ဗိုလ်ချုပ်မှုးယန်ရဲ့အကူညီနဲ့ အသက်ဘေးက လွတ်လာတဲ့ ယန်မေလီ ဟာ နောင်တဆို တာရဖို့ဝေလာဝေး သူမဟာ အတ္တသမား မို့ကိုယ်မပိုင်ဆိုင်ရလျှင်အခြားသူလဲ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေးမည့်သူမဟုတ် အငြိုးကြီးလွန်းတဲ့သူမဟာ အမုန်းတရားတွေသာပြည့်နက်နေပြီစိတ်အမှောင်ဖုံးနေခဲ့တယ်
သူဟာ သူ့ရဲ့သက်ဆိုင်သူကိုလုယူသွားတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကို သတ်ပစ်ချသ်သည် စုတ်ပြတ်သတ်သွားတဲ့သူမဘဝအတွက်ရှောင်ကျန့်ဆိုတဲ့လူသားဘဝကိုလဲ ပို၍စုတ်ပြတ်သတ်စေချင်သည်
"ခင်များ"
"ဘာလဲ သိပ်လန့်သွားလား "
"ဟင့်အင်း အိမ်တော်ထိန်း အိမ်တော်ထိန်း !!တစ်ယောက်ယောက်မရှိဘူးလား "
"အော်မနေနဲ့ မင်းကိုလာကယ်မှာမဟုတ်ဘူး ဘာလို့ဆို မင်းအော်သံမှသူတို့မကြားနိုင်တာ စိတ်ချပါငါက မင်းကို သတ်ပြီးတာနဲ့ပြန်မှာ "
"ခင်များ!!"
"မင်းကြောင့်ငါ့ဘဝ ရစရာမရှိအောင်စုတ်ပြတ်သတ်ခဲ့ရတာ အဲ့ဒါမင်းသိလား ဟမ်"
"ဟင့်အင်း ကျတော်မသိဘူး "
ရိပေါ် ယန်မေလီ ကိုမြင်မြင်ချင်းသိပ်လန့်သွားခဲ့တယ်သူမကြောင့် သူသေမလိုဖြစ်ခဲ့ရတာမလား ပြီးတောမြို့အုပ် မြို့အုပ်မင်းက သူ့ကိုမယုံဘူး လေ သူ့ကို နှိပ်စက်ခဲ့တာ သူဒီ ငရဲခန်းထဲကလွတ်မြောက်ချင်သည် သူထွက်ပြေးချင်သည်
"မင်းသိလား "
ယန်မေလီ က ရိပေါ်ကိုစကားစပြီး ဘေးက စာပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသော အသီးပန်ကန်ထဲမှဓားငိုယူကာ ရိပေါ်နားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားခဲ့သည်
"ငါကလေ ငါမှမရရင် လုသွားတဲ့သူကိုရောအလုခံရတဲ့အရာကိုပါငါကဖျက်စီးပစ်ရမှကျေနပ်တာ"
စွတ်!!
"အ့ !!"
"နာလား "
အနားသို့ရောက်လာသည်နှင့်စကားသံအဆုံးရိပေါ်ရဲ့လက်မောင်းကိုဓားနဲ့မွန်းလိုက်သည်ရုတ်တရက်ဆန်တာကြောင့်ရိပေါ်ဟာရှောင်ချိန်မရလိုက်
"ငါ့အိမ်ပေါ်စရောက်တဲ့နေ့တည်းက မင်းကိုကြည့်မရခဲ့တာ "
"အာ့ "
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
