Ayokong salubungin ang mga mata niya at baka hindi ko mapigilan ang sarili kong hagkan siya kahit nandiyan pa ang mga magulang niya.
I sipped on my coffee and scroll through my phone para kunwari busy.
"Pwede niyo po ba iwan muna kami ni Yvo?" Napatigil ako ng sabihin iyon ni Ash.
'Ayoko. Hindi pa ako ready. Please huwag niyo kami iwan.'
"Okay, sweetie. Sa labas lang muna kami." Hinalikan nila sa noo si Ash bago tumingin saakin at lumabas na nga ng kwarto.
"Yvo..." Malambing na pagtawag saakin ni Ash. Pumikit muna ako saglit upang makapag ipon ng self control bago lumapit sa kaniya. "Im sorry." Iyon kagad ang idinugtong niya.
"Bakit ka nag sosorry? Alin don ang ikinahihingi mo ng sorry?" Shit, sabi ko kalmahan lang eh.
"Everything. Im sorry because I hurt you, I'm sorry because I pushed you away, and I'm sorry because I kept this to you. Ayoko na kasing mas lalo pang lumalim yung mararamdaman mong sakit kapag nawala ako so I thought..." She lowered her gaze and grip the blanket.
"Ash, grabe ka naman sakin. Sa kahit anong paraan o sitwasyon kung dahil iyon sa ikawawala mo, hindi pwedeng hindi yon magiging masakit ng sobra. Ikaw yan eh. Hindi mo na ako mapipigilan pang mahulog sayo kasi hulog na hulog na ako. Mahal na mahal na kita, Ash."
My heart is aching and I feel like my tears is going to fall any minute now so I bit my lower lip and close my eyes.
"At alam mo ba kung gaano na kasakit yung pagtatago mo palang tungkol sa bagay na ito? Ash, para akong minartilyo sa ulo ng ilang beses. Lasing ako non eh. Alam ko lasing ako nung pumunta ako sa condo mo para lang matunghayan kang halos wala ng buhay sa sahig. Pero nakita ko nalang ang sarili kong mas sober pa sa normal na tao."
"I'm sorry..."
"Dont cry, Ash. Mas makakapasama sayo yan."
Tumango naman siya at sinubukang pakalmahin ang sarili. Napailag nalang ako ng tingin, hindi ko talaga kayang makita ang napakaraming aparato na nakakabit sa kaniya. Pano kung isa lang diyan ay mahigit? Anong mangyayari sa kaniya? Halos hindi na nga din kami pwede pumasok dito eh.
"Sobrang sakit para sakin non. Paano kung nawala ka nga talaga nung mga oras nayon? Akala mo ba mabubuhay pa ako ng matiwasay? Hindi. Hindi na. Kaya please lang... Please... Dont leave me again hmm? Dont ever do that again... Hindi kona talaga kakayanin, Ash. Magpagaling ka tapos babalik tayo sa kung paano tayo noon haa?"
"Yvo, hindi na ako gagaling..." Napapailing niyang sagot.
"Gagaling ka, i know it. Medisina din ang inaaral natin kaya pareho nating alam na magiging okay ka din."
"I need a new heart, Yvo. In order to be okay and live a little longer, I n-need... A new h-heart." Her voice broke and tears began to fall from her eyes. "Alam din naman natin pareho na mahirap maka hanap ng donor na fit for me."
"We can okay? Just wait a little more..."
"Yvo, I love you. I've always been."
Tumingin ako sa kaniya at mas lalong napaiyak ng marinig iyon. Hindi dapat pagkirot ng puso ang mararamdaman ko, she just said she loves me. So why its fucking hurting me like this.
"I love you too, so please be well and... And right after you get out of this hospital... We'll get married, okay?" I was serious about that, pero narinig ko lang ang paghagikgik niya sa gitna ng iyak. "Ash, seryoso ako."
"Yvo, kasi..."
"Mas naniniwala ka pa sa mamatay ka, kesa sa mabubuhay ka at papakasalan kita? Akala ko ba sa puso ka may sakit? Bakit parang utak mo ata ang naapektuhan?" naghahalo-halo ang emosyon ko ngayon, hindi kona mapangalanan.
"I'm sorry..."
"Magpapakasal tayo, do you understand? Gusto mo ba mag propose ulit ako sayo or okay na yang sing-sing na suot mo?" Dumako ang mga mata niya sa kaniyang kamay at sinubukan pang itago iyon.
Hindi niya alam, habang tulog siya ay paborito kong laruin iyon sa mga daliri niya.
Maypa-break-break pa siyang nalalaman, susuotin din naman pala yung singsing.
"So, yun ang plano huh. Magpapakasal tayo paglabas mo ng hospital na to." Isinandal ko ang noo ko sa noo niya at pareho naman kaming pumikit.
"Hmm."
"Malapit na bumalik ang klase, dapat magaling kana nun ah."
"Nga pala, Yvo. Hindi ko ata nasabi sayo but I failed the exam. Nung araw na nakita mo si ate sa labas ng condo, nag aantay yung parents namin non sa loob diba? I got scolded and sobra din akong nasaktan kaya pumunta muna ako kila Sarah. Hindi ka kasi sumasagot non kaya ayon..."
"I-I'm sorry, I didn't know.. I should've stayed with you, I should've listen to you. I'm really sorry."
"Haha, dami na nating na sorry ngayong araw."
"Stop laughing... Basta huwag na ulit mangyayari ang lahat ng nakaraan ah. Mag promise ka."
"But promise are meant to be broken."
"No. Promises are meant to be fulfilled." I intertwined our hands and kiss the back of her palm. "I love you. Remember that I will always be here with you. Kahit na ilang beses mo pa ako ipagtabuyan, hindi kita tatantanan. Ohh, para akong si Mike Enriquez non. "
"Yun nga din sana sasabihin ko eh BWAHAHAHBAA"
'I think we are fixed now.' much better and much stronger.
But there are still bonds that needs a little bit of fixing.
Maya-maya pa ay may pumihit na ng pinto kaya humiwalay narin ako kay Ash.
Its, Ashantie.
Feeling ko may something sa dalawang ito eh. Or kay Ash lang? Basta.
"Ah, wala ka ng fruits no? Bibili lang ako saglit." Pagpapaalam ko. Parang its my call kasi na iwan muna silang dalawa don eh.
I just hope na it goes well.
"Yvo, dito ka lang" Hiniwakan ni Ash ang kamay ko para pigilan ako sa pag alis. Gisto kong sundin si Ash pero napatingin naman ako kay Ashantie.
"Kahit ngayon lang, Ash... 5 mins... Okay na sakin yon." mahinang sambit ng nakakatandang kapatid.
Unti-unti naman ding lumuwag ang pagkakahawak sakin ni Ash kaya tuluyan narin akong lumabas.
