KAHR-I AŞK (+18)

BÖLÜM 23

Şarkıları bölüm başlamadan dinleyin olur mu canlar ❤️

Umarım beğenirsiniz bölümü ☺️

Sevgiler ❤️

Aşk iman etmek gibidir. Ağızdan çıkan söz kalbe ulaşmıyorsa anlamını yitirir. Ağzın bitti demesi bitirmez, çekip gitsen bile kalp sevdiğine getirir... 

2007—

Ozan ambulansın sirenlerini duyunca yaklaştı odasının penceresine. Ahsen'in evinin önünde duran araç çocuğun içine binlerce ton gibi oturdu birden. Eyvah intihar etti! Allah kahretsin Ozan seni! Kızın sedyede indirildiğini görünce kalbi yerinden çıkacak gibi olmuştu. Soğuk havayı bile unuttu kapının önünde ki terlikleri geçirmişti ayağına fark etmeden. Merdivenlerden yukarıya fırladı. Ne olursa olsun! Müzeyyen arkasından bakakalmış Sevinç'lerin evinin önünden kalkan ambulansı görmüştü. Allah'ım sen koru kız kendine birşey yapmış olmasın. Oğlunun nereye gittiğini biliyordu kadın. Samet dışarıya çıkıp bağırıp çağırmaya başlamıştı. O da salonun camından görmüştü eve yaklaşan ambulansı. Kadın kocasını sakinleştirmeye çalıştı. İçeriye zor soktu. Ozan duramamıştı. Samet köpürmüş küfürler etmişti. Biliyordu kızdan vazgeçmediğini. "Söylemiştim ben sana bak yediği boka!" diye homurdandı evin salonunda. Müzeyyen "ayrılmış dedim, kız ayrılmış dedim, merak eder, olur öyle, ne var bende merak ediyorum elimde büyüdü çocuk benim" diye başlamıştı konuşmaya. Samet anlayacak gibi değildi. Sevmiyorsa neyini merak ediyordu. Düşmüştü işte kızın peşine. "bırak ya küçücük beyniyle aptal yerine koyuyor insanı! Ayrılmış olsa tabanı yanık it gibi koşar mı bu saatte kızın peşinden! Gelsin bi gelsin ben yapacağımı biliyorum!" Müzeyyen bir an gelme demek istedi oğluna. Ne yapsa nasıl korusa diye düşünüyordu. Ozan gecenin soğuğunda kızı götüren ambulansın peşine takılmıştı. Soğuk havaya rağmen içi yanıyordu. Bulduğu ilk taksiye atladı hastaneye gitti.

  Ahsen'e tahlil yaptılar sakinleştirici verdiler. Sevinç intihar etmiş olabilir demişti ilaç içtiğini düşünmüştü ama kanı temizdi. Sinir krizi geçirmişti kızı. Bütün aile çok korkmuş yürekleri ağızlarına gelmişti. Ozan'da getiren ambulansa sormuştu. Ne için getirdiklerini. Sinir krizi geçirdiğini öğrenince bir yanı rahatlarken diğer tarafına ateş düşmüştü. Yine de Ahsen korktuğunu yapmamış intihar etmemişti. O anda fark etti ayaklarında ki küçük annesinin terliklerini ve üzerinde hiç birşey olmadığını. Eve dönünce nasıl açıklayacaktı bunu? Babası kesin köpürmüştü. Yeniden bir taksi çevirip eve döndü çocuk. Tahmin ettiği gibi babası onu salonun ortasında bekliyordu. Annesi de yanındaydı. Babası bildiği sorunun cevabını almak için kükredi "Nereye gittin sen gecenin bu saatinde don paça, it!" Ozan ayağa kalkmış adamın karşısında, korkmadan dikildi "Ambulansı görmedin mi? Birşey oldu sandım..." Samet Müzeyyen onu tutamadan vurmuştu çocuğa. "birşey oldu sandın, olduysa oldu sana ne ulan?" yakasına yapışmıştı babası. "Sana ne mi?" dedi Ozan nefretle. Ne demek sana ne? Onun yüzünden Ahsen'e birşey olsa nasıl affedecekti kendisini. Müzeyyen ve abileri araya girip almıştı çocuğu babasının elinden. Orhan odanın kapısını kilitlerken konuştu "intihar etmemiş de" Ozan yediği tokatın acısına aldırmadan güldü ona "etmemiş korkma." Orhan'da derin bir nefes almıştı şimdi. Ozan camın önünde kızın gelişini bekledi. Ahsen eve kardeşinin kolunda yürüyerek çıkmıştı. Kızı gördükten sonra nefes aldığını hissetti çocuk.