Daughter of Hood

{... You'll go with me}

Jayce

"We zijn aan het verliezen, koning." Zegt een stem. Jayce staat achter een muur te luisteren.
"Maar ik heb een plan, ze zouden alles doen om haar terug te krijgen." Zegt de stem weer.
"Mooi, maar koning wat nu?" Vraagt een derde stem.
"Sir Guy, we voltooien het plan en rekenen af met de rebellen." Zegt Jan. Jayce balt zijn handen tot vuisten. Hij kijkt om het muurtje en ziet de drie heren doorlopen. Door de schaduw volgt hij hun. Hij gluurt naar de drie mannen. Hij herkent Sir Guy en Jan maar de derde man kan hij niet zien. De derde man is groot, rond 1,95 ongeveer. Hij is  volledig zwart gekleed. Zwarte laarzen, zwarte broek en zwarte jas. De man stopt met lopen. Hij draait zich om. Een zwarte kap is die over zijn hoofd getrokken. Donkere ogen doorzoeken de gang. Jayce houdt zijn adem in en  blijft onbewegelijk zitten. Dan hoort hij weer voetstappen. Als het geluid ongeveer weg is komt hij achter het muurtje vandaan en stormt achter de zonderlingen aan. Ineens hoort hij een harde bonk. Hij ziet dat de sheriff met zijn gezicht op de grond gevallen is alsof hij een trap heeft gehad. Dan ziet Jayce dat Lucy is bijgekomen. Haar handen zijn achter haar rug gebonden en een doek is rond haar mond gebonden. De man in het zwart neemt haar vast en staart met zijn donkere ogen in die van Lucy. Jayce ziet Lucy verzwakken. Wat is die man in hemelsnaam aan het doen?
Dan richt Lucy zich op. Haar linker been gaat via haar rechterkant omhoog en ze schopt de man in zijn gezicht. Ze springt omhoog en draait in de lucht. Haar jurk draait vrolijk rond haar lichaam. Haar rechterbeen neemt de benen van de mand mee. De man valt op zijn gezicht en blijft versuft liggen. Lucy eindigt na de schroef mooi op haar benen. Jayce staat met open mond te kijken. Lang geleden toen Lucy zes was en ze een feest hielden had Lucy het over een speciale trap die ze zou gaan leren. Misschien... De gedachte verliet zijn hoofd zo snel als hij gekomen was. Lucy trapt Koning Jan tegen de muur. Sir Guy is opgestaan en heft zijn zwaard. Jayce begint naar hem toe te stormen. Lucy loopt naar Sir Guy toe en doet een schijnbeweging. Dan springt ze op Sir Guys knie en maakt een salto over hem heen. De touwen rond haar handen raken de punt van zijn zwaard en als ze op de grond staat, zijn haar handen vrij. De man staat ineens achter haar. Jayce denkt geen moment na en gooit zijn mes richting de man. Het mes plant zich in de man zijn schouder. Lucy kijkt hem met grote ogen aan en knikt terwijl ze haar mond bevrijdt. Ze neemt een dolk uit haar laars en snijdt de kap kapot. Daarna snijdt ze haar jurk af tot over haar knieën. Jayce moet zichzelf bedwingen tot bedaren. De man ziet er afgrijselijk uit. Hij is kaal en heeft een gigantische zwarte tatoeage op zijn hoofd staan. Een slang.
"De beruchte seriemoordenaar John Syves, beter bekend als de Zwarte Mamba. Hoe voelt het om zelf verslagen te zijn?" Spuwt Lucy in zijn gezicht. Ze bindt hem vast en draait naar de andere twee.
"Wat zou ik met jullie doen?" Vraagt ze. Een kleine glimlach siert haar gezicht. Jayce kan niet anders als ook lachen. Lucy stopt haar dolk weg en slaat met een simpele beweging de twee mannen bewusteloos. John Syves probeert weg te kruipen maar Jayce neemt zijn kraag en gooit de man over zijn schouder. Lucy heeft ondertussen Sir Guy en koning Jan vastgebonden. Ze sleept de twee achter haar aan.

"Kom je mee? Laten we dit nutteloze gevecht stoppen en ons voorbereiden op het echte gevecht." Zegt ze terwijl ze over haar schouder kijkt. Een verdwaalde lok haar valt over haar gezicht. Jayce knikt.

Samen lopen ze in stilte terug naar de troonzaal.
"Waar heb je de afgelopen jaren gezeten?" Vraagt Lucy opeens. Haar ogen kijken Jayce nieuwsgierig aan. Jayce zucht en krabt zijn nek.

"Wel, zo een beetje overal. Na dat feestje van tien jaar geleden, vertelde mijn vader mij dat ik voor een tijdje uit het land moest verdwijnen. Hij zond mij samen met zijn beste vriend naar de Nederlanden. Van daaruit zijn we richting Italië gereisd waar we Rome bezocht hebben. Daar is vijf jaar geleden die vriend gestorven. Ik ben alleen verder gereisd naar Griekenland. Waar ik de rest van de jaren gebleven ben tot het triestige nieuws hoorde." Vertelt hij zuchtend.

"Waarom moest je gaan?" Vraagt zijn.
Jayce kijkt overal heen behalve naar Lucy.
"Je hoeft het niet te zeggen hoor, en als het zo erg is, zoek je een andere manier om het te interpreteren." Zegt ze terwijl ze hem een box geeft. Jayce blijft even staan. En trekt een wenkbrauw op.
"Sinds wanneer is zij opgegroeid?" Fluistert hij. En hij loopt denkend achter haar aan

Hallooooo, sorry dat het zo lang duurde maar het hoofdstuk was vier keer verwijderd dus het is ook korter als anders.