Co Wy byście wybrali?
Czysty biznes? Czy miłość?
To będzie trudne dla panny Chung.
Przez większość życia jest zdana wyłącznie na siebie. Okazuje się, że nawet najbliższa rodzina wpędza ją w kłopoty.
Czy sobie poradzi?
Czy znajdzie oparcie w swoim...
- Jest okay. - starałam się brzmieć normalnie - A u Ciebie?
- Napewno wszystko dobrze? Masz dziwny głos i jesteś blada. Schudłaś też na twarzy... - zauważył.
- Przytyłam raczej, a co do reszty to może mnie przewiało. Ostatnio zimno jest.
- No tak. Ubieraj się cieplej... - uwierzył mi. - U nas wszystko w porządku. Dużo pracy, ciągłe próby, nagrywki, tańce... Koncerty, spotkania z fanami... urwanie głowy. - uśmiechnął się - Dlatego tak mało dzwonie. W wolnych chwilach odsypiam zarwane noce. - tłumaczył. Jakoś jego kumple mają czas żeby zadzwnić... A przecież nie jestem dla nich nikim ważnym...
- Rozumiem i prawdę mówiac myślałam o tym... - czas to z siebie wyrzucić - ... Ja też mam mało czasu, a zbliża się jeszcze wiecej pracy.
- Co masz na myśli? - spoważniał
- Przerwę. - poczułam łzy w oczach - Zróbmy sobie przerwę.
- [Y/N], co Ty mówisz?! - zaśmiał się nerwowo - Jeśli to przez to, że nie dzwonie, to postaram się bardziej...
- Nie Yoongi. Nie rób nic kosztem swojego zdrowia i odpoczynku. - pierwsza łza skapnęła na mój policzek.
- To co się stało? Czemu tak nagle chcesz się rozstać... ? - prawie krzyczał
- Oboje mamy mało czasu, oboje czujemy się przez to winni... Po co Nam to...?
- Już chyba rozumiem! - zaśmiał sie, ale to był przerażająco sztuczny śmiech - Firma należy do Ciebie, to już mnie nie potrzebujesz! - zabolało
- Skoro właśnie tak uważasz. - starłam łzy.
- Nie sadziłem, że taka jesteś... - oparł się o oparcie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Ludzie są tacy, jak są traktowani... - przetarłam twarz
- Dlaczego? Naprawde tylko tyle dla Ciebie znaczyłem? Wróce szybciej, naprawmy to... - powiedział z nadzieją
- Nie ma takiej potrzeby. Nie psuj sobie kariery z mojego powodu.
- Myślisz, że teraz będę w stanie skupić się na karierze?! Nie możesz poczekać? To tylko 4 miesiace... 4, pierdolone, miesiące...!! Wytrzymajmy jeszcze troche. - znów podniósł głos.
- Dlatego chce przerwy. Oboje w tym czasie skupimy się na tym co aktualnie robimy. Tak bedzie najlepiej. - rozłaczyłam się. Nie dałabym rady dłużej z Nim rozmawiać. - Zostaliśmy sami, cukiereczku... - pogłaskałam sie po brzuchu.
Min wydzwaniał przed następne kilka dni. Nie odpuszczał, a ja zaczynałam mieć tego dość.
- [Y/N]? Może odbierzesz? - głos Rose wyrwał mnie z własnych myśli. Spojrzałam na wszystkich w sali konferencyjnej.
