Daughter of Hood

{Marry me} part 1

3de Pov

Een schaduw sluipt door de gangen. Aandachtig zorgt hij ervoor dat hij niet gezien wordt. Hij volgt twee soldaten, die twee soldaten brengen een bewusteloos iemand naar de kerker, een exact duplicaat van de schaduw. In de kerkers horen ze een luide gil. De gil komt van boven, van ergens in het kasteel. De schaduw kijkt angstig omhoog. Die schreeuw was van Lucy. Even twijfelt hij, Jack helpen of Lucy. Hij kiest voor Jack, samen kunnen ze makkelijker Lucy redden. Hij ziet da de soldaten Jack in de laatste cel zetten. De schaduw kijkt rond, bijna alle cellen zijn leeg, voorlopig nog. De soldaten lachen luid als ze Jack de cel in gooien. Florel grijnst gemeen. Één van de soldaten hangt de sleutel aan de muur ertegenover.
"Idioten." Fluistert hij. Zodra de soldaten weg zijn, stapt hij uit zijn verstopplek.
"Florel?" Vraagt Jack verbaasd. De jongen glimlacht en legt een vinger tegen zijn lippen. Hij neemt de sleutel van de houder en steekt hem in het verroeste slot. Luid piepend gaat de celdeur open. Jack verschijnt opgelucht uit zijn cel. Meteen daarna wordt hij ernstig.
"Waar is Lucy?" Vraagt hij. Florels grijns verdwijnt ook.
"In het hol van de leeuw." Antwoordt hij.

~~~!~~~

Hard wordt Lucy in de kamer gegooid. Ze had eens hard geschreeuwd maar niemand bleek het gehoord te hebben. Een luide zucht ontglipt. Ze besluit om eens rond te kijken. Een groot bed met rode lakens afgewerkt met gouden franjes staat in de rechterhoek van de kamer. Er is een groot balkon met uitzicht over Londen, ook is er een groot raam met een sofa. Dat raam heeft een uitzicht over het hele bos. Voor de rest staan er twee planten in de kamer, een mahonie houten kleerkast en een grote boekenkast. Ook heeft de kamer twee deuren. Één deur komt uit op een inloopkast en de andere op een badkamer. Die badkamer heeft nog een tweede deur. Ze opent die deur en ziet een andere kamer. Overal hangen er portretten van Jan. Snel sluit ze de deur weer. Angstig ademt ze diep in, want die deur kwam uit op de kamer van Jan. Nu zal ze elke nacht de deur moeten sluiten. 

"Waarom zit ik hier zelfs?" vraagt ze zich hardop af.
"Dat is nu een goede vraag Lucy." Antwoordt een stem.

Lucy draait zich razendsnel om en kijkt woedend naar Jan. Jan zet een stap naar voren en Lucy zet er gelijk één naar achter. Jan grijnst gemeen en blijft lopen. Lucy blijft naar achteren wandelen tot ze ineens op het bed valt. "W...Wat wil je?" vraagt ze. Haar stem blijft haperen. Lucy slikt een keer en kijkt hem dan weer woedend aan.

"Was dat dan nog niet duidelijk? Om de bestwil van het land staat er in de wet geschreven dat ik met iemand moet trouwen." Zegt hij, hij houdt even halt zodat de woorden in Lucy haar hoofd doordringen. Meteen worden haar ogen groot. Jan grijnst en gaat verder: "Ik, zo goed als ik ben, besloot een bruid te kiezen. Ze zou een gouden hart moeten hebben en een toonbeeld van vriendelijkheid moeten zijn, maar daar luister ik niet naar. Ik heb liever een pittig meisje met lef en natuurlijk een geweldig lichaam. En wie past beter bij die beschrijven dan jij?" Vraagt hij. Lucy haar ogen worden groot en houdt koppig haar mond. Jan grijnst en komt nog dichterbij. Hij komt zo dicht bij tot hij met zijn mond aan haar oor komt. En hij fluistert: "Morgen ochtend gebeurd het. En voor de rest verwacht ik je meteen in mijn kamer. Het is de kamer naast je." Daarna vertrekt hij de kamer uit. Vlak voor de deur stopt hij. "Oh ja. Mariette!" Roept de man luid. Een dienstmeisje met kort bruine haren en helder groene ogen komt eraan gerend. Ze maakt een diepe buiging. "Zorg dat Lucy hier, er een beetje netjes uit ziet." Zegt hij. Het meisje knikt. 

Zodra Jan weg is, trekt ze mij mee naar de badkamer. Daar laat ze het bad vollopen. Lucy sluit de deuren en hangt een handdoek voor een zwart gat in de muur. Lucy kleedt zich ongemakkelijk uit terwijl Mariette haar een beetje ongeduldig aankijkt. Zodra Lucy in bad zit begint het meisje haar te schrobben. Alles wordt zorgvuldig gewassen. Na het bad duwt ze mij de kamer in. Ze opent de inloopkast en haalt er een jurk uit. Het is een witte fijne jurk. Lucy trekt hem aan en ziet meteen dat hij een diepe insnijding heeft. "Mag ik misschien iets anders?" vraagt Lucy beleefd. Het meisje knikt nee en glimlacht meelevend. Ze neemt een papiertje en schrijft er iets op. In een fleurig handschrift staat er: Veel Geluk! 
Lucy knikt dankbaar. Daarna worden er twee witte hakken aan.
"Ik kan er niet op lopen." Zegt Lucy aarzelend. Het meisje glimlacht.
Ik ook niet. Schrijft ze. Lucy knikt en verdwijnt dan uit de kamer. Twee wachters volgen haar op de voet, ze kan nergens naartoe. Ze weigert te zeggen dat het haar kamer is. Als ze bij de deur van Jan Is trekt ze haar jurkje nog wat hoger.
"Dat hoeft niet hoor, ik word nu toch je man." Zegt een stem achter haar. Jan Zonderland kijkt haar met een grijns aan. Als blikken konden doden was Jan niks meer als een hoopje as.
"Wat wil je?" Vraagt ze met een venijnig toontje.
"Je nog even zien voor ik ga slapen." Zegt hij.
Lucy slaat tegen zijn kaak en vertrekt snel terug naar haar kamer. Daar ploft ze neer op de zetel voor het raam. Terwijl ze naar buiten kijkt, naar de sterren, worden haar ogen zwaarder en valt ze in slaap. Jammer genoeg zonder mooie dromen.

~~Next Morning~~

Lucy wordt vroeg in de morgen gewekt. Ze krijgt een witte jurk aan met gouden franjes en een open rug. Een gouden kroon wordt op haar hoofd gezet. Er staan twintig soldaten voor haar deur en vier dienstmeisjes proberen haar bruine haren mooi op te steken, maar Lucy is totaal ergens anders met haar hoofd. Mariette, haar nieuwe vriendin is er niet bij. Jack en Florel zijn niet komen opdagen én ze heeft niks meer gehoord van wat er gebeurt is. Duizenden gedachten wervelen door haar hoofd tot ze er hoofdpijn van krijgt.
"My Lady, U moet gaan." Zegt een oude vrouw.
"My Lady?" Vraagt ze. Lucy kijkt haar zonder emotie aan en knikt. Tranen prikken in haar ogen maar Lucy knippert ze weg. Ik zal nu niet huilen, ik zal nooit nog huilen. Denkt ze.

Sir Guy klopt op de deur en komt binnen.
"Je zal ja moeten zeggen." Zegt hij. Lucy blijft naar buiten kijken.
"Waarom zou ik?"
"Je wilt toch niet dat iemand dood wordt geschoten." Grijnst hij. Nu krijgt hij wel reactie. Lucy draait zich met een druk om en geeft hem een vragende blik. Sir Guy grijnst gemeen en klapt in zijn handen. Twee soldaten komen de kamer in en dragen iemand mee.
"Mariette..." fluistert Lucy. Mariette kijkt op en begint te huilen. Lucy wilt naar haar toe lopen maar wordt tegengehouden.
"De bruiloft, Miss." Zegt de oude vrouw weer. Lucy begint te wringen en wordt uiteindelijk meegenomen door twee soldaten.
"Mariette!" Roept ze gedurende de hele weg.
Voor de troonzaal wordt er een pijl op haar gericht. Sir Guy kijkt haar met een grijns aan.
"Ik zal wegkomen, en dan vermoordt ik je." Sist Lucy voor ze de zaal in stapt.

Halodië, weer een stukje. Zeg me wat je vindt!!!
Ik vind het al spannend. Wat zou er gebeuren?!?!
Doeeiiii XxXx