Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında olduğumu fark ettim.
Ardından Rüzgâr'ı gördüm.
Uyandığımı görünce hemen bana döndü.
Gülümsedi. Yaklaşıp elimi tuttu.
"Rüya."
Hemşire yanıma geldi.
Gözlerini kıstı. Hafifçe gülümsedi.
"Ailenizi arayamadık. Ulaşamadık malum."
Dedi başını yere eğerek.
Rüzgâr kimseyi duymuyor gibiydi.
Bana bakıyordu sadece.
"Özür dilerim."
Dedi.
Elimi daha sıkı tuttu.
"Rüya ben ne diyeceğimi bilm-"
Hemen susturdum onu.
"Senin bir suçun yok saçmala."
Kaşlarım çatılmıştı.
Yaklaşıp yattığım yere oturdu.
Başını yana eğdi. Başını iki yana salladı.
Derin bir nefes aldı. Konuşamıyordu.
Elini uzatıp yanağıma yerleştirdi.
Hafifçe okşadı.
"Üzgünüm. Ailene haber verelim."
Dedi.
Hemen başımı iki yana salladım.
"Hayır! Endişelenmesinler boşuna iyiyim."
Kaşları çatıldı.
"İyi misin? Dalga mı geçiyorsun? Bayıldın Rüya bayıldın!"
Başımı pencereye doğru çevirdim.
"İstemiyorum."
Sesim biraz fazla yüksek çıkmıştı. Yerimde doğrulamaya çalıştım.
"Rüya!"
Dedi baskın çıkan sesiyle.
Onu umursamadan hemşireye baktım.
Onayalamayan bakışlar gönderiyordu.
Ağzını açtı tam konuşacaktı ki Onu susturdum:
"Hayır, istemiyorum. Gideceğim iyiyim ben "
Seruma baktım zaten bitmişti. Hemşireye baktım açması için. Yanıma gelip hemen açtı.
Hemen ayağa kalktım.
Daha fazla durmadan eşyalarımı aldım.
"Rüya! Bak... Sinirlenmek istemiyorum.
Dinle bir kere de beni! Dinle. Anlıyor musun?! Dinlee...!"
Kolumdan tutup çıkışa doğru ilerletti.
Bahçeye çıktı.
Oldukça sinirli görünüyordu ama umrumda değil.
Şuan hiçbir şey umrumda değil!
"Ya ne var ne ne?! Ben de sinirleniyorum. Tamam iyiliğimi istiyorsun tamam. Biliyorum Rüzgâr. En iyi sen beni anladın. Şuan tartışmayız, biz tartışınca içimde...
Bi-birşeyler parçalanıyor gibi hissediyorum. Yapma... Şuan olmaz. Olmaz. Anlıyorsun beni değil mi? Ayrıca anneme söylersem..."
Başımı iki yana salladım.
"Bir daha dışarı adımı atamam. Çok endişelenir."
Kollarımı iki yana açtım.
"Ama bak iyiyim. Sana söz veriyorum ilaçlarımı aksamayacağım. Söz."
Başımı hafifçe yana eğip konuşmasını bekledim.
Başını yere eğdi. Sinirle iki yana salladı.
Ardından bana baktı. Derin bir iç çekti.
"Ne yaptın bana Rüya? Ne yaptın? Karşında..."
Başını iki yana salladı.
"Karşında öyle bir kalıyorum ki... Sadece sen konuş seni dinleyeyim istiyorum."
Volta atmaya başladı. Elini yumruk yapmıştı.
"Kızamıyorum sana anlıyor musun? Ağzımı açıp tek kelime bile edemiyorum sana ben. Öyle mal gibi kalıyorum."
Bir çırpıda konuşunca nefessiz kaldı.
Tam karşımda durdu.
"Eğer... Eğer bir kez daha böyle bir şey olursa-"
Hemen sözünü kestim.
"Olmayacak. Söz."
Nefesini dışa verdi. Tekrar yüzüme baktı. Başını iki yana salladı.
İlk kez ne düşündüğünü merak ettim.
Keşke aklını okuyabilsem.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaralı Nefes
Teen Fiction"Her geldiğinde ağacın bir dalına fulâr bağla. Bende geldiğini anlayayım. Haber alamazsam iyi olduğunu anlayayım." ... Ve ben ilk fulârımı ağaca bağladım... _ (KITAP KAPAK TASARIMI: @efiahopia Çok teşekkür ederim kendisine. Ellerine sağlık.)
