HACKER

6.Bölüm

Bu yazı bir dil olamazdı, sanırım bu bir koddu ama gizli bir kod olduğunu adım gibi biliyordum çünkü kursta öyle kodlar öğrenmemiştik.Bu kod beni korkutuyordu çünkü bu telefona erişen her kimse tehlikeli biri olduğu kesin.Keşke diyorum..keşke o ışıklarla oynamasaydım.Her ne kadar içim içimi yiyor olsa da burdan kurtulmalıydım çünkü polislere ifade veremezdim.Burası 2.kattı, kaçmak için iyi bir nokta..Yatağımdan hızla kalktım ve cüzdanımla telefonumu alarak pencereyi açtım aşağıda kafetaryanın balonu vardı.Hemen zıpladım ve kimseye farkettirmeden balondan gizlice indim.

Babamın bize bıraktığı silahı almak için eve gitmeye koyuldum.Bir otobüse bindim ve param yoktu.Şöförün bakmadığı anda kart yerine telefonu geçirip okuyucuyu hackledim.Arkamdan gelen 2-3 şanslı kişi de beleşe girdi.Otobüste arkada oturmuş bir adam sürekli bana bakıyordu.Elinde telefonla yazışıyormuş numarası yapsa da bana baktığını farketmiştim.Bu da evde inmemem gerektiğini gösteriyordu.Bu adamdan kurtulmadan evde inemezdim.Hemen kuytu bulduğum ilk sokakta indim.Adam da tam arkamdan indi.Bu beni ürkütmüştü hızlı adımlarla kaçmaya çalışsam da peşimden gelmeye devam ediyordu.En sonda arkamı döndüm ve adam silahını çıkarıp bana doğru yöneltti.Adam kararlı ve emin bir şekilde silahı tutuyordu.Tam tetiği çekecekken arkadan ayak sesleri geldi.Çok sert bir topuklu sesiydi.Adam bana odaklandığından ayak seslerini duymamıştı karanlığın içinden sarışın bir kız geliyordu..Bu Emmaydı ve silahlı adamın sırtına topuklu ayakkabılarıyla tekmeyi geçirdi.Adamın silahını aldı ve adamın kafasına sertçe vurdu ve silahı oraya fırlattı.Güçlü adımlarla önüme kadar geldi ve biraz bakıştıktan sonra beni öptü.Bana borçlusun diyerek bana güldü ve beni öptü ama tam kendimizi kaptırmışken arkadan ablam Luna'yı gördüm ve kalbim içimden çıktı.

Devam edecek...