နေရောင်ခြည်ရဲ့အလင်းရောင်က မျက်နာနုနုပေါ်ကျရောက်လာတာမို့ဆက်၍မအိပ်စက်နိုင် သူအလုပ်ရှိတယ်မလား ဆက်မအိပ်တော့ဘဲ ထဖို့လုပ်ရတယ် သို့သော်လည်း
"အာ့ "
"ခင်များး! ဘာလုပ်တာလည်းလွတ်ပေး"
"နားညီးတယ် အစောကြီးရှိသေးတယ်ပြန်အိပ်ဦး"
"ခင်များလို အစိုးရပြည်သူလုပ်စားထိုင်စားနေတာမဟုတ်ဘူး"
"ကျစ် !!မင်းကများ ဘယ်လိုပြောရဲရတာလည်းဟမ်"
"ပြောပြီးသားငါမထမချင်းမင်းမထရဘူး "
".........."
"ပိုက်ဆံပေးမယ်လိုသလောက်တောင်းလှည့်"
"ခင်များပိုက်ဆံအကြောင်းပြောမယ်ဆိုကျနော်ပြန်မယ်"
"ဒီကနေတစ်လှမ်းရွေ့ကြည့်လေ"
ရိပေါ်မြို့အုပ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ
"မြို့အုပ်က ကျနော့်လိုလူနဲ့စကားပြောနေမယ့်အစားမြို့အုပ်ရဲ့ဇနီးနဲ့ထမင်းလက်စုံစားသင့်နေတာ"
"ဟက်!အဲ့တာငါ့စောက်ကြောင်းပါ"
"..........."
"ကျနော်ပြန်မယ်"
"မင်းကိုပြောနေတာ ဒီကတစ်လှမ်းကြည့်လိုက်အေး အကျိုးဆက်ကိုမင်းပဲခံစားရမှာ"
တစွတ်ထိုးလေးရိပေါ်က အခန်းထဲကထွက်ဖို့ပြင်တယ် မြို့အုပ်ကစိတ်တိုကာ ကုတင်ဘေးက သေနတ်ကိုကောက်ကိုင်ကာပစ်လိုက်တယ်
"ဒိုင်း!!"
ရိပေါ်တကယ်လန့်ပါတယ် မြို့အုပ်ပစ်လိုက်တဲ့ကျည်ဆန်က သူ့ရဲ့ နံရံမှာပေါက်ထွက်သွားတယ်မလား တံခါးနားမှာ တောင့်တောင့်လေးရပ်ပြီးကြောင်နေမိတယ် သေနတ်သံမကြားဖူးတဲ့သူက အတော်လေးလန့်သွားတယ် ကျည်ဆန်ကသူ့ဘေးလေးကဖြတ်သွားတယ်မဟုတ်လား
ရှောင်ကျန့်အခန်းရှေ့မှာတောင့်တောင့်လေးရပ်နေသူကား ကြည့်ကာသူလွန်သွားမှန်းသိလိုက်ပြီ သူသွားခေါ်ရမည် အနားသွားကာလက်ကိုဆွဲကာခေါ်တော့ ခြေထောက်တွေခွေယိုင်ကျလာသော အကမယ်လေး
"ဟိတ် ရရဲ့လား "
အသက်ကိုသာ အသဲသန်ရူနေသော သူလေး ဘယ်လိုလေးလည်းကွာ
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
