Sweetheart Series 1. Wild Heart. (Uni Black Moon Pack)

Chapter 12

**Rachel's POV**

**Luna**

"Nag-aalala lang ako sa iyo, apo."

Hinawakan ni Lolo ang kamay ko. I assured him that I could handle myself. Totoo naman, wala naman akong ibang nararamdaman pagkatapos kung gamitin ang lakas ko sa paggagamot kay Beta Ross. Hindi ko pa lang maipaliwanag sa kanila kung bakit ako nahihimatay kapag ginagamit ko ang lakas ko.

Nasa peripheral vision ko si Kessler na hindi rin mapakali sa inuupuan niya nung nalaman niyang nahimatay ak pagkatapos kung gamutin si Beta Ross.

Inilagay ko ang kamay ko sa kamao niya at pinaramdam ko sa kanya na okay lang ako. Buti at dahan-dahan din siyang kumalma. Hindi man siya nagsasalita, pero ramdam kung marami siyang mga tanong tungkol sa pagkatao ko. Ilang buwan palang kaming magkakilala at hindi pa namin alam ang buong pagkatao namin. Nagkamali pa ako sa pag-aakalang bartender lang siya. Ang dami kong mga salita na pinapamukha sa kanya na nasa low rank werewolf lang siya. Pero nag-yaya pa rin siyang magpakasal sa akin.

I am still guilty because I used his proposal to get the toothpick. I have no choice sa ngayon. Kailangan ko ring tulungan si Ava at the same time matutulungan ko pa si Ross.

"Kumain ka nang husto, Rachel, at gusto kong magpa-enroll ka ulit sa iba't ibang martial arts," sabi ni Lolo.

"Lolo," I sound disappointed. Kasi ayaw ko na. Paulit-ulit na lang ang training. At alam ko ang kakayahan ko diyan. I am good at it. Hindi sa pagmamayabang. Kaya kung patumbahin ang mga masters ko noon, they are always surprised by my ability and strength. Mga taktika na isang beses lang nilang ituro sa akin ay makukuha ko agad. It is just my natural strength.

"I can train Rachel," sagot ni Kessler.

My brows furrowed. My mouth half-opened. Nasa kay Kessler na ang buong atensyon ko. Pati naman siya sasali sa kalokohan ni Lolo. Jusko, halos lahat ng martial arts praktisado ko na.

"I don't need that again... I am good. I am healthy," sagot ko sa kanila.

"It's for your good," sabi ni Lolo.

Hindi na ako nagsasalita pa para hindi na humaba ang usapan. Pagkatapos ng agahan namin, dumiretso ako sa opisina para tutukan ulit ang kompanya.

Nang pumasok si Kessler sa opisina namin, tinanong ko siya kung pwede na ba akong lumabas sa pack o sa teritoryo niyamakauwi sa amin para makapasok na ako sa kompanya ko.

"Hindi pa natin alam kung nasaan si Dencio ngayon. He is still on search pero ang galing niyang magtago."

"My bodyguard naman, diba? May mga kakailanganin lang talaga akong asikasuhin sa kompanya."

Kumunot ang noo niya at ngumuso. Halatang naiirita. "Okay, sasamahan kita. Pagkasal na tayo..."

"No, I will handle my own company," putol ko sa kanya.

"That is not what I mean. Of course, you can still work. I won't cage you here, Rachel. I still want you to do whatever you want to do. Pero magagawa lang natin 'yan pag wala na sa mundo natin ang kaaway. I can't afford to relax habang nasa paligid lang sila at ikaw ang target. No way, sweetheart."

Napalunok ako sa sarili kong laway dahil naramdaman ko ang kirot na dumaan sa puso ko. I didn't expect him to react like this.

Oo, kabago-bago palang namin. Ni hindi pa namin napag-usapan ang maraming bagay, but here he is protecting me. Noon, kung si Lolo ay ganito sa akin ka-protektado, naiirita ako, pero ngayon si Kessler... bakit parang kinilig ako nang kunti. Bakit parang gusto ko... ngunit kailangan ko na talagang makalabas at asikasuhin ang kompanya.