Chapter 65
It was painful but it was worth it. Tama si Maq. Kapag mahal mo ang isang tao, di mo iindahin ang sakit dahil alam mong kanya ka lang. Nakangiti akong dumilat at naabutan ko si Elmo na nakaupo sa swivel chair dito sa hotel room at nakatitig sa akin. Ngumiti siya ang makitang gising na ako at tumayo siya para lumapit sa akin.
"Hey, beautiful. Good morning." bati niya sabay halik sa noo ko. "Masarap ba tulog mo?" tanong niya. Tumango naman ako saka marahang bumangon. I feel sore but I know naman na mawawala rin yun eventually. "Feeling sore?"
"Medyo." sabi ko. Napansin kong wala pa rin akong damit kaya naman agad akong napatakip sa dibdib ko at napalingon sa kanya gamit ang nanlalaking mata. Tumawa naman siya saka hinubad ang t-shirt na suot niya at sinuot sa akin.
"Sorry baby. I just love you being naked." aniya. Ngumuso naman ako saka ko siya pinanliitan ng mata.
"Bastos na to." irap ko at agad niya naman akong hinalikan. Natawa na lang ako saka ako napayakap sa kanya. "Good morning, love..." utas ko.
"Morning..." aniya at humalik sa ilong ko. "We have a lot of things to do today." sabi niya pa.
"As in?" pagtataka ko.
"Why? You don't feel like getting up?" tanong niya naman. Umiling ako saka sinandal ang ulo sa dibdib niya. "So my baby wants to stay in the hotel?"
"Yes..." sabi ko. "I ache all over, baby. Can we do them all tomorrow na lang? Please?" pakiusap ko.
"Of course. Actually magliliwaliw lang naman talaga tayo today. But if my baby wants to stay in bed, we can always do that some other time."
"Are you sure? Kasi if you want pwede naman tayong lumabas. Baka may other plans ka pa sa ibang araw tas sa pag-iinarte ko masisira yung mga plano mo." sabi ko.
"Hahahaha. Baby, okay lang. Wala namang importanteng gagawin dito. We'll just go around Japan. Nothing special naman masyado. Last night was the most special." aniya at ngumisi pa.
"Bola." sabi ko saka pa humiga uli sa dibdib niya.
"Hahaha. Oo nga pala. The tattoo under your breast, it's in Arabic. Diba?" tanong niya.
"Yes. Why?"
"Anong meaning?"
Matagal bago ako nakasagot. Yung tattoo kasi na yun ang pinaka paborito ko sa lahat. Dahil dun ako madalas kumukuha ng lakas kapag malapit ko ng sukuan ang buhay. At kung pwede nga ay ayoko sana ipaalam sa iba ang ibig sabihin nun.
"Di ba pwedeng malaman?" tanong niya. Ngumiti lang naman ako saka siya hinalikan. "It's okay if you don't want to share it with me yet." aniya.
"Sorry..." sabi ko. Humalik siya sa noo ko at kinabig ako lalo palapit sa katawan niya at niyakap ng mahigpit.
"You don't have to be sorry, baby. I respect you. Kung ano man yan, I know importante masyado yan sayo.and hindi kita pipiliting sabihin sa akin kung alam kong ayaw mo."
"But I want to be open to you..."
"I know. And I'm not gonna force you to open up to me kung alam kong di ka ready. But I do hope na sasabihin mo yan saken soon?" tanong niya. Tumango naman ako saka yumakap sa leeg niya at ininhale ang amoy niya.
"Hindi ka talaga galit? Or nagtatampo man lang?"
"No baby. Hindi po." sagot niya. "I'm sorry if I asked you about it though."
"Ano ka ba. You have the right to ask me, baby. Kaya lang di pa ko handang ishare sayo yung meaning nito."
"And I'm willing to wait for the time na magsasabi ka saken." aniya. "Anyway, what do you want for breakfast? We can ask for a room service or we could go to the hotel restaurant."
