Daughter of Hood

{Zeg het voort, zodat iedereen het hoort!}

Zeg het voort, zodat iedereen het hoort.

Lucy

We komen de troonzaal binnen en mijn ogen flitsen door de ruimte. Overal zie je mensen vechten en vrouwen met grote ogen toekijken. Vanuit mijn ooghoek zie ik een soldaat zijn speer vastnemen en hem richten. Ik word woedend, woedend op Jan, op Sir Guy en op alle mensen die denken dat vechten en moorden de oplossing is voor alles. Fors loop ik door de menigte naar voren, vuisten en voeten ontwijkend. Op het podium draai ik mij om en laat mijn ogen nog eens over het tafereel glijden.

"Quiet!" Schreeuw ik over het geluid heen. Meteen is het muisstil. Niemand beweegt een spier. Jayce staat naast mij met zijn ogen op de soldaten van zijn vader. Zijn ogen staan vol ongeloof.
"Lords en Lady's, Soldiers en villagers. Kijk wat jullie aan het doen zijn? Is dit wat Engeland is geworden? Is dit wat er is overgebleven van een groot rijk? Gevechten om kleine onnozele zaken? Ze zeggen dat we gegroeid zijn uit de oudere tijden, dat we niet meer bloed spillen in vergaderingen. Dat we vooruit gegaan zijn. Daar geloof ik nu niks van. Vroeger in de tijd van de Romeinen en Grieken vochten ze inderdaad meer, vandaar uit zijn we ook gegroeid maar toen vochten ze om eer, honor was alles voor ze. Nu vechten we voor eigen doelstelling, we zijn egoïstisch en denken niet meer om elkaar. Is dat eer? Neen, de eer is verdwenen. Op dit moment is een groot leger vanuit Frankrijk bijna aan de kusten. Zij willen ons land in nemen. Onze vrienden tot hun slaven maken. Onze mensen onderdrukken. Staan we dat toe? Neen. Jan heeft ons land, onze mensen tegen elkaar opgezet. Luister niet naar hem. Wij zijn broeders, sisters! Wij zijn bewoners van Engeland en wij hebben Eer! De Fransen willen ons dat afnemen. Laten we hun dat doen?"

Het blijft even stil. Iedereen is met groten ogen aan het kijken. Dan stappen de Merry Men naar voren en roepen luid Nee!

"Ze willen ons land afpakken en het Nouveau France noemen. Laten we dat gebeuren?"

Meer mensen staan op en roepen luid Nee.

"Ze willen onze vrienden en familieleden van ons af nemen. Mag dat gebeuren?"

Nu roept iedereen Nee mee.

"Laten we ze dan tegenhouden. Laten zien hoe een groots land wij zijn. Laten zien hoe groots onze eer is. Laten we ze verjagen na Zonsondergang zodat er bij Zonsopgang alleen maar Engeland is. Roep de naam van Prince Jayce uit door het land en verspreid het nieuws. Engeland zal winnen!"

"Engeland zal winnen!" Wordt er na geroepen. Soldaten springen op hun paarden en duiven worden losgelaten naar de afwezige Lords en Royals. Mensen geven elkaar de handen en John Syves, Koning Jan en Sir Guy worden opgesloten. De andere onschuldige gevangen worden vrijgelaten. Boven op het podium sta ik toe te kijken. Jayce komt langs mij staan.

"Engeland is weer verenigd. Je hebt het gedaan!" Zegt hij.
"Laten we hopen, we hebben te lang in het donker getast." Antwoordt ik. Jack en Florel komen bij ons staan. Mijn vader lacht naar mij. Ik lach terug en knik naar de Merry Men.
"Komaan Jayce, laten we je vader eer aan doen en je volk helpen. Dan zullen we eindelijk een verenigd Engeland vormen. Een United Kingdom."
"Laten we dat doen en de Fransen verslaan."
"Lucy Loxley Hood?" Vraagt een berichtgever. Ik knik vriendelijk.
"Lady Elizabeth Mary, de echtgenote van ex koning Jan, komt samen met haar zoon en het leger waarmee ze gevlucht is ook terug naar hier. Ze komen helpen." Zegt de boodschapper.
"Ontvang ze met harte en maak een kamer voor haar klaar. We zullen elke helpende hand nodig hebben." Zeg ik. De man knikt en buigt voor Jayce. Daarna verlaat hij ons.
"Zie je wel, ik zei toch dat je net zo als je moeder elegant kon zijn." Zegt Jack lachend. Ik sla hem en fluister in zijn oor.
"Zeg dat nog een keer en dan laat ik zien hoe Un-Lady-Like ik wel kan zijn." Ik laat hem los en loop lachend weg. Jack staat op en komt langs mij lopen.
"Staat genoteerd... Lady Lucy." Zegt hij met een grijns en dan loopt hij weg. Ik grijns en loop achter hem aan.
"Nu heb je het gedaan! Wacht maar!" Roep ik. We lopen rondjes door de zaal tot ik tegen Jayce op bots en we allebei op de grond vallen. Lachend komen we recht.
"Laten we gaan helpen." Lach ik nog na. Floren knikt en geeft mij zijn arm en trekt mij omhoog.
"En ik dan?" Zegt Jayce terwijl hij nog steeds op we grond zit.
"Jij zult je eigen handen moeten gebruiken." Grijns ik. Hij zucht en komt overeind. Samen lopen we door de poort uit.

Elizabeth Mary

"Queen, er is een duif aangekomen. Prince Jayce heeft een bericht gestuurd. Uw echtgenoot Jan is in gevangenschap genomen en de roep klinkt door het land. Hulp is gevraagd om het leger van Frankrijk tegen te houden." Zegt een man. Ik kijk weg van de spiegel. Mijn blonde haren vallen over mijn schouders en mijn groene ogen boren zich in de man zijn grijze ogen.
"Maak het leger klaar, wij gaan helpen. En ervoor zorgen dat mijn idiote man voor altijd achter de tralies blijft. En laat Henry brengen, ik moet hem iets vertellen." Zeg ik. Mijn stem houd ik kalm. De man buigt en verlaat de kamer. Ik glimlach en sta op.
"Eindelijk!" Zucht ik terwijl ik mij op het Robijn rode bed laken laat vallen. Even later wordt de deur geopend en komt mijn negen jarige zoon naar binnen. Hij wringt aan zijn kleren en wart zijn zwarte haren. Zijn groene ogen kijken mij aan.
"Mother, gaan we terug naar London en cousin Jayce?"
"Ja sweetheart, we gaan eindelijk terug." Glimlach ik. Een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht.
"Laten we meteen vertrekken." Zegt hij. Marcha, onze dienstmeid, pakt onze koffers en ik doe mijn lange jas aan.
"De koets is gereed vrouwe. U kunt uitrijden richting London. Uw leger zit op het paard."
"Bedant Landon, kom Henry. Let's go!"

Heloooo
Eindelijk vakantie!!!!
Waarschijnlijk kan ik in Augustus meer updaten want ik ga op vakantie vrijdag!!!

Naar Italië!!!!

Dus hier is nog snel een stukje. Jammer genoeg komt het einde eraan. Nog 2 of 3 stukjes en een epiloog... Ik hoop dat jullie het een leuk boek vonden.

Fijne vakantie iedereen!!!!

Ciao!!

Xx