အခုဆိုရိပေါ်က အရင်ကထက်နေပြန်ကောင်းနေ ပြီဖြစ်သည် သုံးရက်လောက်အလုပ်ပျက်သွားသဖြင့်ဒီနေ့တော့ အလုပ်ပြန်ဝင်ဖို့စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားသည် နေမကောင်းသည့်ရက်အတွင်းမြိုင်ဟေဝန်မှာသာနေခဲ့ရသည် ဒီနေ့တော့မြို့အုပ်ကိုပြောကာအိမ်ပြန်မည်ဖြစ်သည်။
" မြို့အုပ်မင်း ရော"
"မြို့အုပ်က အလုပ်ရှိလို့ အပြင်ထွက်သွားပါတယ် "
"ဘယ်ချိန်ပြန်ရောက်မှာလည်းဟင်"
"နေ့လယ်တော့ပြန်ရောက်မယ်ထင်တယ် "
"အပြင်မှာလမ်းလျှောက်ထွက်ချင်လို့"
"မရပါဘူးရှင့် သခင်ကြီးက အကိုလေးကိုအပြင်မထွက်ခိုင်းပါဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"ဟွန့် !"
ပျင်းလို့အပြင်မှာလမ်းလျှောက်ဖို့အရေး အိမ်တော်က အကူကောင်မလေးအားမေးနေရခြင်းပင် ခွင့်မပြုတော့လည်းဘာတတ်နိုင်ပါ့ ထိုအချိန်အခန်းထဲကိုဝင်လာသော မြို့အုပ်ကတော်
"မင်း ပြန်တော့"
"မြို့အုပ်က သူပြန်ခိုင်းမှပြန်လို့ပြောပါတယ်"
"မင်း ! ငါကသူ့ရဲ့မိန်းမပဲ ငါပြန်ခိုင်းရင်ပြန်မှပေါ့ ပိုက်ဆံလိုချင်လားဘယ်လောက်လဲ ငါပေးမယ် မောင့်နားကထွက်သွား"
"အရာရာကိုငွေနဲ့ဆုံးဖြတ်တတ်တာက အန်တီ့အကျင့်ထင်တယ်နော်"
"မင်း !!"
ရိပေါ်တကယ်ကြည့်မရပါ အိမ်တော်ကအကူမလေးများအပေါ်လည်းနိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်လွန်းသည် ဒါတွေအပြင်ကြီးကျယ်လွန်းတဲ့သူမကို စိတ်ရှိတိုင်း ထုထောင်းချင်သည် မြို့အုပ်မင်းသက်ဆိုင်သူ ဟုတ်လို့သာငြိမ်ခံနေခြင်းပင်
"မင်းရိုင်းစိုင်းလှချည်လား နင့်မိဘတွေက ဒီလိုပဲသင်ထားတာလားဟမ် "
"ဒီမှာ အန်တီ ခင်များထက်စာရင်ကျနော်က သာတယ်လေ အနည်းဆုံးတော့ ခင်များလို နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်မနေဘူး "
"မင်းကများလူပါးဝလို့ "
ယန်မေလီ ဆိုတဲ့အမျိုးသမီးက လက်ရွယ်လာသည်မို့
ရိပေါ်ကရှောင်ရန်အသက့်အနေထားလုပ်လိုက်ပေမယ့် ထိုအမျိုးသမီးရဲ့လက်ဟာလေထဲတွင်သာရပ်တန့်သွားသည်မို့
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
