi hatıra?? Ya da en mantıklı olarak hangi olay??"

Riki bunu sorduğunda bir süre düşündü Sunoo. Açıkçası bu soruyu beklemiyordu ama ne demesi gerektiğine de emin değildi. Sonuçta ok atarken insanın aklına bir şey gelmez daha çok atacağı okun hedefine odaklanırdı. Ama sanırım Sunoo bir şey düşünüyordu o sırada, ya da gözüne bir şey geliyor ama oku tam hedefe atamamının üzüntüsüyle onu unutuyordu. Ne geliyor olabilirdi ki??