Umarım beğenirsiniz. Oylamayı unutmayın olur mu? Keyifli okumalar...
Rüzgâr sözde önünüzü görmenizi engeller. Ne kadar da komik... Halbuki o rüzgâr benim umut ışığım. Bir anda çıktı karşıma. Tıkanıp kaldım ben. Resmen 1 haftada...
Ne kadar zaman sürdüğüde önemli değil aslında. Önemli olan bıraktığı izdir. O iz kalıcıydı. Bilmem kaçıncı kez söylendim:
"Rüzgâr ne yaptın bana?"
Hiç bir insana çekileceğimi düşünmezdim. Ama bu çekilmek herkesin bahsettiği olan değil. Benim ki farklıydı. Çünkü biz farklıydık.
Engeller benim hayatımdı. Bilmiyorum sonumu. Ama korkuyorum. Hem ailem için. Hemde onun-
İçimdeki yarım kalan ya da tamamlanmak üzere olan bir şey vardı. Tamamlanmasına az kalmıştı. Ben dile getiremiyorum. Çünkü ben bile inanamazken...
Rüzgârı takip edin. O size doğru yolu gösterecek. En doğru yolu...
Sonunda hafta sonuydu. Normal bir haftaydı. Normal...
Heyecan verici...
Umut verici...
Ama bir o kadarda daralan zaman...
Annemler evde yok, ve ben yine boş
gözlerle kahvaltımı bitirmiş boş tabağa bakıyordum. İnsan kendi kendine depresyona girermiydi?
Aklım çalan şarkıda...
Hiç anlatamadım
Hiç anlamadılar
Başa sarıp sarıp bu kısmı açıyordum.
Aklım başka yerde kalbim başka yerde...
Bu hissi hep merak etmiştim.
Kalbi ve aklı arasında gidip gelen insanları...
Size Rüya'dan bir öneri, hatta uyarı.
İki kez düşünmeyin, karar değiştirip pişman olursunuz...
O yüzden direkt telefonu aldım elime. Aradım. 3. çalışta açıldı.
"Alo."
Dedi keyifli gelen sesi.
"Biraz erken ama... Umarım uyumuyorsunudur. Uyandırdım mı?"
Dedim biraz tedirgin olarak.
"Uyandırdın. Ama iyi ki Uyandırdın."
Ne diyeceğimi bilemedim.
En sonunda:
"Yine de kusura bakma uyandırdığım için. Ee kahvaltı yaptın mı bari?"
Gülümsediğini hissettim.
"Yapacağım. Evde tekim zaten."
Yürüme sesi geldi.
Ahh gerçekten yeni kalkmış. Uyandırdım.
Şu sesi duydum. Yüzünü yıkıyor olmalıydı.
"Bir şeyler yapmak ister misin?"
Diye sordu bir anda.
Cidden mi? Bir dakika ufak bir şok yaşıyorum şu an.
"Nasıl yani?"
Dedim.
Güldü
"Ne istersen."
Dedi.
"Bilmem ki ben."
Dedim.
Ne demeliydim ki?
"Düşün bakalım o zaman. Sen ne istersen o olacak."
Bir dakika...
Hah kalbim atıyormuş. Bir an durdu sandım.
Ciddi misin? Ahh kalbim... Heyecandan ölüyorum şuan. Nasıl da hızlı atıyor.
"Rüzgâr!"
Dedim hafif sinirli ama bir o kadar heyecanlı. Yemin ederim sırıttığını hissettim.
"Rüya!"
Dedi aynı şekilde.
"Utanınca ne kadar tatlı olduğundan haberin varmı? Keşke şuan yanında olsaydım."
İçimden devam ettirdim...
Gel hemen yanıma o zaman...
Kalpten gidersem bilin ki Rüzgâr yüzünden.
Benden ses gelmeyince gülmeye başladı.
Daha ne kadar utanacaktım?
"Seni hep uyandıracağım bak gör."
Konuyu kapatmak için:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaralı Nefes
Novela Juvenil"Her geldiğinde ağacın bir dalına fulâr bağla. Bende geldiğini anlayayım. Haber alamazsam iyi olduğunu anlayayım." ... Ve ben ilk fulârımı ağaca bağladım... _ (KITAP KAPAK TASARIMI: @efiahopia Çok teşekkür ederim kendisine. Ellerine sağlık.)
