SIR

Bölüm 12

Merhabalar arkadaşlar yeni bölüm size mutluluk getirsin. Ben yayınlarken çok mutluyum

Kitabım yavaş yavaş sizler tarafından keşfediliyor ve ben bundan çok mutlu oluyorum. Bu satırları sizler okurken benim hissettiğim duyguları hissetmeniz benim için essiz. Benim size değer verdiğim kadar sizinde bu kitaba değer vermeniz benim için çok mutluluk verici.❣️

Evet kum tanecikleri bölüme geçelim iyi okumalar 🌸

⏳

"Çünkü bu yüreğine düşen ateşi aklındaki kişi yaptı ise beraber yanalım."

Akın ona verebilecek bir cevabım olmadığını anlayınca beni iki bilinmezlik ile bırakıp gitmişti.

İki bilinmezlik; Neydi onlar, ölen abim Ümit' den sonra şirketin başına geçerek abimin gerçeklerini bulmak adına. Şirketimi kendi ellerimle bitirdiğim için bana yapılan ortaklık sözleşmesi miydi. ?

Neydi onlar, abimin gerçeği için evlenmem mi.? Onun adına, gerçeklik adına, sır adına yaptığım ortaklık anlaşması için, evlilik şartı mıydı.?

Neydi.?

Neydi bu Sır...?

Ben bunları bilmiyor muydum.? Bu eve girdiğimde bundan haberim yok muydu.? Vardı.

Ben bu kapının eşiğinden içeri girdiğimde de, Akın'ın bu kağıt parçasını ve yüzük kutusu önüme koyulduğunda da, bunun bir gün olacağını biliyor muydum.?

Ben bunu biliyordum.

Zaman gelmişti. Kum tanecikleri tekrardan akmaya başlamıştı. Zaman o günden sonra tekrardan akmaya devam etmek istiyordu. Ama ben hazır mıydım.? O günden sonra o gerçekliğe kavuşmaya.?

İşte onu bilmiyordum.

Ama durumların terazisi benim hayatımda her zaman değişiyordu. Sorduklarında ben neyi bilebilirdim ki.? Ben neyi hemen anlayabilirdim.?

Kolay mıydı her şey göründüğü gibi.? Yoksa saf mıydı hayat sandığınız kadar.?

Benim hayatım bir gecede alt üst olmuştu. Ben bir kaç saat içerisinde hayatımın yarım kalanını kaybetmiştim. Ne benim için kolay olabilirdi.?

Hiç bir şey...

Bilir misiniz.? Bir söz vardır.

Düzenim bozulur, hayatım altüst olur diye, endişe etme. Nerden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağına.?

Bakıyorum da yok olan hayatımın güzel olduğundan bile emin değilken. Alt üst olan hayatımın altından pek ümitli değildim.

Beyaz, saf bir hayat. Pembe bir dünya, güzel bir yaşam, mutluluk ve eğlence. Tek bir gecede mi gitmişti.? Sanmıyorum. Ama hiç önemli değildi. Gitsin.

Her şey gitsin. Bütün dünya gitsin. Ama benim çocukluğumu, kardeşliğimi benden kimse almasın.

Almasın benden çocukluğumu, almasın benden Abimi!

İşte onu aldığında her şeyi almış oldun. Benim hayatımda 1 Yanlışım. 3 doğrumu götürdü. Ve ben böylece hayatımın en büyük yanlışını yaptım. Bütün doğrularımı kaybettim.

Ben ellerimin arasındaki 3 doğrumu bir yanlış uğruna feda ettim.

1. doğrum Abim

2. doğrum Gerçeğim

3. doğrum Çocukluğum'du.

Ve ben bunları o gün feda ettiğimde, üzgünüm geriye yanlışlarım kalmıştı.