Daughter of Hood

{Stuck in London}

Lucy

Ik draai mij om en kijk recht in de woedende groene ogen van mijn zieke moeder.
"Ik euh... naar broeder Tuck. Ik was geld vergeten mee te nemen naar de markt dus ik ging hem nog even betalen."
"Zo laat nog? Ik geloof je niet."
"Best, dan doe je dat niet. Ik spreek de waarheid en dat weet ik zelf." Schreeuw ik door het hele huis.
"Lucy Jade Merida Loxley Hood!" Oeps ze gebruikt mijn hele naam. "Niet schreeuwen in huis!"
"Jij schreeuwt anders ook hoor!" Zeg ik brutaal.
"Brutaal nest."
Dan zakt mijn moeder ineens neer.
"Mam, moeder!" Shit, haar cholesterol. Langzaam neem ik mijn moeder op en breng ik haar naar bed. Daar wordt ze langzaam wakker.
"Luce, zoek je vader. Alleen hij weet waar mijn medicijn is."
Daarna valt ze flauw.
"Mama!" Ik barst in tranen uit en fluister: "Ik hou van jou." Daarna val ik in een diepe droomloze slaap.

~~~

Ik laat een briefje achter in de keuken. Langzaam sluip ik nog even langs haar kamer. Daar ligt ze vredig te slapen. Ik glimlach.
"Ik kom terug mama, beloofd." Fluister ik. Als ik buiten ben zie ik mijn twee paarden grazen in de wij. Welke zou ik nemen? Vraag ik aan mezelf in mijn gedachten. Dan zie ik dat Amaretto haar been beschadigd heeft dus ik neem Fury. Ik zadel haar en steiger op. Langzaam draaf ik het bos in. Mijn boog zit rond mijn schouders en mijn pijlen ook. Ook heb ik twee zwaarden rond mijn rug zitten en een dolk rond mijn heup.
"Hey, Lucy. Lang geleden."
"Jack, waar is Louis?"
"Oh, de prins doet een dutje."
Ik grinnik dan valt mijn oog op zijn zwaard.
"Je gebruikt het eerste zwaard wat je gemaakt had."
"Ja inderdaad, ik gebruik stik."
Stik, het heette toch Prik?

Flashback.

"Sorry dat ik laat ben..." hijg ik.
"Geeft niks, kijk wat ik heb, zelf gemaakt!" Zegt hij trots. Hij haalt een parelwit zwaard uit een schede en laat hem fonkelen in het zonlicht.
"Wow, hij is prachtig, heeft hij een naam?"
"Prik!"
"Haha, dat is toepasselijk. Van wie heb je dat geleerd?"

Einde.

Ja, nu ben ik zeker, het was prik.
"Heette het niet Prik?"
"Oh ja, oeps spreek fout, ik bedoelde Kwik."
Nog verbaasder dan dat ik al was kijk ik.
"Prik..."
"Oh ja, Prik sorry."
Ik kijk hem wantrouwend aan. Hij antwoord te snel en te .. Rood?
"Kom je niet uit je woorden vandaag?"
"Nee, inderdaad." Hij lacht en denkt vast dat ik hem geloof. Maar zo goed gelovig ben ik niet hoor.
"Ik ben door!" Zeg ik ineens. Ik trap met mijn benen tegen Fury en ik rijd snel weg. Hij kijkt me verbaasd na. Mijn paard begint te galopperen, we zijn nu pas echt goed vertrokken. Onze besteming? Londen, de stad van de koning en snel van de nieuwe koning. Na een paar uur zie ik de stadsmuren opdoemen en doe ik mijn capuchon aan. Al snel ben ik in het dorps centrum waar het nu volop markt is. Ik geef mijn paard aan een stal bewaarder en geef hem een beurs geld. Daarna loop ik de stad in en kijk om mij heen. Plots bots ik tegen iemand val ik achterover. Ik herken hem ineens.
"Sir Guy of Gisborne?"
"Hoe kent u mij?"
"Van gehoord.. " zeg ik stilletjes. Ik friemel aan mijn haren en voel een speldje er nog in zitten.
"Nog niemand heeft mij herkent. Jij komt met mij mee."
"Ik dacht het niet!" Zeg ik brutaal.
"Hoe heet jij?"
"Waarom wil je dat weten."
Hij houd ineens een dolk tegen mijn hals.
"Zeg het! Zegt hij dreigend.
"Jade." Dat is niet volledig gelogen.
"Nou, Jade. Kom mee." Dreigt hij. Dat mes is nog steeds tegen mijn keel gedrukt. Hij grijpt mijn handen en neemt mij mee naar de achter ingang van het kasteel. Buiten staat een tuin dame de tuin te doen. Ze herkent mij en knipoogt dan. Ik kijk haar verbaasd na.
"Hup, meekomen."
Ik word mee de kerkers in getrokken en vastgebonden aan een stoel. Een figuur stapt in het licht.
"Prins Jan..."
"Koning Jan voor jou dametje. Sir Guy, wat heeft ze misdaan?"
"Ze was de enige die mij herkende van verhalen die iemand haar vertelde."
"Sir Guy, weer niet goed opgepast? Wat is jouw naam?"
Ik spuw op de grond. Meteen verschijnt dat mes weer tegen mijn hals.
"Wat is jouw naam?" Vraagt Jan opnieuw. Ik voel het mes prikken in mijn hals.
"Jade..." breng ik er moeilijk uit. Ik hap even naar adem.
"Jade, mooie naam voor een mooi meisje. Ik heb een deal. Als jij mijn vrouw wordt dan krijg je vrijheid en garantie op een lang leven."
"En als ik weiger?"
"Dan rot je weg in de kerkers en kom ik het je elke dag opnieuw vragen. Op de tiende dag dwing ik je dan of ik zorg ervoor dat iedereen dood gaat."
"Voor nu, sterf ik nog liever dan dat ik met jou trouw." Zeg ik vol haat en walging in mijn stem. Koning Jan neemt mij bij mijn haren vast en trekt mij omhoog. Het mes prikt gevaarlijk in mijn hals. Hij duwt zijn vuile lippen tegen die van mij als hij los laat roept hij: "Breng haar naar de kerkers maar verzorg haar goed."
Ik moet overgeven, kotsen, vol walging word ik mee genomen. En in een kerker gegooid.
"Jade, ik zal Jan overhalen, dan kan jij met mij trouwen."
"Over mijn dood lijk."
Sir guy wordt woest en schreeuwt: "Ik zal je krijgen Jade, al kost het ieders leven."
Als antwoord spuw ik in zijn gezicht. Woedend loopt hij weg en de wachters sluiten mijn deur. Daarna lopen ze allemaal weg. Ik zie een glas water staan en spoel mijn mond. Bah, zo vies. Ik ga in een hoek zitten en neem mijn wapens. Dom dat ze mij niet gecontroleerd hebben. Een ienie minie lachje is op mijn gezicht te zien. Ze zullen niet weten wat ze meemaken denk ik als ik mijn wapens verstop.

Hey hzy hey
What do you think
I like it...
Foto is Lucy/Jade
Commont maybe or vote!!!
Luf u xxxxxx