DERİNDEKİ İZLER

15. BÖLÜM: Tutulamayacak Sözler Tutunur Kalbe.

Bana ulaşabileceğiniz adresler;

Instagram: aew.lya

Kitaplarıma özel açılan hesap, mortemluna

Twitter: aew.lya

15.BÖLÜM: Tutulamayacak Sözler Tutunur Kalbe.

Jamie Duffy, Solas

Serkan Nişancı, Deli Gibi Yüreğime Zorsun

"Bak bize sevgilim, korkusuyuz birbirimizin."

Eğer bir kitap karakteri olsaydım yazarın tüm kötü duygularını naklettiği karakter olurdum. Çok fazla acı yüklerdi üzerime, çok fazla keder...

Kendi nefretini benim üzerimden gösterirdi insanlara. "Bakın bu karaktere, ibret olsun size. Benzemeyin buna. Ben yazdım, ben yarattım onu. Sevin diye değil. Onun gibi olmayın diye yarattım." derdi yazar.

Kendi eksikliklerini benim üzerimden yazardı, sonra yetmezmiş gibi birini sokardı hayatıma. "Git çıkar onu bu leş hayattan." derdi, diğer karakter gelir zorunda olduğu için yapardı bunu.

Zorunda olduğu, öyle yaratıldığı için yanımda olurdu. Tutar çıkarırdı. Tabi yazar son anda kararını değiştirmezse.

Ve eğer o kitap benim elimde olsaydı bunca acıya değecek mi diye son sayfasına bakardım.

Ama ne ben bir kitap karakteriydim şuan ne de karşımda duran adam kitabın kötüsüydü. Ben cezaevinde büyütülmeye çalışılmış bir ruhtum, karşımdaki adam ise büyümeye çalışan çocuğun ruhunu her bir damlasına sığdırmaya çalışan...

Onu karşımda görmemle birlikte yüreğim ağzıma geldi, göz kapaklarım açılıp kapanıyordu art arda. "Buyur geç şöyle." dedi babam gardiyana koltukları göstererek. Gözlerim yine ona dönmüştü, içeriye doğru ilerliyordu. Tarık gerildiğimi anlamış olacak ki sadece bana odaklanmıştı.

Tarık'a baktığımda hala olduğum yere çivilenmiştim, ne konuşuyordum ne de hareket ediyordum. "Sevda sen tanıyor musun o adamı?" diye sordu Tarık kuşkulu bir sesle. Kafamı hafifçe sallayıp tanıdığımı belli ettim.

Peki ama nereden tanıyordum? Bunu söyledim mi? Hayır!

"Kızım gelin hadi buraya." dedi babam. Tarık'la birlikte koltuklara ilerlediğimizde o çoktan oturmuştu. Pis sırıtışı kadrajına girdiğimde iyice büyüdü. "Biri başlasa mı artık?" diye ortaya atılan Ayaz oldu.

Babam bakışlarını bana değdirmiyordu. "Niyazi'nin abisi, Necdet." Kafasıyla onu işaret etti, Necdet'i. "Neriman'ın öldürdüğü iddia edilen adamın abisi." Nasıl yani bu adam ölen delinin abisi miydi?

"Neyse ki öyle bir şey olmadığı ortaya çıktı adli tıp sonuçlarında." dedi Necdet. Bacağım titrerken köşede durmuş duvara sırtımı vermiştim. Tarık yanıma yaklaşıp sırtını duvara dayadı. "Zaten başından beri inanmamıştım ben öyle bir şeye." dedi Necdet tekrar konuşarak.

Neşe geri yaslandı, "Peki bunun bizimle ne alakası var." dedi eliyle diğerlerini göstererek. "Şöyle ki ölü sandığım kızımı bulmam için yardımcı olabileceğini söyledi." dedi babam kesinlikle. Bu adamdan yardım almak mı hangi akla hizmet?