3 Weirdos

Chapter 24

3 Weirdos
Chapter 24: Talk

Scerine's POV

Ano pa ba ang ikakasaya ng puso ko?

Acads, family love, funny moments, friends, outings, movies, games... Ano pa ba? Of course. Volleyball.

Finally! Kasama na ako sa official 12 players nila!

"Pansinin mo na kasi..." udyok pa nitong isa.

Umirap ako sa isipan habang mariin na ipinikit ang mga mata.

I haven't talked about how we became... like MU or may nabuo na something sa pagitan naming dalawa. Kung paano talaga kami nag-umpisa ni Zaniel.

Argh...

It wasn't sudden... In-add niya ako sa Facebook magkalipas ang ilang dalawang linggo pagkatapos nilang maglaro sa school namin noon. Pero hindi pa doon nag-umpisa. Gabi pagkatapos no'ng senaryo sa KFC na iniwan sa amin ni Bry ang libre niya'ng nakakamatay at the same nakakabusog, my phone beeped and a chat head of his profile appear on my screen.

It was just a 'Hi' so I didn't bother to reply which it beeped again after 12 minutes.

Nakita ko siya'ng tumayo sa inupuan niya'ng table. Kanina pa siya na riyan kasama sila Wendell, Jay, at Damzo. Siya na lang ang natira pagkatapos ang limang minutong dumating kami sa cafeteria ay umalis sila.

I thought he would stop by in our table but he walk pass us in the exit door near us. Narinig ko ang tawa ni Bry at Kle sa akin.

"Aba ha... 2 weeks na ang nakakalipas at August na. Wala pa ring batian~," Kle said in sing-song.

"Makaalis na nga para magka-tsansing siya~," dugtong ni Bry at dali-dali naman silang umalis.

Hindi ko na sila pinigilan para magkalinawan na kaming dalawa. Aaminin ko, na-miss ko ang pag-uusap naming dalawa.

Tsansa ko, sampung segundo na tuluyang umalis silang dalawa, umupo sa harapan ko si Zaniel.

Napaupo ako ng maayos at nag-krus rin ng braso gaya niya pero tinitigan ko siya sa mukha na hindi gaya niya, naka-pout at nakatingin sa labas ng pinto.

He quickly side eye me but he still didn't talk to me. I reached my buko-juice for a sip before finally breaking the silence.

Bumuntong hininga muna ako, "2 weeks kang matigas."

"2 weeks, 3 days, and 13 hours ka ring mainit ang ulo kaya hindi ako makalapit sa'yo."

"And? Iyan na ang rason mo kung bakit hindi mo ako kayang lapitan?"

"Why? Same lang naman tayo."

"Hey, hindi ako gaya mo. Ako pa nga ang unang nagsalita dito sa atin."

"And if I didn't sit here?"

Padabog ako'ng sumandal sa sandalan ng upuan saka hindi makapaniwalang tumingin sa kanya.

Binabalik niya pa talaga sa akin?!

"How's your training?"

Tinignan ko muna siya ng masama bago sumagot, "Lagi naman namin kayong kasabay mag-training. Tatanong ka pa?"

"Seldom. MWFSat lang kami, kayo always."

"Except, every Sunday."

Tumahimik kami after no'n. Tinitigan niya lang ako after nang sinabi ko. Nakipaglaban rin ako sa kanya, sa tahimik niya'ng titig. Umiwas siya sandali bago kumuha ng dala niya'ng fries at sumubo pagkatapos ay nakipagpalitan ng titig sa akin.