Co Wy byście wybrali?
Czysty biznes? Czy miłość?
To będzie trudne dla panny Chung.
Przez większość życia jest zdana wyłącznie na siebie. Okazuje się, że nawet najbliższa rodzina wpędza ją w kłopoty.
Czy sobie poradzi?
Czy znajdzie oparcie w swoim...
I tak minęły kolejne 4 miesiące. W momencie wyjazdu Yoongiego w trasę byłam w ciąży 2 miesiące. Czyli tak jak podejrzewałam...
Teraz jest 6 miesiąc i znam już płeć. To chłopiec. Mój brzuszek też jest już dużych rozmiarów i coraz trudniej mi ukryć to przed Minem. Nie, nie powiedziałam mu jeszcze. Mało rozmawiamy, a jeśli już, to nie na video. Czasem się zdaży, to wtedy pokazuje mu samą twarz... W pracy idzie wszystko jeszcze lepiej. Rose sprawdza się jako dyrektor i robi wszystko, żeby rozwijać firmę. Zakochana jest też w moim brzuszku, nie ma dnia, żeby nie mówiła do dziecka.
- Jedź już do domu. - dziewczyna codziennie wygania mnie wcześnie z pracy.
- I co będę robić, obżerać się? I tak wyglądam jak wieloryb... - zaśmiałam się
- Jedź, zadzwoń do męża, porozmawiaj z Nim w końcu. - do tego też często mnie namawia.
- Ty wiesz jak się mnie pozbyć i nie jestem jeszcze gotowa. - wstałam z miejsca
- Nie ukryjesz tego wiecznie. Za 4 miesiące wróci i co wtedy?
- Rozwód?
- Dobrze wiesz, że to nieprawda.
- Ależ prawda, Rose. - zaczynałam się denerwować - Nie widziałaś jego miny, nie słyszałaś tonu gdy wypowiadał się o dzieciach... On ich nie chce. Dam sobie radę sama. - zabrałam torebkę - Ide do domu, skoro chcesz mnie pouczać. - nie czekałam na jej odpowiedź. Zamówiłam taksówkę i odjechałam. Po drodze zrobiłamm małe zakupy, by uzupełnić spiżarkę... Gdy wchodziłam do domy zadzwonił mój telefon. Odebrałam nie patrząc na ekran i tak miałam zajęte dłonie.
- Halo? - powiedziałam głośniej i z trybem głosnomówiącym położyłam telefon na blacie
- Cześć mój Aniele! - to Jungkook. Chłopaki dzwonią zaskakująco często.
- Hej Kookie. - ucieszyłam się.
- Przełączam na video, chce popatrzeć na Twoje skrzydła, Piękna. - zaśmiał sie. Ustawiłam telefon tak, żeby mnie widział i dalej rozpakowywałam zakupy. Dopiero po jakimś czasie zorientowałam się że nic nie mówi.
- Stało się coś? - odwróciłam się do telefonu i zauważyłam jego zaskoczoną twarz. Dopiero teraz zowientowałam się o co chodzi... Szybko wziełam telefon do ręki, tak, żeby już nie widział mojego dużego brzucha.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- [Y/N]? To... To jest... Czy ? Czy Ty...? - jąkał się
- Jungkook, nie mów tego na głos. - powiedziałam poważnie
- Ale...
- Jeśli chcesz znać prawdę upewnij się, że nikt nie będzie podsłuchiwał. - wzięlam głęboki oddech. Spokojnie, tylko spokojnie...
- Już. - zauważyłam, że zamknął sie w pokoju i założył słuchawki. - Możesz mówić.
- Po pierwsze to tajemnica, Min nic nie wie i tak ma na razie zostać. - napiłam się wody
- Dlaczego? - zdziwił się
- Już zapomniałeś jak zareagował na temat o dzieciach?! - zezłościłam się
- Czyli Ty już wtedy wiedziałaś?
- Tak. Obiecaj, że dochowasz tajemnicy.
- [Y/N] to nie jest rozwiązanie...
- Obiecaj mi Jungkook! - krzyknęłam, przez co poczułam mocne kopnięcie w żebra. Moje dziecko ewidentnie nie lubi gdy się złoszcze.
- W porządku, obiecuje. Nie denerwuj się już. Jak się czujesz? Wszystko jest dobrze?
- Radzę sobie. Jestem zaradną dziewczyną. - uśmiechnęłam się - Z dzieckiem też wszystko świetnie, rośnie jak na drożdżach. To chłopak. - głaskałam brzuch.
- Cieszę się. Wracamy za 4 miesiące, podejrzewam, że urodzisz w tym czasie. Co wtedy? Min zastanie w domu nowego człowieczka... - mówił ściszonym głosem
- Do tego czasu się rozstaniemy. - mruknęłam - Będę przeciągać to tak dłogo jak tylko bedę mogła, kocham go i nie chce tego kończyć, ale... Wybrałam dziecko. - powiedziałam smutno
- Rozumiem. Wiesz co, jestem z Tobą! Masz we mnie wsparcie. Będę najlepszym przyjacielem jakiego tylko możesz sobie wyobrazić. - zaśmiałam się na jego entuzjazm.
- Dzięki Kookie.
- Myśle, że chłopaki tak samo. Będziemy najlepszymi wujkami na świecie!
- Pamiętaj co obiecałeś! Wiesz o tym tylko Ty, więc jeśli to wypłynie to będziesz martwy! - zagroziłam
- Rozumiem, rozumiem...
- Jeon idziesz jeść?! - zauważyłam, że ktoś otworzył drzwi u Niego w pokoju, automatycznie sprawdziłam, czy widać mój brzuch. Jungkook zakrył w panice telefon, więc tylko słyszałam rozmowę z jego kumplem. - Co robisz? - gość poszedł na tyle blisko, że rozpoznałam głos. To Yoongi. Serce mi się ścisnęło, od ponad dwóch tygodni z Nim nie rozmawiałam...
- Rozmawiam z Aniołem, zaraz przyjdę. - usłyszałam
- A czy Ty przypadkiem nie nazywasz tak mojej żony?! Znów rozmawiasz z [Y/N]? Zabroniłem Ci! - Min był naprawde wkurzony.
- To, że Ty do Niej nie dzwonisz, nie znaczy, że ja nie będę. - bronił sie Kook.
- Daj telefon.
- Nie!
- Dawaj! - warknął starszy, a zaraz póżniej na ekranie pokazał się mój mąż. Serce waliło mi jak szalone. Chciało mi się płakać. - Cześć Kochanie. - uśmiechnął się pięknie
- Hej. - wychrypiałam
- Dobrze się czujesz? Jesteś troche blada.
- Too przez Ciebie kutasie! - krzyknął Jungkook - Tak, rzadko do niej dzwonisz, że ciągle się o Ciebie martwi. - mój heros
- Wszystko jest w porządku. - odpowiedziałam mimo wszystko. - Mam dużo pracy.
- Słyszysz młody. Ona jest tak samo zajęta jak ja... - Yoongi w niczym nie widział problemu.
- Yoongi, zadzwoń do mnie wieczorem, musimy porozmawiać. - rozłączyłam się. Nie mogłam dłużej fałszywie się uśmiechać. Oparłam się o kanapę i pozwoliłam łzom wypłynąc na moje policzki... Jak długo jeszcze to zniose?
Czas leciał mi niewyobrażalnie wolno, objadałam się ulubionymi przekąskami przed tv aż w końcu zadzwnił Min. Po kilku odprężających oddechach odebrałam. Wyglądał tak pięknie, zapamiętam go takiego...
A dzisiaj po prostu to zakończe!
...
________________
Napiszcie coś do mnie! Co myślicie o tej opowieści?
I do końca zostały 2 rozdziały.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
