LEWD DESIRE || YM° [completed]

22 || pt.1

[ Zawgyi ]

အေမွာင္ထုခ်ည္းသာ ႀကီးစိုးေနၿပီး
ညႇိစို႔စို႔ အနံ့စိမ္းေတြထဲကေနရာတိုင္း
ျပန႔္က်ဲေနပုံရသည္။ လက္ျပန္ႀကိဳး
တုပ္လ်က္ႏွင့္ပင္ ရွိေနေသးသည့္ သူ
ဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အရပ္ေဒသကို
ေရာက္ေန မွန္းလည္းမသိ ဘာေတြျဖစ္
ပ်က္သြားခဲ့မွန္းလည္းမသိ၊သူ႔မ်က္လုံး
ေတြဟာလည္း အဝတ္စႏွင့္ စည္းေႏွာင္
ခံထားရတာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို
ဘာဆိုဘာကိုမၽွပင္ မျမင္ရေပ။

ဘာေတြျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့သလဲဆိုေတာ့
မနက္က မင္ယြန္းဂီႏွင့္သူ စကားမ်ား
ၿပီး မင္ဂ်ီဟြန္းအိမ္မွာ ေနဖို႔သြားတဲ့လမ္း
မွာ သူ႔ကိုအတင္းဖမ္းဆီးလာခဲ့တာလို႔
သူထင္သည္။ ဒါဆို ဒါကိုဘယ္သူက
လုပ္တာလဲ။ သူ႔ေခါင္းထဲ ႏွစ္ခါပင္မ
စဥ္းစားလိုက္ရေပ။

မေကာင္းဆိုးဝါးလိုလူ။ သူ႔ကိုတမရား
ႀကံလို႔ ေထာင္က် ခဲ့တာေတာင္ ေထာင္
ကေနျပန္ထြက္လာတာနဲ႔ သူတန္းလာရွာ
သည္။ ဘယ္လိုေတာင္ ယုတ္မာလြန္း
လိုက္တဲ့လူလဲ။

ဂ်ီမင္းမ်ားမ်ားစားစားထပ္မစဥ္းစား
ေတာ့ပဲ လြတ္နိုင္မယ့္နည္းကို ရွာသည္။

လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္လ်က္ ႏွင့္ေဘးဘီ
ဟိုဟိုဒီဒီ ေလၽွာက္စမ္းရွာၾကည့္ေတာ့
လည္း ဘာကိုမွစမ္းလို႔မမိ။ ထိုစဥ္ တံ
ခါးဂ်က္ဖြင့္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။ ထို
ေနာက္ သူ႔ဆီကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္လမ္း
ေလၽွာက္လာသံကို ၾကားရသည္။ သူ႔အ
နား နီးကပ္လာေလ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာအနံ့က
ပိုပိုရလာေလ။ ထိုလူက သူ႔အနားပိုပိုနီး
ကပ္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ေပါင္တံ
ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိကိုင္လာသည္။

အားႏွင့္႐ုန္းကန္လိုက္လို႔ လြတ္သြားေတာ့
ေရွ႕ကလူက ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ရယ္
သည္။

“ ဂ်ီမင္းေလး  …. မင္းဦးေလးကိုေတာင္
မင္းက မမွတ္မိေတာ့ဘူးေပါ့ေလ “

ထိုသို႔ေျပာၿပီး သူ႔မ်က္လုံးကို ပိတ္စည္း
ထားတဲ့ အဝတ္စကို ဆြဲျဖည္ေပးသည္။
ထိုအသံကိုေရာ ထိုမ်က္ႏွာကိုေရာ သူ
ေသလ်င္ေတာင္ ေမ့မွာမဟုတ္။ ရြံရွာ
လြန္း၍ အသည္းထဲစြဲေနေအာင္ မွတ္
မိေနသည့္ အသံႏွင့္ မ်က္ႏွာ။