3 Weirdos

Chapter 19

3 Weirdos
Chapter 19: Sadness and Laughter

Ryz Kle's POV

I walk like there's a heavy rocks on my shoulder. Kakahiwalay lang namin ng landas ni Steph para pumunta sa sariling naming business in our buhay pero nagdadalawang isip na ako.

Bumalik ako doon sa gate at sumakay ng trycicle paalis sa school. Sinabi kong doon ako sa may tabing dagat at medyo ilang oras pa bago ako nakarating. Natagpuan ko kaagad ang alam kung ibang istudyante na nadoon. Gumagawa ng film. Mayro'n rin namang magkapamilya na namamasyal at naglalakad malapit sa tubig. Umupo lang ako hanggang sa upuan na andoon malayo sa tubig, sa tabi ng mangrove.

Ewa ko ba. Inatake naman ako ng sakit ko na doubt. Susubukan ko naman kasi ang dicuss dapat ngayon, last time kong maglaro ng dicuss elementary pa ako. Nakapa-probincial pa ako noon. Nakilala ako nong naging coach ko noon. Dito pala siya nagtuturo, kaya sinabi niyang subukan ko ulit. Sayang daw at may puwersa pa naman daw ako.

Pero ayaw ko na.

Napatawa ako. It's not something so serious to make me feel stressed. Ewan ko. Basta, napakahirap lang ang sarili na pilitin sa ayaw kong gustong gawin. It will be hard for me to continue if I don't really feel motivated... And if I don't really like it.

I sighed and lean my head to the head board of the bench. Tumingala ako sa ulap. Its looks like raining in afternoon. Umiitip na ang ulap eh.

Umayos ako ng upo nang mag-vibrateag cellphone ko. Kinuha ko ito sa bulsa ng jacket ko at in-open ang inbox.

From Ate Myles:
Hey. Wer u? Makkpunta k ba? Text k lng.

Tinikom ko ang cellphone at tumingin sa dagat matapos mabasa ang text. Nag-a-alangan naman ako sa gusto kong pasukin na bagong experience na maibibigay sa akin.

Confidence, Kle. Confidence lang Kle. Kaya mo 'yan. Sabi ko sa sarili dahil pinagsisihn ko ang hindi pagsubok ulit sa discuss na inaasahan naman ako ni Sir doon.

Nag-vibrate ulit ang cellphone ko kaya inangat ko ito at in-open ulit para tignan.

From Joann:
Aming Binibini wer ar u? Come kna here. Sige na... please 🥺. Trust this Binibini! We'll help you! 😘🥰

Napangiti ako sa natanggap na mensahe. I feel like all my stress has been cast away.

Wala namang mawawala kung susubukan ko diba? Ano ba kasi ang dinadrama ko? Buwesit!

Pinahid ko ang luhang pumatak sa likod ng aking palad at sinunod ang aking pisngi. Haaaaa... Breath in and out lang Kle. Let's go!

"AKALA KO TALAGA aatras ka! Buti na lang hindi! Kundi chugi ako!"

Tumawa ako dahil sa sinabi niya. Nasa may kanto kami, kakaba ko lang ng kotse ng tatay niya. Dito na lang ako nagpababa dahil masikip na papunta sa amin at saka ang daming mga bata ang naglalaro doon tuwing hapon. Mahirap na, hindi naiiwasan ang disgrasya kung suwerte ka lang at may anghel ka.

"Hindi naman..." tumingin ako sa Tatay niya na nasa drive seat, "Thank you po sa paghatid, " tumango siya sa akin at ngumiti, mukhang mahiyain kasi Tatay niya.

"Ingat ka Ryz!"

Habol niya pa nong nagsimula na itong umalis, "Kayo rin! Thank you!"

Naglakad na ako papunta sa amin nang mawala ang kotse nila sa paningin ko agad naman akong sinalubong ng ingay ng mga bata papalapit ko sa bahay habang naglalakad sa gilid ng kalye.

Naglalaro sila ng patentero, habulan, at 'yung gulong ng bike na pinapatakbo nila habang pinapalo, 'yung iba naman tumbang preso, mayro'ng girls ako nakita sa gilid na nagch-chinese garter at ginugulo naman sila nang ibang lalaki. Tumawa ako, kala niyo lang tatagal kayo, eh ang bababata niyo pa.