မှောင်မဲပြီးအကျီးတန်တဲ့အခန်းထဲမှာ အဝတ်လက်စနဲ့ လူသုံးယောက် ဘေးနှစ်ဖက်က ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးအလယ်က တော့ မိန်းမတစ်ယောက်
"အာ့ ~ကျစ် ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးလဲနာကျင်နေတာပဲ ဟင် !"
"ငါ ~~ငါ ဘာလုပ်မိပြီလဲ "
ဆံပင်တွေကြလက်ချောင်းများထိုးဆွကာ နံရံထောင့်ကပ်လို့ညည်းတယ် အလင်းရောင်ပြပြက သူမရဲ့အရှေ့က မှန် ပေါ်မှာအထင်သားမို့သူမပုံရိပ်ကိုသူမပြန်မြင်နေရသည် ကြေကွဲစရာ မှန်အားကြည့်နေရင်း အခန်းတံခါးကပွင့်လာခဲ့သည်
"တော်တော်မှ အာသာပြေရဲ့လား"
"နင်ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာရှောင်ကျန့်"
"ဟား ခေါ်ပါဦး မောင်လို့လေ "
"လဲသေလိုက်ပေါ့"
"အရှက်သိက္ခာတွေ အဆမတန်ပြုတ်ကျစေရမယ်ဘာလို့ဆိုငါ့ရဲ့ချစ်ရသူကိုထိခဲ့လို့ပဲ "
"နင် !"
"ဘေးကကောင်တွေနိုးပြီး မနက်ပိုင်းလေ့ကျင်းဆက်လုပ်ဦး ပေါ့ မင်းကအဲ့လိုတွေသိပ်သဘောကျတယ်မလား အဟက်! ဆိုကာ အခန်းထဲထွက်သွားသည်
"အားးးး ဒုန်းးးး"
"စိတ်တိုဖို့ကောင်းလိုက်တာ နင်တို့တွေထ ထစမ်းပါ ကျစ် သောက်ကျက်သရေမရှိဘူး "
အပြင်ကိုထွက်လာပြီး အခန်းစောင့်နှစ်ယောက်အား ဤသို့စေသည်
"သူတို့သုံးယောကိုနောက်ထပ်ဆေးထပ်ကျွေးပြီအတူနေခိုင်းလိုက် "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ "
"မသေရုံတမယ်ရိုက်နိုင်တယ် ဟွန်း ငါပြန်မယ်"
ခေါင်းငုတ်အရိုသေပေးသည်ကိုလက်ခံကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်ကိက်သရေမရှိတဲ့အရပ်မှာတစ်စက္ကန့်တောင်မနေချင်ပါ
စိမ်းစိုပြီးပန်းရံနံ့တွေသင်းထုံနေတဲ့ဒီဉယျာဉ်လေးဟာ အသက်အပိုင်လေး ပန်းဉယျာဉ်လေးဟာအသက်ရှိလာမှ ပိုပြီးပြည့်စုံသွားတာမျိုးပေါ့
ကျောပေးကာထိုင်နေသူလေးအား အနောက်မှ ဖတ်လို့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်မိတော့တုန်တက်သွားတဲ့ကိုယ်လေးက ခဏအကြာပြန်ပြီးငြိမ်သက်သွားတယ်
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
