| 1 |

335 30 5
                                    

<Uni>

2 years later...

အခန်းထဲတွင် ကလေးငယ်မှာ အေးချမ်းစွာ အိပ်မောကျနေသည်။ ထိုအခိုက်တန့် ခဏပဲကြာပြီး ကလေးငယ်မှာ နိုးထလာသည်။ အခန်းထဲတွင် ဘယ်သူမှ မရှိသည်ကို သိသောအခါ အသံကိုခြစ်၍ အော်ငိုလေသည်။

ကလေးငယ်ရဲ့ အော်သံကိုကြာတော့ အမျိုးသားတစ်ဦးက အခန်းတွင်းသို့ ကပြာကယာဝင်လာသည်။

"ကလေးလေး နိုးပြီလား ပါပါးက ကကလေးလေး စားဖို့ မနက်စာလုပ်ပေးနေလို့ နိုးတဲ့ထိ မစောင့်လိုက်တာ တောင်းပန်ပါတယ်နော်"

ကလေးလေးက ပြောတာကို နားလည်သည့်အလား အငိုတိတ်သွားလေသည်။

"ရား အီဟီဆွန်း ပေါင်မုန့်တွေ တူးကုန်ပြီ"

"ဟင် လာပြီလာပြီ"

အခန်းပြင်မှ ဘောမ်ဂယူးရဲ့ အော်သံကြောင့် ကလေးကို ပွေ့ကာ အမြန်ပင် ထွက်ကြည့်ရလေတော့သည်။

"အီဟီဆွန်း အသိစိတ်လေးကပ်ပါဦး အကုန်မီးလောင်ကုန်တော့မယ်"

"တောင်းပန်ပါတယ် ဘောမ်ဂယူးရား ကလေးငိုတာနဲ့ အမြန်သွားလိုက်ရလို့ မပိတ်ခဲ့မိဘူး"

"မင်းနဲ့တော့ ဖြစ်ရမယ်"

"ဘောမ်ဂယူးရား ကျေးဇူးပြုပြီး သမီးကို မျက်နှာသစ်ပေးပါလား ငါ ပေါင်မုန့်ထပ်ကင်လိုက်မယ်"

"အေးပါ မင်းသာ လုပ်စရာရှ်ိတာလုပ်"

ဘောမ်ဂယူးက ကလေးကို ခေါ်သွားမှ ဟီဆွန်းလဲ ပေါင်မုန့်ထပ်ကင်ဖို့ လုပ်ရတော့သည်။

.........

"စားလို့ရပါပြီ…"

"ရေး ကလေးလေး ဗိုက်ဆာနေပြီမလား ကယ်ကယ်ဂယူးက ခွံကျွေးမယ်နော်"

"တော်သေးတယ် မင်းရှိနေလို့ ကျေးဇူးပဲ ဂယူးရား"

"ကျေးဇူးတင်ဖို့ မလိုတာကိုကွာ မင်းက ငါ့သူငယ်ချင်းပဲကို"

ထိုသို့ပြောတော့ ဟီဆွန်းက ပြုံးယုံပြုံးသည်။

"ဒါနဲ့ မင်းအန်တီတို့ကို သွားမတွေ့တော့ဘူးလား"

ဘောမ်ဂယူးရဲ့ အမေးမှာ ဟီဆွန်းအပြုံးတွေ ရပ်တန့်သွားပြန်သည်။

You Can't... || JAKESEUNG ⟨Completed⟩Where stories live. Discover now