"ဗိုလ်ချုပ်မှူးယန် ကို တရားဆွဲချက်တင်ထားပြီးပြီရှောင်ကျန့် လိုအပ်တဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေလဲ အကုန်အသင့်ပဲ ပြီးတော့ ယန်မေလီ သူမကိုလဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတ်သေသလိုဖန်တီးထားတယ် "
"အင်း "
"ရုံးချိန်းကမနက်ဖြန် ကျိန်းသေတာတော့ ဗိုလ်မှူးက လုံးဝမလွတ်နိုင်ဘူး "
"ဟုတ်ပြီကျေးဇူးပါပဲ ကျန်းချန် "
"မလိုပါဘူးကွာ "
"ငါ အသက်ကိုသွားကြည့်ဦးမယ် "
"အချိန်ပေးဂရုစိုက်လိုက်ပါကွာ "
ခေါင်းညိတ်ပြကာ အခန်းထဲမှထွက်သွားသောသူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ ကျန်းချန်စိတ်မကောင်း အရာအားလုံးကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ထားရတာ သိပ်ပင်ပန်းနေပြီလေ သူ့သူငယ်ချင်းကိုအေးချမ်းစေချင်ပါပြီပျော်ရွှင်မှုတွေရစေချင်ပါရဲ့
အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် ဆေးပိုက်များစွာ ကြားမှာ လဲလျောင်းနေသောသူ့အသက် ရင်နာရချည်ရဲ့အသက်ငယ် ခြေဖဝါးနုနုထက် ပတ်တီး
အဖွေးသားနှင့်ရယ် အနားကိုသွားကာ လက်ကလေးကိုင်ထားမိတယ်
"ဟင်းးး "
"အသက် ငယ် "
"ရှောင်းးးး ဟင့်"
မျက်လုံးများမဖွင့်ဘဲ ယောင်နေသူ လေးကြောင့် ကဗျာကယာဖြစ်နေသူက မြို့အုပ်မင်းပင်
"အသက် သတိထားပါဦး"
"ဟင့် အင့်ရှောင်းးးး"
"အသက်ငယ် သတိကပ်ပါ ထတော့"
"ဟင့် ရှောင်း!!!"
"ကျုပ်ဒီမှာအသက်ရဲ့"
"အားးးး မဟုတ်ဘူး ရှောင်းမဟုတ်ဘူး ရှောင်းကိုခေါ်ပေး ဟင့် အီးးးဟီးးးး မြို့အုပ်ကိုကြောက်တယ် "
"အသက် ~~"
သူ့ကိုမြင်မြင်ချင်းပြောလာသည်က ကြောက်သည်တဲ့လား အသက်ဘာဖြစ်နေတာပါလိမ့်
"ရှောင်းးး အားးဖယ်ပေး ဟင့် "
"လူနာစိတ်ထိန်းပါ စိတ်ကိုထိန်း"
ဆရာဝန်တွေဝင်လာပြီးထိန်းတော့မှ ပြန်ပြီးငြိမ်ကျသွားတယ်ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးကာ မြို့အုပ်ကိုလိုက်ခဲ့ရန်ပြောလာသည်
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
