Daughter of Hood

{Hope...}

Lucy

"Euh, Luce?"
"Ja, Jack?"
"En het medicijn voor je moeder dan??"
Ik stop abrupt, dat is nog waar ook. Ik was het al bijna vergeten.
"Oh ja, hoe gaan we dat dan doen??"
"We kunnen ons opsplitsen? Ik ga Louis I beschermen en jij gaat dat medicijn halen voor je moeder."
"Is dat dan niet heel gevaarlijk?"
"Jawel, maar dat is de enige manier om ze bijde te redden."
Ik denk even na. Ik kan niks anders bedenken en stem in.
"Oke dan..."
"Euh Luce, voor je gaat... kun je dan ook zeggen hoe ik moet rijden?"
"Tuurlijk, je moet nu eerst een heel stuk gewoon naar het noorden rijden. Daarna moet je als je bij Rouklin aan komt naar het oosten en dan ken je de weg zelf wel."
"Oke bedankt."
Ik draak mijn paard om en storm dan terug naar Londen. Hopelijk is het nog niet te laat.

Jack

Ik kijk haar na en zucht. Daarna geef ik mijn paard de sporen en galoppeer ik door, het bos in. Takken vliegen langs mijn gezicht maar ik trek mij er niks van aan. Ik zie een boomstam op de weg liggen die de hele doorgang verspert. Shadow, de naam die ik het paard gegeven heb, gaat harder lopen en springt dan over de boomstam. Daarna galoppeert hij verder. In de verte komt een stadje opdagen. Ik zie de sheriff staan die een oud vrouwtje afrommelt. Ik trek het zwaard dat ik van Lucy gekregen heb en rij op hem af. Ik zorg ervoor dat hij zijn zak duiten verliest en vang hem zelf op. Hij laat de oude vrouw pardoes los en springt dan op zijn paard. De vrouw loopt weg en hij zet de achtervolging in.
"Komaan Shadow, laat zien wat je kan."
Als antwoord krijg ik gehinnik en een stofwolk achter mij. Het paard is werkelijk sneller gaan lopen. Kriskras rijden wij door de straten met de sheriff op de hielen. Dan zie ik een pijl langs mij door flippen. Ik kijk om en zie dat de sheriff een boog vast heeft. Woest neemt hij een nieuwe pijl en legt hem op de boog. Ik draai me snel weer om en neem een kwart draai naar links. De pijl mist weer zijn doel. Opgelucht spoor ik Shadow aan en verdwijnt hij in het bos. Daar laat ik hem weer naar rechts draaien zodat we verder naar het noorden gaan.

Lucy

Mijn paard staat in het bos te draven. Ik geef hem nog een knuffel en sluip dan naar de kasteel muren. Ik zie een bewaker op de rand staan. Hij tuurt over de vlakte. De klok slaat 8 uur. De zon begint onder te gaan. Ik zie dat de wachter moet gapen. Dit neem ik als mijn kans y . Snel loop ik over de vlakte tot ik aan de muur sta. Ik druk mij plat tegen de muur. Ik sluip, nog steeds tegen de muur, richting de toren. Uit vroegere ervaring weet ik dat er meestal niemand in de toren staat. Ik neem mijn boog en leg een pijl op de pees. Aan die pijl zit een lang touw. Ik schiet de pijl af en hij  gaat door het raam en blijft daar steken. Ik zucht en trek aan het touw, het zit stevig vast. Dan slinger ik even en begin aan mijn klimtocht naar boven.

Jack

Achter mij hoor ik ineens verschillende paarden lopen. Ik draai mijn hoofd even om. Achter mij zie ik verscheidene paarden lopen met hun ruiters. Ik zie aan het teken dat het mannetjes zijn van de sheriff. Vlug kijk ik weet naar voren. Net op tijd om een boom te ontwijken. Shadow hinnikt.
"Sorry, ik zal beter opletten." Zeg ik tegen hem. Door die woorden begint hij weer harder te rennen. Verschillende pijlen schieten langs ons door. Shadow wordt ongerust en begint slaat ineens rechts af, de achtervolgers raken we zo kwijt. Een nieuwe stad is in zicht, Rouklin. Daar moeten we naar toe. Ik spoor Shadow nog een keer aan en snel zijn we in het stadje. In de avondzon geeft het stadje een mysterieuze gloed. Ik rij het stadje in en besluit om hier te overnachten. Bij een herberg zet ik mijn paard af en koop ik een kamer voor één nacht. Daarna wandel ik het stadje in. Op het dorpsplein staat een grote witte zuil. Ik hoor gestommel achter mij en in een flits draai ik mij om en grijp ik naar mijn zwaard. Achter mij staan een stuk of tien soldaten. Ze grijnzen allemaal gemeen. Ik haal mijn schouders op en ga in de aanval.

Lucy

Ik grijp de rand van het raam vast en gluur naar binnen. Er is niemand te zien. Snel haal ik het touw omhoog en trek ik mijn pijl uit het hout. De deur waait open en ik schrik. Als niemand binnenkomt zucht ik opgelucht. Ik gluur om het hoekje en zie dat de wachter nog altijd op dezelfde plek staat. Daarna kijk ik aan de andere kant. Daar staat niemand. Snel als een haas loop ik over de muur. Ik zie een trap die naar het kasteel leidt en daar loop ik op af. Razendsnel beklim ik de trap. Als ik het kasteel in ben kijk ik nog even achterom. Een wachter gaat richting de muur en gaat erop staan, ik heb geluk gehad. Ik bekijk mijn omgeving. Ik pijnig  mijn hersenen en herken de plek. Ik moet helemaal naar de overkant van het kasteel.
"Hey, jij daar. Wat moet dat hier?" Klinkt het langs mij. Ik kijk en zie een wachter. Snel begin ik te rennen door de gang.
"Halt! Stoppen!" Roept de soldaat. Maar ik stop niet, ik ren gewoon verder. Dan zie ik de deur naar de troonzaal. Vurig hopend dat niemand daar is, gooi ik deur open en sprint door de zaal. Gelukkig voor mij is het avond en is net iedereen weg. Ik gooi een deur open en kom in de westelijke vleugel van het kasteel. Achter mij klinken steeds meer voetstappen. Ik zie de kruidenkamer voor mij staan, maar daarvoor staan soldaten. Ze kijken mij allemaal gemeen aan. Ik zie een touw boven hen bungelen.
"Op hoop van zegen!" Zeg ik tegen mezelf. En ik spring.

Omg, sorry dat het zo lang duurde!!!
Ik hoop dat jullie niet boos zijn.
Ik beloof dat ik snel verder ga..
Tot dan xXxX