ဒီနေ့က မောင့်နဲ့ဟိုကောင်လေးရဲ့မဂ်လာပွဲ ယန်မေလီဆိုတဲ့သူမကအဘယ်ကြောင့်တက်ရမည်နည်း
သူနဲ့ကျ ဟိုတယ်မှာတောင်ခဏမနေနိုင်ဘဲ ချက်ချင်းပြန်လာတဲ့သူက ဘာမဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးနဲ့ကျညပါ အိပ်သည်တဲ့လား ဒင်းတို့နှစ်ယောက်ငါဘာလဲ ဆိုတာပြရမယ်
တစ်ယောက်တည်းမှန်ရှေ့တွင်အတွေးနစ်နေဆဲ
ဘေးမှ ကြိုးဖုန်းက ဝင်လာသည်မို့
"ဟလို"
"ကိုယ်ပါ ချန်ရင်း တွေ့ရအောင်"
"အွန်း ကောင်းပြီလေ "
"ကိုယ် ခြံရှေ့ရောက်နေပြီ ဝရံတာပေါ်တက်ခဲ့မယ်"
"အဲ့လိုမလုပ်........"
စကားပင်မဆုံးသေး ကျသွားသောဖုန်းအား ကြောင်အစွာကြည့်မိသည်
"ယန် !"
"ဟင် ချန်ရင်း"
"အင်း လွမ်းလို့"
"ဒီကိုမလာ~~အွန်းးးးးးအွတ် "
စကားမဆုံးသေးအသဲသန်လာနမ်းနေသူမှာ အတင်းအကျပ် တကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ကာ လည်းပင်း၌မျက်နှာဝှက်လို့ နမ်းရှိုက်လာသည်
"တော်တော့ "
"အတူတူနေချင်တာကွာ "
"မရဘူးဒါရှောင်းအိမ်တော်"
"သူမှမရှိတာလာပါ ကွာ "
"အားးး အင့်ဟင့် "
ရှောင်းအိမ်တော်၏ မြို့အုပ်ကတော်အခန်းထဲတွင် နားရှက်စရာအသံများပြန့်လွင့်လာသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိပင်
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်က ကောင်ငယ်လေးရဲ့ မျက်နှာနုနုပေါ်ကျရောက်လာတာကြောင့် လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကာပေးမိသည် နိုးနေတာကြာပြီဖြစ်သော်လည်း ညကဒဏ်ကြောင့်မောပန်းစွာအိပ်နေသူလေးအားထိုင်ကြည့်နေသည်မှာအချိန်တစ်ခုထိ သူ့အပိုင်လေးကတကယ်လှရက်လွန်းတယ် မျက်နှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးထက် ကော့ဆင်းနေတဲ့မျက်တောင်ဖျားလေးအောက်ကမျက်ပေတုန်းလေးတွေ သူ့ရဲ့ ကောင်းမှုကြောင့်ရောင်ရဲဖူးကြွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေ နဲ့တကယ်ပါကောင်လေးကလှရက်လွန်းတယ် ကြည့်နေတုန်း လှုပ်ရွလာတာကြောင့်
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
