°Winstony Blue and Red Roses° 18+

Rozdział 1

Na dole jest bardzo ważna notka!!

WENEY

10 Lat wcześniej.

Skończyłam już dziewięć lat!

Z uśmiechem idę do swojego taty, który jest w gabinecie i chyba z kimś rozmawia. Bez pukania wchodzę i widzę tatę i jakiegoś chłopaka.

Ma na sobie czarny garnitur i fajne skórzane rękawiczki! Też są czarne!

Ten chłopak lubi czarny!

Tata patrzy na mnie natychmiast, ale ja dalej wpatruję się w chłopaka, który powoli odwraca głowę w moją stronę i się lekko uśmiecha.

-Weney, co ja mówiłem o pukaniu?- pyta zdenerwowanym tonem tata, a ja zawieszam głowę.- Pogadamy wieczorem, córeczko.

Tata zawsze rozmawia ze mną wieczorami, a ja tego nie lubię.

-Chciałam się z tobą pobawić.- szepcze, czując łzy pod powiekami.

Tata nigdy się ze mną nie bawił.

-Jestem w trakcie ważnej rozmowy, Weney.

Czuję, że traci kontrolę, więc cofam się do wyjścia, czując na sobie wzrok chłopaka.

Wychodzę, nie domykając drzwi. Wiem, że to nieładnie podsłuchiwać, ale nie chcę stąd odchodzić.

Słyszę, jak tata wzdycha i siada na obrotowym fotelu, co robi potem chłopak.

-Przepraszam za nią, czasami tak ma.- mówi tata rozdrażnionym tonem.

-Nic się nie stało, urocza jest.

Kolejne westchnienie taty i trzask, a ja czuję, jak moje łzy lecą po policzkach.

-Już ci mówiłem, Winstonie, że nie dostaniesz żadnej z moich córek za żonę w dalekiej przyszłości!

Wzdrygam się na głośny krzyk taty.
Nie lubię, gdy krzyczy, wtedy przychodzi ze mną rozmawiać w środku nocy, budząc mnie.

I prosił, żebym nigdy nie mówiła mamie.

-Wsumie... Weney mi się spodobała.
Jest urocza, śliczna i inteligentna.- wymieniał, a ja czułam, jak moje policzki robią się czerwone.

-Koniec rozmowy.

Uciekłam szybko do swojego pokoju, który miałam koło mojej młodszej siostry Genovii.

Genovii lubiła się ze mną bawić i do niej nie przychodził tata w nocy na rozmowę.

Położyłam się, myśląc o nieznajomym.

Zasypiając, nie wiedziałam, że jestem przez niego obserwowana, a czerwona róża zostawiona na moim stoliczku nie była wcale od taty.

~•~

Teraźniejszość.

Czułam na sobie wzrok wszystkich.