Part-Part Deföm

14.bölüm•

Defne Ömerin marketten dönüşünü beklerken ne yapacağını şaşırmıştı.Bir süre bahçede otursada bunun o kadarda eğlenceli bir fikir olmadığını anladığında dudaklarını büzdü ve eve girdi.Kitaplığı karıştırırken gördüğü defter ve kalemle birlikte gülümsedi.Mutfak masasına ilerledi ve oturdu.Defterin yapraklarını karıştırırken boş olması oldukça hoşuna gitmişti.İlk sayfayı açtı ve hissettiklerini kağıda dökmeye karar verdi.Ömer ona o kadar güzel bakıyor,şiir gibi cümlelerini tek tek o kadar güzel sarf ediyordu ki nefes dahi almayı unutuyordu Ömerin karşısında!Bu yüzden hislerini Ömere doğru düzgün açıklayamıyor karşısında küçük bir kız çocuğu gibi heyecandan kıpır kıpır oluyordu!

"Merhaba ben Defne,Defne Topal...Bu satırları muhtemelen kendimi en iyi ifade edebileceğim yöntem yazmak olduğu için dolduruyorum.Hayat belkide bugüne dair yaptığı en güzel hamleyi yaptı ve Ömeri karşıma çıkarttı.Fark etmeden,istemeden kapıldım ona,rüzgarına...İlk gördüğüm andan beri hep bende bir yer edindi,hep içimde bir yerlere dokundu.Yıllardır hissetmediğim,belkide unutmaya yüz tutmuş olduğum duygularımı bir çiçeğin açışı gibi hatırlattı bana.Bana sevmeyi,sevilmeyi öğretti.O kadar güzel bakıyor,o kadar güzel şeyler söylüyor ki...Onun yanında kendimi dünyanın en mutlu,en özel ve en güzel kızı gibi hissediyorum.Etrafında o kadar kadın varken bazen gerçekten bende ne buluyor acaba diye düşünmeden edemiyorum.Çünkü gerçekten etrafı benden daha güzel kadınlarla dolu!Umarım sende benim gibi düşünmüyorsundur Ömer!Neyse,ne olursa olsun onu çok sevdiğimi ve hep seveceğimi söylemek istiyorum.O benim bütün eksik yanlarımı tamamlıyor,heybetli görüntüsüyle her daim yanımda olduğunu,yalnız olmadığımı hissettiriyor.Seni çok seviyorum Ömer İplikçi,iyi ki varsın.Beni hiç bırakma olur mu?Ben sana o kadar alıştım ki nereye baksam,nereye gitsem hep yanımda ol istiyorum,yanında olmak istiyorum.Beni sakın bırakma Ömer:)"

Diyerek sayfanın sonuna geldiğinde gülümsedi Defne.İçindekileri dökmek iyi gelmişti.Kalemi defterin üzerine koydu ve kapağını hafifçe kapattı.Ayaklanıp pencerenin önüne geçtiğinde Ömerin arabası görünmüştü.Gülümseyerek bahçeye çıktı.Araba durduğunda Ömer gülümseyerek inmişti.

D:Ömer nerede kaldın ya?!(Dedi sahte bir kızgınlıkla Defne)Çok sıkıldım seni beklerken(dediğinde,Ömer Defnenin başını döndüren o güzel gülüşü ile birlikte Defneye yaklaştı)

Ö:Sen yokken eğlenemiyorum diyorsun yani?(Diyerek göz kırptığında Defne gülümsedi ve dudaklarını büzdü)

D:Bilmem,olabilir(Diyerej poşetlere uzanmak istedi ama Ömer geri çekilmişti)

Ö:Sen o güzel kollarını yorma canım ben taşırım(dediğinde Defne gülümsedi ve Ömerin yanağına kısa bir öpücük bıraktı.Birlikte içeri girdiklerinde mutfağa yönelmişlerdi.Ömer elindekileri tezgaha bırakırken kaşlarını çattı)O defter ne?

D:He ş-şey o(dedi defteri eline alıp arkasına saklarken Defne)B-ben sen gelene kadar sıkılmamak için öyle içimden geçenleri y-yazayım dedim
(dediğinde yanakları kızarmıştı.Ömerin dudakları keyifle kıvrılırken Defneyi kendine çekti)

Ö:Bak bakiyim bana(Dedi hayretle sevinirken.Yüzünde tatlı bir sırıtış vardı)
Sen utanınca kızarıyor musun?(Diye sorduğunda Defne bakışlarını kaçırdı ve ellerini yanaklarına götürdü)

D:Y-yok canım!Şeydendir o,şey sıcak!E-evet s-sıcak!(Dedi ve elleri ile kendine yel yapmaya başladı.Ömer ise keyifle Defnenin karşısında sersemleşmesini izliyordu)Ya gülme Ömer ya!(diyerek Ömerin kolları arasından kurtulmaya çalıştı Defne)

Ö:T-tamam gülmüyorum(dediğinde hala gülüyor olmasına karşılık göz devirdi Defne)

D:Bak gülme yoksa pazı sarmasını unut Ömer İplikçi
(Diye sahte bir kızgınlıkla uyardığında,Ömerde Defneye uyum sağlamış ve ellerini suçlu gibi kaldırmıştı)