***
Czy właśnie tak miało być?
Czy właśnie tego chciałam?
Stoję przed tobą tato, bo dokonałam wyboru sama za siebie, ale czy był on dobry?
Tak długo żyłam życiem, które nie było ani trochę przeze mnie kontrolowane, czy to źle, że nie żałuje tego że chociaż spróbowałam się uwolnić na krotki moment?
Czy to źle, że właśnie dwanaście lekkomyślnych i pełnych braku rozsądku miesięcy zatwierdziło to, że poznałam prawdę odnośnie naszej rodziny?
Teraz rozumiem cię tato. Wiem dlaczego to zrobiłeś. Wiedziałam, że to nie my byliśmy tymi złymi.
Za tym wszystkim stała ona, szydząc z nas i zabijając nas własnymi słowami.
My chcieliśmy tylko poznać smak życia. Chcieliśmy próbować walczyć.
Niestety spoczywał na nas dodatkowy ciężar, który leżał na naszej klatce piersiowej i nie chciał z niej zejść— czy to sprawiało, że mieliśmy żyć i iść dalej z tym dodatkowym balastem? Co prawda mogliśmy nauczyć się brać dostateczne oddechy aż po kres naszych dni, ale czy warto?
Ja nie chciałam się tego uczyć. Wolałam chociaż na chwilę, chociaż na te dwanaście miesięcy, przed tym jak podejmę decyzje, przestać go odczuwać. Chciałam czuć się lekka. Wolna.
Choć przez chwile nie myśleć o tym czy to coś dalej jest za mną i czy pociągnie mnie za sobą jeszcze głębiej.
***
CZYTASZ
Overrated love
القصة القصيرة„Bo wystarczyła ta dwójka. Dwójka zupełnie różniących się od siebie osób. To właśnie oni postawili mnie w sytuacji, w której jedyne o czym marzyłam to przytulić się do taty. Może był to jakiś znak? Może właśnie w ten sposób ten ktoś u góry zadecydo...
